In gesprek met Charlie Starr van Blackberry Smoke
Blackberry Smoke is een Amerikaans Southern Rock kwintet uit Atlanta, Georgia. Thuis in de Verenigde Staten maken ze niet alleen furore als headliner maar ook als gewaardeerd voorprogramma van artiesten als de Zac Brown Band, Eric Church, ZZ Top en Lynyrd Skynyrd. De soulvolle Country Rock band heeft een bijzonder fanatieke en trouwe schare fans in de loop van de afgelopen veertien jaren om zich heen verzameld. Hun opzwepende live shows worden geroemd en bejubeld. Inmiddels zijn er vier studioalbums uitgebracht, maar nooit eerder was de energie van hun live performance zo uitgebreid vastgelegd tot hun cd/dvd ‘Leave A Scar: Live-North Carolina,’ (april 2014) werd uitgebracht. Een uitgave die inmiddels vele uitstekende beoordelingen kreeg. De band, bestaande uit Charlie Starr (zang, gitaar), Richard Turner (bas, zang), Brit Turner (drums), Paul Jackson (gitaar, zang), en Brandon Still (keyboards) presenteert op 6 februari a.s. hun fonkelnieuwe studio album ‘Holding All The Roses’.
Oktober jl. toerde Blackberry Smoke uitgebreid door Europa en is de band voor de tweede maal dat jaar neergestreken in Nederland. Vlak voor hun (uitverkochte) concert in Metropool te Hengelo schuift Blues Magazine aan voor een gesprek met zanger/gitarist Charlie Starr.
Tekst: Nineke Loedeman
Blackberry Smoke staat bekend om zijn goede live shows, maar het heeft uiteindelijk toch nog lang geduurd voordat ‘Leave A Scar’ werd uitgebracht. Wat maakte het tot het juiste moment?
“Ik weet het eigenlijk niet precies. We dachten er al wel vaak over na, maar we zijn de laatste jaren gewoon heel druk geweest. We namen al wel onze shows op om terug te luisteren, voor onszelf ter analyse zeg maar. Op een gegeven moment, ik meen na de release de dvd ‘Live At The Georgia Theater‘ in 2012, kregen we steeds meer vragen van mensen die graag alleen de audio wilden! Toen begonnen we er serieus over na te denken om de opnamen van de ‘Whippoorwill tour’ daarvoor te gebruiken. Die audio hadden we natuurlijk al, maar voor het benodigde beeldmateriaal namen we onze vriend Blake Judd in de arm als regisseur. Hij had een mooie documentaire over country zanger Charlie Louvin gemaakt en dat beviel ons wel. We hadden inmiddels 24 songs gespeeld en alle audio opgenomen. Daar werden de video opnamen van de concerten aan toegevoegd. Al met al werd het nog een hele klus om het plaatje compleet te maken met de interviews ertussenin. Het was wat passen en meten, maar uiteindelijk is het prima gelukt. We hebben er met heel veel plezier aan gewerkt en we zijn er trots op.”
Met welke muziek ben jij groot geworden en heeft je beïnvloed?
“Op mijn zesde kreeg ik mijn eerste gitaar. Eigenlijk was dat uit noodzaak geboren, want ik pikte mijn vaders gitaar altijd en daar was hij was niet zo happy mee. Thuis hoorde ik voornamelijk de bluegrass muziek van The Stanley Brothers, Bill Monroe en Jimmy Martin. Dat was de muziek van mijn vader, terwijl ik van mijn moeders kant ook rock-‘n-roll te horen kreeg zoals The Rolling Stones, The Beatles en Bob Dylan. Mijn vrienden daarentegen hielden daar niet van. Ze hielden niet van bluegrass en ook niet van The Beatles, dat vonden ze maar oude lullen muziek. Waar ze wél van hielden, waren bands als Black Sabbath en Van Halen, het zwaardere werk zeg maar. Op twaalfjarige leeftijd werd ik een echt Aerosmith aanhanger. Ik durf wel te stellen dat ik eerder een Joe Perry fan was, dan een Duane Allman fan. Maar gaandeweg vind je je eigen weg en zo ontdekte ik de Allman Brothers Band en daarna Lynyrd Skynyrd. Tegenwoordig speelt mijn vader nog steeds gitaar en hoewel hij niet echt van onze muziekstijl houdt, vindt hij het geweldig en volgt hij precies wat ik doe.”
