IN GESPREK MET … GANASHAKE
Tekst: Jeroen Bakker
Precies twee jaar geleden waren ze de jongste Belgische openeningsact van het Rhythm & Blues Festival te Peer. Hoewel de grote tent op het moment van aankondiging nog niet eens voor de helft gevuld was, bleef de naam Ganashake veelvuldig het onderwerp van gesprek tijdens het festival.
Het trio liet met het gelijknamige debuut horen over de nodige potentie te beschikken. Hoewel nog zoekende naar een bepaalde stijl was het niet moeilijk te moeten constateren dat het trio tot iets onder de knieën in de bluesmodder was gezakt, ook al bevatte de vette sound hevige scheuten rock en funk. Zoals gebruikelijk in gelijksoortige situaties werd de hoop uitgesproken dat die snelle ontwikkeling zich in positieve zin zou voortzetten op een eventueel vervolg-album. Met het uitbrengen van Flirty Fishing wordt weliswaar meer van het bluespad afgeweken maar voldoet Ganashake aan alle verwachtingen. In Dancing Dose You Trust wordt onbedoeld het antwoord gegeven op Triggerfinger’s All This Dancin’ Around? en switchen ze moeiteloos van zware, logge en zwarte rock naar subtiele en inventieve indiepop. Wat er werkelijk in de studio is gebeurd zullen we nooit weten maar tijdens de opnamen van Flirty Fishing heeft Ganashake zijn onschuld verloren en is het plotsklaps wel heel erg volwassen geworden.
Zanger/gitarist Jess Jacob erkent dat de vele optredens van groot belang zijn geweest voor het huidige geluid van de band: “Zowel festivals als clubs zijn belangrijk om het live-gebeuren onder de knie te krijgen. We zijn hechter en strakker gaan klinken. Het is alsof we een cohesie hebben gevonden. We hebben nu wel het gevoel dat dit het beste bij ons past maar realiseren ons terdege dat er fans van het eerste uur zijn die hier erg aan moeten wennen. Het is met het uitbrengen van een nieuw album natuurlijk altijd afwachten wat het publiek er van vindt. De eerste reacties, ook afkomstig uit de media, zijn heel erg positief. We zijn er dan ook erg trots op, zeker als je weet dat het allemaal in snel tempo heeft moeten gebeuren. We verdienen nog niet zo heel veel geld snap je dus er moest rap worden opgenomen”.
Er moest op een bepaald moment iets worden opgenomen in de studio maar live spelen is toch waar het allemaal om draait. “Mensen vragen wel eens hoe het is om steeds hetzelfde te moeten spelen maar de energie die je terugkrijgt van het publiek kan volgens mij nooit vervelen”, aldus Jess.
De band heeft zojuist een bescheiden promotietour achter de rug waarin nog wordt gezocht naar de juiste setlist. In drie café’s op de Oude Markt te Leuven kon het publiek voor de eerste keer kennis maken met het nieuwe materiaal zoals dat live klinkt. Omdat er steeds minder platenzaken zijn was het tevens een goede gelegenheid om het nieuwe album te verkopen. Zijn de eerste bluesfans al afgehaakt na beluistering van Flirty Fishing?
“We hebben er echt over nagedacht of Flirty Fishing misschien niet in het verkeerde keelsgat zou schieten maar dit is toch echt de muziek zoals wij die willen maken. We moesten deze sprong wagen. Het is ook een logische stap als je ziet hoe we ons aan het ontwikkelen zijn. Natuurlijk hoor je de invloeden terug van alle bandleden afzonderlijk. Noise, funk, soul en blues mixen we allemaal samen. Sander, onze bassist, is een grote liefhebber van Jacco Pastorius en houdt bovendien van funk en soul terwijl ik heel graag naar Stevie Ray Vaughan, Cream en John Mayer luister. Onze drummer is bijvoorbeeld gek van bands als Nirvana of Hickey Underworld en dan is het logisch dat je daar iets van terughoort in de eigen composities”.
Die laatstgenoemde is evenals Ganashake afkomstig uit Belgie en ongeveer gelijktijdig begonnen met het maken van muziek. Er zijn momenteel veel jonge acts die internationaal heel goed bezig zijn. Zo werd de show van David Letterman recent nog op zijn kop gezet door Black Box Revelation. Zijn jullie, gezien de soortgelijke muzikale interesses, allemaal afkomstig uit een zelfde soort scene van Belgische leeftijdsgenoten?
“We zijn geen onderdeel van een bepaalde scene of zoiets maar je ziet bij zowel deze bands als bij ons een andere muzikale interesse dan de kwaliteit zoals je die dagelijks op de radio hoort. Men maakt iedere keer maar remixen van een nummer en daar dan weer een mix van. Die muziek van nu is niet wat wij willen”.
Tijdens het vorige gesprek in januari 2011 vroegen we naar de doelstellingen van Ganashake. Optreden in het buitenland, en dus Nederland, was toen het doel.
“Nog steeds hoor. We willen nog steeds veel optredens in Nederland op de agenda zien”, onderbreekt Jess.
Nu dat doel enigszins bereikt is blijkt radio-airplay een nieuwe doelstelling te zijn. Triggerfinger wist hier geheel onverwachts een hit te scoren met een uit de hand gelopen grap tijdens de ochtendshow van Giel Beelen. Likke Li’s I Follow Rivers heeft lange tijd op de eerste plaats van de hitparade gestaan. Is het misschien een leuk idee voor jullie om zo door te breken en met welke track zou dat dan moeten gebeuren.
“Het was wel even slikken voor die gasten heb ik gehoord maar het heeft ze wel aan een nog grotere populariteit geholpen. Dit had inderdaad niemand verwacht. Als het zou moeten dan zou ik graag Strange Situations van El Fish willen doen maar ik zou toch het allerliefste succesvol zijn met eigen nummers hoor”.
Concertdata:
13 Augustus 2012 Club Ziggo, Amsterdam ( + Jon Spencer Blues Explosion)
1 September 2012 Bluesrock Tegelen, Tegelen
We horen graag je mening! Voeg reactie toe