Nog maar één keer eerder speelden ze in Amsterdam. Dat was in het begin van dit jaar en net als in heel veel andere Europese optredens was ook dit concert uitverkocht. Het ging weliswaar om een ‘double-bill’ samen met Andy Jenkins in het kader van ‘Sugar Mountain’, Paradiso’s concertserie voor Americana, roots, blues, soul en country, maar het Amerikaanse Caamp wordt desondanks sinds enige tijd beschouwd als de nieuwe folksensatie, iets waar de bescheiden muzikanten zelf ook verbaasd over zijn. “Het schrijven van mooie liedjes met een gitaar en proberen om mensen daarmee te raken, dat is wat wij doen”, aldus de eenvoudige verklaring van Taylor Meier die de band samen met jeugdvriend Evan Westfall ooit startte. Sinds kort is Caamp uitgebreid met bassist Matt Vinson. Het drietal was onlangs in Utrecht om zich nogmaals voor te stellen aan diegenen die er in Amsterdam niet bij waren en vooral ook om de aandacht op ‘By & By’, het gloednieuwe album dat eind juli is uitgebracht, gevestigd te krijgen.
Tekst: Jeroen Bakker
“Ik begon al vroeg met het maken van mijn muziek en toen ik genoeg liedjes had voor een optreden ging ik naar de zogenaamde ‘open mics’, podia in barretjes en kleine clubs. Ik ontwikkelde mij snel en de mensen begonnen mijn muziek te waarderen. Ik belde Evan op en vroeg hem om ook naar Athens te komen om samen met mij optredens te doen. Ik kende hem namelijk al van de Universiteit in Ohio maar ik ben daar indertijd weg gegaan. Hij zag het onmiddellijk zitten om weer samen de draad op te pakken en muziek te maken. We zijn toen al vrij snel gestart met het maken van het eerste Caamp-album”, aldus Meier. Het is allemaal snel gegaan met de band. Sinds de oprichting in 2016 heeft Caamp al twee albums uitgebracht waarvan de eerste geheel in eigen beheer is opgenomen en de tweede eigenlijk bestaat uit twee EP’s: ‘Boys (Side A)’ en ‘Boys (Side B)’. Nu is er dan ‘By & By’, het album waarvan de verwachtingen hoog gespannen zijn. De pers schreef al mooie dingen en ook het publiek is enthousiast zoals blijkt uit de diverse optredens, in zowel de States als Europa, waarvoor geen kaart meer beschikbaar is. De diepe, op gitaar georiënteerde indie-folk bevat weliswaar een scherp randje maar de sterke songs luisteren tegelijkertijd gemakkelijk weg en lijken soepel de weg naar het publiek op eigen kracht te bereiken.
“Ik snap ook wel dat de populariteit grotendeels door het internet en vooral ook Spotify bepaald wordt maar het verbaast mij toch iedere keer weer dat men onze liedjes overal herkend en soms zelfs weet mee te zingen.” De nog jonge songsmid klinkt oprecht verbaasd alsof hij het zich voor de eerste keer realiseert.
Grote plannen zijn er niet maar als het om optredens gaat is Caamp wel degelijk een ambitieuze band. Een goed gevulde touragenda en zoveel mogelijk mooie liedjes componeren zijn de hoofddoelen van Meier: “Ik vind het geweldig om zoveel mogelijk mensen te bereiken met onze muziek en als mensen dit weten te waarderen en ook nog iets van zichzelf in onze liedjes terugvinden dan is mijn missie grotendeels geslaagd. De kans dat zoiets gebeurt is altijd aanwezig omdat wij muziek schrijven over de dingen die ons allemaal bezig houden in het normale leven. Vreugde maar ook verdrietige dingen die iedereen soms moet doorstaan. We hebben uiteraard ook een mening over wat er in ons land gaande is. Natuurlijk komt daar iets van terug op het moment dat je muziek gaat schrijven. Hoe is het leven in Ohio en wat doet het met je, snap je? ‘Wunderbar’ is een nieuwe track waarin dat terugkomt. Er zitten zeker donkere elementen in onze muziek en we zijn allemaal in korte tijd van jonge twintigers naar volwassenheid gegroeid. Als er één thema gekozen zou moeten worden voor dit album dan is het zeer waarschijnlijk ‘growth’. Zo is onze sound bijvoorbeeld sterk gegroeid. Er is veel versterkte rock te vinden op ons tweede album maar we houden ook van piano en intense akoestische muziek. We hebben geprobeerd om die dingen samen te voegen op onze nieuwe plaat. Er staan tracks op die al veel langer geleden zijn geschreven en er zijn er die van recentere datum zijn. Wat daar tussen in heeft gezeten heeft alles te maken met het leven wat we leiden. We hebben in korte tijd allemaal veel dingen meegemaakt die verdrietig waren maar we hebben ook prachtige momenten mogen ervaren zoals het onderweg zijn met de band en iets van de wereld te zien. Ik wil niet negatief klinken maar ik probeer positiviteit niet alleen tijdens het concert van Caamp uit te dragen maar ook daarbuiten. We hebben tegenwoordig leiders die de jeugd slecht beïnvloeden en het milieu en daarnaast eigenlijk de gehele samenleving verzieken. Wij proberen nadruk te leggen op de fijne dingen in het leven want die zijn er ook. Je zou ons moderne hippies kunnen noemen. Wij proberen graag de nadruk te leggen op de positieve dingen.”
