In gesprek met Erja Lyytinen
in zaal BLUES te Rhede (D)
23 november 2018
De Finse gitarist/zangeres Erja Lyytinen is al regelmatig in Blues Magazine aan de orde geweest. Diverse cd’s en optredens zijn in de afgelopen jaren besproken. Het laatste interview vond jaren geleden plaats en het lijkt Blues Magazine weer eens tijd voor een nieuw gesprek, ook al omdat ze begin volgend jaar met een nieuwe cd komt. Haar optreden in zaal BLUES in Rhede op 23 november j.l. is daar een prima gelegenheid voor. Eigenaar André Knoch geeft altijd alle medewerking en nadat tourmanager Bianca Dost ook direct akkoord gaat, is het snel geregeld. Bij aankomst in BLUES staat er al een tafel klaar en de koffie met drankje komen direct. Zeer attent. Na de soundcheck schuift een zeer goed gemutste, vrolijke Erja aan en kunnen we beginnen.
Tekst: André Wittebroek / Foto’s: Albrecht Schmidt(Let op: alle foto’s, video’s en teksten op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Het is niet toegestaan deze zonder voorafgaande toestemming te gebruiken, af te drukken of te publiceren.)
Jij bent de eerste Finse artiest(e) die ik interview voor Blues Magazine. Toch wel bijzonder, dat komt toch niet zo vaak voor. Hoe ben je eigenlijk tot de muziek gekomen?
“Eigenlijk was het vanzelfsprekend, ik kom uit een erg muzikale familie en de muziek is mij met de paplepel ingegoten. Mijn ouders speelden in een soort schlager-achtige dansband, ze speelden ongeveer alles van salsa tot dansmuziek. Mijn vader speelde gitaar. Thuis was er altijd veel muziek. Op mijn zevende begon ik met vioolles en op mijn vijftiende speelde ik elektrisch gitaar in de band van mijn ouders. Ik heb niet alles uit mijzelf niet aangeleerd, maar heb ook altijd les gehad. Zo ben ik muziek gaan studeren om beter onderlegd te zijn, ik wilde en wil me nog steeds ontwikkelen. Daarom heb ik muziektheorie, gitaar, zang, productie, lesgeven e.d gestudeerd aan verschillende scholen en conservatoria. Zo heb ik gestudeerd in Kuopio (geboorteplaats) aan de muziekschool, daarna het conservatorium in Kuopio, de Musicacademy in Malmö Zweden, toen Conservatorium Kopenhagen en als laatste Music Institute in Los Angeles. In totaal zo’n tien jaar. Een hele lijst maar elke studie voegde iets toe.”
Kun je al die kennis ook gebruiken in je leven als artiest?
“Met deze band, die vrij nieuw is en uit allemaal Finnen bestaat, hebben we in 2018 zo’n honderdveertig shows gegeven. Dat is mijn toerleven zijde. Maar er is meer. Als moeder moet je alles ook prima kunnen plannen en organiseren. Wat dat betreft ben ik een ‘Superwoman’ (zegt ze lachend). Door mijn studies kan ik de rest van het jaar thuiswerken. Ik geef zangles, doe workshops, geef muziekles, maak opnames, schrijf teksten e.d en dan kan ik veel thuis zijn. Multitasken, heet dat nu volgens mij. Veel dingen doen en dat mogelijk maken door een strakke organisatie.”
Hoe schrijf je jouw teksten, heb je een bepaald plan, idee of moment en is Engels moeilijk voor je om in te schrijven?