– De band timmert al jaren aan de Southern Rock Road en bracht hun debuutalbum ‘Bad Luck Ain’t No Crime’ in 2004 uit, gevolgd door ‘Little Piece Of Dixie’ in 2009 en ‘The Whippoorwill’ in 2013. Na vele uitverkochte shows en hoge noteringen voor hun doorbraakalbum ‘The Whippoorwill’ en live registratie ‘Leave A Scar’ komt de band binnenkort met hun nieuwe studio album ‘Holding All The Roses‘, hun eerste album voor Rounder Records. De band heeft zichzelf door hard werken duidelijk op de kaart gezet en trok zo de aandacht van Brendan O’Brien, topproducer van o.a. Springsteen, AC/DC en Pearl Jam.-
Charlie: “Wij wilden al heel lang met hem werken eigenlijk maar we waren nooit in de positie om hem daadwerkelijk te benaderen. De man, die enkele van onze meest favoriete albums produceerde, werd steeds succesvoller dus we verwachtten niet meer ooit met hem in contact te komen. Uiteindelijk lukte dat toch, we ontmoetten elkaar na afloop van een show en hij wist daadwerkelijk al wie wij waren. Bizar, maar na één gesprek was het rond. Het klikte gelijk. We stuurden hem een stuk of 17, voornamelijk akoestische, demo’s die ik thuis maakte. Samen pikten we er 12 uit en gingen ermee aan de slag. Het was een geweldige samenwerking en een hele positieve ervaring. Het gehele album is opgenomen in slechts twaalf dagen. Brendan heeft een bijzonder vlotte en efficiënte manier van werken. Dit album klinkt naar mijn idee geweldig en is veelzijdig in de trant van zowel heavy als laidback. Voor ons is dit album een logisch vervolg op de vorige, hoewel we niet zozeer de trend van ‘The Whippoorwill’ voortzetten. Gedeeltelijk verleggen we onze grenzen, zoeken zeg maar naar een nieuw pad. Het resultaat mag er in onze ogen zijn: dit album laat gewoon goed horen wie wij zijn en wat we doen.”
Hoe zijn de plaatverkopen in Europa, net zo goed als in de Verenigde Staten?
“De platenverkoop gaat steeds beter en dat komt ook zeker door het veelvuldige toeren. We nemen n.l. altijd alles mee on tour, want we merken dat mensen ook graag alles kopen. Alle merchandise zoals albums, t-shirts, petten enz. nemen we mee, zelfs naar Europa. Het is natuurlijk dé manier om jezelf aan het toeren te houden. Brit ontwerpt zelf veel en we verkopen praktisch alles ook via onze webstore. De opnamen van onze concerten worden onderling flink uitgewisseld. Dat is op zich prima, want daar wordt niets aan verdiend. Dat doen echte fans en daar zitten gelukkig ook hele goede opnamen tussen. Maar er zijn ook mensen die proberen onze shows te verkopen. Zelfs bootlegs komen we tegen. Mensen verdienen er onterecht aan, het is helaas iets wat maar moeilijk tegen te gaan is. Zo is er een live album, ‘Live At Peach Music Festival’ in omloop, dat helemaal buiten ons om is gegaan. Dat is gewoon een slechte zaak, daarbij was het geluid ook nog eens niet goed. Tegenwoordig nemen steeds meer bands de controle erover, door hun eigen show op te nemen en aan de fans te verkopen. Bij wijze van spreken al direct na afloop van het concert. Dat deed bijvoorbeeld Aerosmith al langer maar ook bands als de Allman Brothers Band, Gov’t Mule en Rich Robinson van de Black Crowes.”
