Interview met Eric Steckel
Nix Podium, Enschede – 16 december 2010

Tekst en Foto’s : Andre Wittebroek

Afgelopen donderdagavond 16 december trad gitarist/zanger Eric Steckel  op in  Nix Podium in Enschede. Zoals te lezen valt in artikel Nieuws van de Nix 3 december in dit magazine (lees artikel) staan er dingen te veranderen o.a. de naam. Nu dus Nix Podium en onthoudt die naam beste lezers, want het is een prachtige club met fantastische mensen die het besturen o.l.v. Chris Wobben . Ikzelf was nu er voor de eerste keer (schaam me echt een beetje) en zal zeker spoedig terugkomen. De ledenwerfavond a.s. donderdag 23 december met o.a. King Mo en de viering van het 10-jarigjubileum op zondagmiddag 30 januari met John Primer zijn voor iedereen die van goede live-muziek plus  een zeer gezellige sfeer houdt een goede gelegenheid om eens een kijkje te nemen! Van harte aanbevolen door mijzelf!

Eric Steckel en band

Voor  het concert was er volop gelegenheid  voor een interview met Eric,  bassist Peter Lewis en drummer Sergio Pajaro-Gonzales. Tourmanager Rob Koning regelde dat vlot.

-Vorig jaar zag ik je voor het eerst optreden op het Grolsch Bluesfestival in Schoeppingen en daar speelde je met Bas Paardekooper. Hoe kwam die samenwerking tot stand?

We speelden  al eens samen op een Blues Guitar Tribute en dat werd  een  succes. Mijn manager Rob Koning wilde graag een zomertour in Europa en er was geen begeleidingsband uit Amerika beschikbaar dus werd besloten een tour met Bas en zijn band te doen. Uit de vele positieve reacties bleek het een goede keuze geweest te zijn.

-Je bent nog erg jong maar toch al jaren in de muziek actief. Wanneer en hoe ben je begonnen?

Ik was altijd al gefascineerd door de gitaar als instrument. Bij elk optreden hield ik vooral de gitarist in de gaten  en keek wat hij deed, hoe hij het deed e.d. Doe ik nog trouwens nog steeds. ( Ondergetekende ook, maar die heeft nog nooit een gitaar aangeraakt!!). Door  veel te oefenen , mijn voorbeelden na te spelen en waarschijnlijk toch het nodige talent hebbende, kwam ik steeds verder. Daarna kwamen de eerste optredens maar in 2003 ging het ineens veel sneller. John Mayall zag mij spelen en vroeg mij voor een optreden. Dat ging zo goed dat we in 2004  een tour in Scandinavie deden. Ik bleek de jongste gitarist te zijn die ooit in zijn band speelde. Hij heeft mij veel tips gegeven, ook  bij optredens d.m.v. een knipoog, een handbeweging, een bepaalde blik. Je wist dan wat te doen, wat is goed, wat minder e.d. De praktijk is toch de beste leerschool. Bij blueslegende Mayall spelen is natuurlijk een visitekaart van jewelste: Eric Clapton, Peter Green, Walter Trout, Eric Steckel:  klinkt niet gek!!  In 2005 mocht ik nog sessiewerk doen op zijn CD Road Dogs. John heeft mij echt geholpen en is nog eens een fantastisch persoon. Diep respect dat hij op 76 jarige leeftijd nog steeds zo actief en goed is. Hij  goed op de juiste voeding, op voldoende rust en heeft er nog altijd veel plezier in. Hopelijk gaat dat mij ook lukken.

-Op je nieuwe CD Milestone klink je veel volwassener, je stem lijkt rijper. Heb je dingen bewust anders gedaan of zangles gehad?

Geen zangles.  Dat mijn stem verandert is logisch. Ik word ouder en de childvoice verdwijnt meer en meer. De stem wordt dan minder iel, wat dikker en voller. Het klinkt inderdaad anders, maar ik ben er heel tevreden mee. De muziek zelf gaat wat meer naar de rock, niet alleen blues. Het muzikale plaatje is wat breder geworden. Milestone verkoopt het beste van al mijn CD’s tot nu toe. Op de volgende CD gaan we daarmee verder; een piano, misschien blazers erbij e.d.  Wat breder dus. Snaptime thinking noem ik dat. Joe Bonamassa doet dat ook, de juiste muziek op het juiste moment en zo blijf je jezelf ook ontwikkelen. Je roest niet vast in hetzelfde.

-Als leraar  vraag ik mij af hoe je de muziek bijv. het toeren  en school gecombineerd hebt in het verleden.

Dat ging eigenlijk erg gemakkelijk. Ik zit nog steeds op school, moet nog 1 jaar en dan ben ik klaar met de opleiding. In de V.S. zijn er scholen waar je de school en de muziek of sport kunt combineren. Het toeren wordt dan in de vrije momenten ingeroosterd. Je krijgt daar voldoende tijd voor. De schema’s worden op elkaar aangepast.

-Hoe zijn jullie als band bij elkaar gekomen?

Wij kennen elkaar al vanaf onze jeugd, hebben samen op school gezeten en konden altijd goed met elkaar opschieten. Peter, de bassist, speelde gitaar maar is enkele jaren geleden bas gaan spelen. Sergio drumde al langer en toen ik een nieuwe band formeerde,  heb ik hen gevraagd. We zijn nu een jaar samen. We wonen allemaal in Jacksonville Florida en dat is ook lekker makkelijk.

-Een laatste vraag, die ik iedere gitarist stel:

-Zou je een Blues In The Schools op mijn school willen doen in navolging van o.a. Joe Bonamassa en  Michael Burks?

Natuurlijk! Heel  graag zelfs, moeten we een volgende najaarstoer  regelen!!

(Alweer eentje erbij!)

De bandleden wensen BluesMagazine veel succes en danken ons voor de belangstelling.

Eric Steckel

Het optreden zelf

Helaas waren deze donderdag de weeromstandigheden zo abominabel dat er van buiten Enschede minder bezoekers waren dan normaal. De band deerde het niets want zij gaven een show weg van grote klasse. Ikzelf had meer blues verwacht maar het ging meer de rockkant op. Het was een stevige show waarin de uitmuntende gitaarkwaliteiten van Eric naar boven kwamen. Hij speelt met een gemak en souplesse van een doorgewinterde veteraan. Ook zijn zang was prima.  Sergio op drums en Peter op bas legden een stevig fundament neer waarop Eric naar hartenlust kon soleren. Hoogtepunten voor mij waren Sooner or Later, een heerlijke slowblues, Empty Promises mij bekend van Michael Burks, de instrumental My Guitar Gently Weeps en de 2 slidenummers wier naam ik niet meer weet.

Een mooi stevig bluesrockconcert!

Conclusie:

Een heel mooie avond gevuld met  erg enthousiast en aardige mensen van de Nix, een erg leuk gesprek met 3 zeer vriendelijke zelfs wat verlegen muzikanten, een  tourmanager en als toetje een gedegen show!! Chris, Jan , Ine en wie ik vergeten ben, bedankt!

En toen door de barre omstandigheden, kou en sneeuw naar het donkere Winterswijk, maar het  was het elke seconde waard!!!!!!

Internet : www.ericsteckel.com


Ook op Blues Magazine ...