“Ik schrijf vaak vanuit een gevoel, gedachte of situatie en probeer zo te schrijven dat de luisteraar zich daarin kan verplaatsen. Iets ergert me of raakt me en dan schrijf ik daarover, het hoeft niet altijd precies zo gebeurd te zijn, ik kan er dingen vanuit mijn eigen gedachten, fantasieën aan toevoegen. Maar de basis is van mijzelf. Het moet te herkennen zijn voor de luisteraar. Wanneer ik op het podium sta en een tekst zing en zie dat het mensen raakt dan doet mij dat wat. Emotie is zo belangrijk in de muziek. Soms kan een tekst zelfs een therapeutische werking hebben, de luisteraar kan er steun in vinden bijvoorbeeld. Engels is geen probleem, er is goed onderwijs in Finland en ik heb zelf ook in Los Angeles gestudeerd.”
Je bent dit jaar weer genomineerd als gitarist voor de European Blues Award naast Joe Bonamassa en Kris Barras. Die award heb je vorig jaar ook al gewonnen en nu ben je weer genomineerd, dat is toch zeer bijzonder.
“Ik had niet verwacht dit jaar weer genomineerd te worden na de winst van vorig jaar. Ik ben er wel heel trots op natuurlijk, het is een stuk waardering voor het harde werken en voor mij als bluesmuzikante. Misschien win ik wel weer!”
Ik las dat je met een nieuw album komt, kun je daar iets over zeggen.
“De bedoeling is dat het begin 2019 uitkomt. De titel wordt ‘Another World’. Op de cd doen twee gasten mee waar ik ontzettend trots op ben. Zoals je weet speel ik veel slidegitaar en de grote meester daarop, Sonny Landreth, en gitarist Jennifer Batten (o.a Michel Jackson, Jeff Beck) doen erop mee. Ik ken Sonny al langer en ontmoette Jennifer Batten in Zwitserland en we werden vrienden. Toen ik haar voor het album vroeg ging ze meteen akkoord. Zeker een eer die twee op mijn album te hebben. Door de aanwezigheid van Jennifer staan er ook wat rockiger songs op, het album is daardoor wat anders dan de vorige. Door middel van crowdfunding hebben we de financiën kunnen doen. Je ziet dat steeds vaker om albums gefinancierd te krijgen.”
Na vanavond is er nog een optreden en dan zit het toerjaar 2018 er helemaal op. Dan kun je lekker uitrusten zeker.
“Nee, dat niet. Zoals gezegd thuiswerken en we gaan nog optredens in Finland doen met Erja Lyytinen And Friends. Blue Christmas heet dat project en we doen het voor het tweede jaar. We toeren door Finland en zingen ook Kerstliederen in bluesvorm. We spelen in grote zalen en het was vorig jaar een groot succes. Er staan geloof ik elf shows op het programma. Daarnaast breng ik eind november nog een kerstsingle Christmas Night uit.”
Wat kunnen we verwachten straks op het podium? Veel slide bijvoorbeeld. Jij staat bekend als topslidegitarist en minder als rockgitarist, wordt het een mix van alles?
“Natuurlijk speel ik slide maar het wordt zeker ook rockig. Op het podium willen we plezier hebben en dat het publiek laten zien. Interactie met publiek is zo leuk en daar gaat het om. Een mooie avond met goede sfeer en lekkere muziek is het doel en daar gaan we voor!”
Blues Magazine bedankt je voor je tijd en voor dit zeer prettige gesprek.
“Blues Magazine bedankt voor de moeite en ik hoop dat de lezers het gesprek ook leuk vinden.”
Korte impressie van de show zelf: Een totaal andere, qua uiterlijk dan, Erja staat op het podium. Geen bril, ander kapsel en outfit maar wat een drive en klasse. Ze speelt fantastisch gitaar, veel rockiger dan ik verwachtte en haar stem is helder en zeer zuiver. Drummer en bassist zijn ritmisch zeer sterk en stralen spelplezier puur uit, alleen de toetsenist zit stijf en zonder te bewegen achter zijn toetsen, maar wat is hij goed. Het concert komt zeer goed aan bij het publiek en het wordt een mooie muziekavond, net zoals Erja gehoopt had.
Links: http://www.erjalyytinen.com/
We horen graag je mening! Voeg reactie toe