Hoe bevalt het toeren door Europa en hoe is de respons over het algemeen? Gaat het er hier anders aan toe dan thuis, waar jullie tenslotte een hele grote fanschare hebben?
“We zijn net terug uit Keulen, we zitten momenteel midden in een maandlange toer. Ook in Groot-Brittannië hebben we gespeeld en daar was praktisch alles uitverkocht. De respons is overal best wel verschillend. In steden als Dublin en Glasgow was het publiek net zo als thuis, dus luid! In Engeland daarentegen was het iets anders, in Londen en Cambridge bijvoorbeeld, daar was het publiek wat afwachtend en rustig. Of was het gewoon uit beleefdheid? Eerst sloeg de twijfel toe of ze het wel goed zouden vinden. En thuis? Thuis zijn de fans toegewijd, loyaal en vooral luid, soms is het echt gekkenwerk. We hebben inderdaad een grote fanbase back home. Trouwens, de laatste keer in Winston, Amsterdam was het ook gekkenwerk hoor. De volgepakte zaal ging toen compleet uit hun dak. Weet je, ons soort shows komen in grotere zalen gewoon beter uit de verf, qua geluid, dan in kleine kroegen. Trouwens, hier in Metropool hebben ze een heel goed geluidssysteem, de soundcheck zojuist klonk gewoon goed.”
Het vele toeren moet ook veel impact op jullie privé leven hebben. Hoe houd je één en ander goed onder controle?
“Natuurlijk heeft het veel impact, we hebben tenslotte bijna allemaal een gezin. Maar je zult het zelf in goede banen moeten laten lopen. Gelukkig krijgen we veel support van onze achterban. Dat moet ook wel, het is tenslotte nu eenmaal ons werk. Momenteel zijn we met elf mensen op deze toer.” Lacht: “ons doel nu is om Brandon, onze toetsenist, nog aan de vrouw te brengen! Muziek maken, optreden en toeren is wat wij het liefste doen, daar ligt onze passie. Ook als ik eenmaal thuis ben luister ik iedere dag naar muziek. Mijn vrouw is natuurlijk ook een muziekliefhebber, zo hebben we elkaar tenslotte ooit ontmoet. Waar we ook gaan of staan, overal en altijd staat er muziek aan. Daar draait ons leven om. Het is geweldig om met mijn vrienden op het podium te staan. We zijn een hechte groep, we kennen elkaar al zeker veertien jaar. We zijn deze band begonnen met Brit, Richard en Paul en toetsenist Brandon is er vijf jaar geleden bij gekomen. We speelden al wel met een keyboardspeler op onze albums, maar het geval wilde dat er gewoon niet nóg een persoon in onze toerbus paste.” Lacht: “Nadat we een grotere bus kochten ging dat wel en toen kwam Brandon er dus definitief bij.”
Wat kunnen we dit jaar verwachten jaar van Blackberry Smoke?
Op 6 februari 2015 komt ‘Holding All The Roses’ uit en we zullen uiteraard veel gaan toeren. Als het aan ons ligt zijn we snel weer terug in Europa.
Na afloop van ons gesprek zetten de heren Metropool helemaal op de kop, evenals de dag erna in de Melkweg te Amsterdam. Lees hier dat concertverslag Melkweg.
Website Blackberry Smoke
Even war slordigheidjes eruit halen (punten, komma’s, trema’s, uitroeptekens) en je heb een heel leuk interview.
Zie dat mijn reactie ook niet foutloos is. :-)
Het nieuwe album wordt fantastisch! Steengoede band, goede producer, het voorproefje in Metropool klonk uitstekend. Kan niet wachten dus. Leuk verhaal.
Leuk Nineke, thanks!