De groei van de band blijft niet onopgemerkt volgens Westfall: “We spelen inmiddels voor zalen met een capaciteit van 700 toeschouwers en meer. Vooral in Noord-Amerika en in Canada gaat het heel goed. Grotere zalen hebben een ander geluid nodig en daar hebben wij ook aan gewerkt. Het leek ons een goed idee om op zoek te gaan naar een bassist. Dat was snel geregeld. Onze vriend Matt Vinson werkte namelijk al vaker mee met ons in de studio en op tournee maar hij is nu een vast bandlid geworden en is er dus deze gehele tournee bij.” Het optreden in Europa bevalt de band uitstekend. “Net zoals in iedere stad of staat in de States, reageert men hier ook overal weer anders op onze muziek.
Hier hebben we genoten van het Nederlandse publiek. De mensen waren zo gefocussed, zo aandachtig bezig met onze muziek dat we ze bijna moesten shockeren om ze in beweging te brengen of om bijvoorbeeld te gaan dansen of zoiets. Men begrijpt hier heel goed waar wij het over hebben en iedereen voelt het ook heel goed aan.
Ik heb er zelf overigens geen enkel bezwaar tegen als de sfeer wat uitbundig wordt en het publiek daardoor wat rumoerig is hoor. Het is een bepaalde vorm van enthousiasme en dan gaan er ook wel eens glazen of flesjes kapot tijdens de rustige passages in de muziek. Ik weet dat ik zelf ook bij concerten dikwijls mijn vrienden naast mij aanstootte om te vertellen hoe geweldig ik dat ene liedje vond. Als muzikant probeer ik het allerbeste uit mijzelf te halen. Ik speel mijn muziek gewoon zo goed mogelijk en probeer iedereen te interesseren voor wat er zich op het podium afspeelt, daarna zie ik wel wat er gebeurt.”
In de muziek van Caamp zijn veel invloeden terug te vinden. Zo zijn daar The Rolling Stones, Neil Young, Blind Pilot, Justin Vernon van Bon Iver, Fleet Foxes, Dylan en Ray LaMontagne.
Westfall denkt met plezier terug aan de tijd dat hij vaak met zijn ouders onderweg was: “Met mijn ouders werd altijd muziek gedraaid in de auto, vooral Tom Petty maar ook veel Britse bands zoals The Police, The Clash maar ook Elvis Costello.” Ook naar de huidige muziek wordt geluisterd. Zo is daar bijvoorbeeld Tyler Childers, een opmerkelijke nieuwe singer-songwriter uit de ‘bluegrass-state’ Kentucky. “Tyler is een echte ‘southern storyteller’ en toevallig ook afkomstig uit de streek waar wij zijn opgegroeid.” 24 Augustus zal hij in het Amsterdamse Bos te zien zijn tijdens de tweede editie van het Once In A Blue Moon Festival. “Hij heeft een opvallend rauwe stem voor zijn leeftijd en maakt stevige country-muziek terwijl wij meer folk-invloeden in onze muziek hebben.”
Er zijn meer muzikanten die zich in dezelfde richting begeven als Caamp. “In de USA wordt momenteel goede muziek gemaakt door talentvolle gasten. Het lijkt een soort revival die er momenteel gaande is. Ik zou het country kunnen noemen maar eigenlijk is het voornamelijk semi-akoestische muziek waarin het liedje centraal staat, organisch en met veel gevoel uitgevoerd. Het is goed om te zien dat veel jonge gasten deze muziek ontdekken. Er blijkt duidelijk een behoefte naar te zijn. Eigenlijk is het muziek die uit het hart komt en waarin alles draait om de liefde. En dat is nu juist wat we in ons land nodig hebben…. Of misschien ook wel in de hele wereld.”
Website Caamp
We horen graag je mening! Voeg reactie toe