Glenn Hughes
Photo Credit: © Christie Goodwin

In gesprek met … GLENN HUGHES
Tekst: Jeroen Bakker

Hij wordt dit jaar zestig, ziet er beter uit dan ooit tevoren en heeft nog altijd een enorme bewijzingsdrang in zijn donder. We hebben afgesproken met een man die onlangs bekende indertijd voor een miljoen dollar aan cocaïne te hebben weg gesnoven. In een ver verleden was Glenn de vocale rots in de branding bij bands als Deep Purple en Black Sabbath met wie hij verantwoordelijk was voor de verkoop van miljoenen albums. Tegenwoordig is Glenn zanger en muzikaal regisseur van Black Country Communion, een band met stergitarist Joe Bonamassa, drummer Jason Bonham (inderdaad zoon van…) en ex-Dream Theater toetsenist Derek Sherinian. Half april sprak BluesMagazine met de flamboyante zanger tijdens zijn tussenstop op Schiphol.

Toen we elkaar in juli van het afgelopen jaar spraken beloofde je plechtig met Black Country Communion in Nederland te zullen optreden. Gaan we het nu echt eens meemaken?

Glenn: “Het gaat gebeuren, echt! We spelen 10 juli in Weert op het Bospop Festival, ik kan niet wachten. We hebben er allemaal al eens gespeeld maar nog niet met elkaar. Het is de perfecte plaats voor een band als Black Country Communion”.

Veel mensen zullen niet verwacht hebben dat er een album nummer 2 zou verschijnen. Was het voor jou ook niet een verrassing?

“Nee, bijna iedereen dacht BCC een project zou zijn, een eenmalig iets. Ik heb dat altijd tegengesproken en als je het de andere jongens zou vragen dan krijg je hetzelfde antwoord. Aanvankelijk hadden enkelen van ons enige twijfels maar we blijken uiteindelijk allemaal dat speciale bandgevoel te hebben. Iemand vroeg mij laatst of het een verzameling restantjes van ons debuut-album was… Nee dus! Hoewel ik het grootste deel van de muziek schrijf, inspireren we elkaar enorm en is er eventueel nog genoeg creativiteit voor nog een album”.

Is er veel verschil in de totstandkoming van ‘Black Country Communion 2’?

“Het nieuwe materiaal is heel erg duister, heel persoonlijk ook. Ik zal eerlijk zijn, ik ben heel bang om dood te gaan. Als ik nu naar sommige teksten, bijvoorbeeld ‘Save Me’ luister dan slaat de schrik me om het hart. Staat dit mij te wachten? Het is een echt ‘Glenn-album’ geworden maar wel de ‘rock-Glenn’. Rockfans hebben nu eenmaal liever duistere teksten dan zoete liefdesliedjes. Ik kan er niets aan doen, het was vooral Joe die de verantwoordelijkheid voornamelijk bij mij neerlegde om aan de opvolger te werken. De wijze waarop de eerste totstand kwam beviel hem heel erg goed maar hij had nauwelijks tijd omdat hij zelf heel veel optreedt. Jij moet het doen, samen met producer Kevin Shirley, zei hij”.

Zijn het de persoonlijke gebeurtenissen die het album een duister karakter hebben gegeven?

“Het verlies van enkele vrienden, familieleden en collega’s hebben mij het afgelopen jaar meer dan ooit aan het denken gezet. De dood van Ronnie James Dio heeft mij enorm aangegrepen en alsof het niet genoeg was is begin dit jaar Gary Moore er ook nog eens uitgestapt. Ik had ‘Cold’ op dat moment al geschreven en het leek alsof het hele proces zich herhaalde. De teksten hebben zowel bewust als onbewust een donkere kant gekregen”.

Glenn Hughes

Je hebt, mede door allerlei randzaken, een groot gedeelte van je leven als songwriter verspild. Wat heeft er toe geleid dat je met BCC de zaak beter dan ooit hebt kunnen oppakken?

“Een goede vriend van mij, een bekende muzikant, zei tien jaar geleden tegen een journalist het zo triest te vinden dat de comeback van Glenn Hughes zo laat op gang is gekomen. Vervolgens schreef een fan iets later op een internetforum dat Glenn Hughes veel meer tijd zou moeten besteden aan zijn teksten zodat het nog beter zou zijn. Kijk is schrijf tegenwoordig een stuk makkelijker maar ik herschrijf ze vervolgens eindeloos. Ik was niet boos, iedereen heeft tenslotte recht op zijn eigen mening, maar het motiveerde me tot op het bot. Haast om te schrijven was er niet maar de druk om met iets goeds te komen des te meer”.

Klopt het dat de andere bandleden in tegenstelling tot het vorige album nu nog meer hun eigen muzikale inbreng konden laten gelden?

“Klopt, zo is de basis voor ‘Save Me’ ontstaan in de periode rond het reünie-optreden van Jason met de mannen van Led Zeppelin. Hij ging er vanuit dat het optreden ook een vervolg zou krijgen voor eventueel nieuw studiomateriaal maar dat is er nooit van gekomen. Dit was voor hem een mooie gelegenheid om het alsnog uit te werken. Na de eerste ontmoeting tijdens de voorbereidingen voor ‘BCC II’ met Joe heb ik hem opgedragen om in ieder geval twee nummers bij te dragen. Hoewel ik meer een gitaarliefhebber ben dan een toetsenman heb ik nu meer ruimte overgelaten voor de inbreng van Derek en zo heeft iedereen zijn bijdrage geleverd wat je goed kunt terughoren. Ik ben vooral trots op ‘Faithless’ dat ook tot Joe’s favoriete tracks behoort”.

De groepsnaam Black Country Communion verwijst naar je geboortegrond Black Country in de Engelse Midlands. Voel je je nog steeds Brit of heeft de invloed van een stad als Los Angeles net zoals bij veel andere muzikanten de overhand gekregen?

“Ik ben een ‘Lounge Lizard’, iemand die zich aanpast aan zijn omgeving. In Los Angeles noemen ze mij een ‘Californian’, een ‘Los Angelian’. Dit is de plaats waar ik thuis hoor. Ik zal nooit definitief terugkeren naar Engeland. Ik heb hier een sterke vriendenkring en wordt overspoeld met creativiteit. Ik schrijf voor de beste band ter wereld”.

Hoe voelt het om in de laatste week van mei in Birmingham voor de allerlaatste keer als solo-artiest te zullen optreden? “Het zal niet de allerlaatste keer zijn. We hebben allemaal nog diverse plannen gemaakt die niet met Black Country te maken hebben. Joe speelt hier zelfs nog enkele malen in een uitverkocht theater Carré en ik zal hier zelfs met mijn eigen band spelen. In Engeland zal ik enkele akoestische shows doen waarin een paar tracks van BCC zullen zitten maar het zullen er maar weinig zijn: “I Don’t Want To Cheapen It”, begrijp je? Ik heb bovendien veel nieuwe nummers geschreven voor een nieuw solo-album en die zullen ook gespeeld worden. Ik beloof je dat het een geweldige rockshow gaat worden. Ik kan niet wachten.”


Ook op Blues Magazine ...