Tekst: Patrick Struijker Boudier (https://twitter.com/p_okee)

Pieter ‘Big Pete’ van der Pluijm (1977) heeft het afgelopen decennium op talloze podia met verschillende bands en muzikanten zijn indrukwekkende harmonicaspel het publiek in geblazen. In oktober 2011 verscheen op Delta Groove Records zijn langverwachte soloalbum Choice Cuts. De plaat eindigde hoog in vele eindejaarslijstjes als beste bluesplaat 2011 en Big Pete mocht meerdere nominaties en prijzen in ontvangst nemen, zowel voor de plaat als soloartiest. ‘Het valt of staat met improvisatie’.

Wanneer ben je begonnen met de bluesharp?
Big Pete: Toen ik 15, 16 jaar oud was, ben ik ‘serieus’ met de mondharmonica aan de gang gegaan. King King van the Red Devils, Drip Drip van Drippin’ Honey en Eric Clapton met de Bluesbreakers waren destijds voorbeelden van platen die me ertoe hebben aangezet de blues te spelen. Wat betreft muzikale helden en invloeden zijn er eigenlijk teveel om op te noemen. Op harpgebied in ieder geval Lester Butler, Al Blake, William Clarke, Little Walter en Junior Wells.

De Lester Butler Tribute Band, The Strikes, The Backbones, MOCT vormen slechts het topje van de bluesberg van je bands. Hoe belangrijk waren deze bands voor je ontwikkeling?
Big Pete: Enorm belangrijk! Het waren stuk voor stuk unieke bands met een eigen sound. Ik denk dat ik door al die ervaringen mijn eigen sound/stijl uiteindelijk gevonden heb.

Wat is de reden dat je uiteindelijk met die bands gestopt bent? Omdat je een andere muzikale richting uit wilde? Tijdgebrek?
Big Pete: Verschillende redenen, meestal inderdaad muzikale, maar soms ook persoonlijke. Het is ook erg moeilijk om een ‘vaste band’ aan de gang te houden tegenwoordig, dat is ook een reden waarom ik nu onder mijn eigen naam speel.

Big Pete @ Moulin Blues 2012

Hoe ben je betrokken geraakt bij de Lester Butler Tribute Band?
Big Pete: Na een eerste tribute op Moulin Blues 2001 is dat idee ontstaan. Daar was een andere frontman bij, Mason Casey. Na het zien van die show kreeg Mike Donkers (van Mike & the Mellotones) het idee hier iets mee te doen, zoals een tour. Hij heeft toen contact gezocht met Eddie Clark (13 ft Lester Butler drummer) en die had er ook wel oren naar. Ze hebben samen de band bij elkaar gezocht, waarin Mike mij naar voren geschoven heeft. Ook Matt Schofield is er toen bijgehaald. De eerste tour werd gepland, met in die tour een opnamesessie voor een liveplaat. Dat alles gebeurde in 2002.

Wat is de invloed van Lester Butler op je spel?
Big Pete: Zijn spel heeft me enorm beïnvloed en zoals je weet speel ik meestal in mijn sets nog steeds een aantal songs van Lester. De energie, ‘spookachtige’ sound en virtuositeit zijn naar mijn mening nog steeds ongeëvenaard.

Is er een reden dat LBTB slechts eens in de zoveel jaar optreedt?
Big Pete: Niet perse, maar het is logistiek vrij lastig natuurlijk. Het was ook iets wat voor de ‘jonge garde’ van de band – Matt, Enrico en ik –  gewoon een leuk avontuur was, wat goed paste in die periode in ons leven. Ik denk dat wij het niet zo serieus namen als bijvoorbeeld Eddie. Het was een geweldige tijd, maar de latere tours waren naar mijn mening al wat minder leuk en uitdagend. In 2008 hebben we op Moulin Blues denk ik wel afscheid genomen van LBTB.

Er is een cd destijds verschenen van LBTB en jullie hebben in november 2006 nummers met de band opgenomen. Komt er nog een vervolg? Een nieuwe (live)cd bijvoorbeeld?
Big Pete: We hebben inderdaad een sessie gedaan in 2006, waar we volgens mij een nummer of vijf, zes hebben opgenomen. Ik denk dat dat niet meer uit zal komen. Maar zeg nooit nooit!

Op de livecd van LBTB staat een song van Lester; Driftin’. Dat is toevallig ook de opener van Choice Cuts. Speel je dat nummer nu anders dan ongeveer 10 jaar geleden?
Big Pete: Pff, weet ik niet eigenlijk. Haha……..hopelijk iets beter!

Waarom heeft het zolang geduurd voordat je met Choice Cuts kwam?
Big Pete: Mmm…..ik denk doordat ik tot die tijd vooral bezig was in bandverband. Zoiets moet groeien en dit was het juiste moment denk ik. Het heeft voor mijn gevoel ook niet te lang geduurd voordat de cd uitkwam. Zoals ik net al zei, voelde dit als het juiste moment. Ik heb een heel groot aandeel gehad in al mijn andere cds’ en al die ervaringen heb ik nu kunnen benutten. Ik had van tevoren al een aardig plaatje in mijn hoofd en dat heb ik uitgewerkt tijdens de daadwerkelijke opnamedagen.

Je hebt meegedaan op het album Shake For Me van The Mannish Boys en ook met hen opgetreden op Ospel. Is toen het eerste contact gelegd met Delta Groove wat resulteerde in een platencontract voor ze?
Big Pete: De interesse van Delta Groove was er al eerder, eigenlijk na Moulin 2008 is dat gaan leven. Het was in eerste instantie de bedoeling dat DG de cd van MOCT zou uitbrengen, maar Randy Chortkoff had uiteindelijk meer vertrouwen in een ‘traditionele plaat’ onder mijn eigen naam.

Op de plaat spelen o.a. Kim Wilson, Paul Oscher, Al Blake, Johnny Dyer en Alex Schultz mee. Hoe ben je aan hen gekomen? Heb je ze zelf uitgezocht of was het een aanbod van Delta Groove?
Big Pete: Nadat het idee om in LA een plaat te gaan maken ging leven, hebben Randy en ik samen de mensen uitgekozen. Ik kreeg min of meer carte blanche. Omdat er heel veel van de muzikanten op het Simi Valley Cajun & Bluesfestival in Californië speelden (jaarlijks eind mei), hebben we ervoor gekozen direct na dat festival de studio in te gaan.

Hoe is de songkeuze tot stand gekomen?
Big Pete: Dat was vrij makkelijk, ik heb gewoon een lijstje gemaakt van ‘personal favourites van de dag’ en daaruit gekozen. Je neemt dan natuurlijk in overweging wat samen een leuk plaatje maakt. Over het interpreteren van een song denk ik eerlijk gezegd niet na, dat ‘ontstaat’ gewoon als je een bepaald nummer al een tijd speelt.

In hoeveel tijd is de cd tot stand gekomen?
Big Pete: De daadwerkelijk opnames zijn in drie dagen gebeurd! Dat was best een gekkenhuis, met alle verschillende muzikanten die meespeelden natuurlijk. Ook omdat we alles op band hebben opgenomen – dat duurt allemaal wat langer dan digitaal – was dat vrij hectisch. Gelukkig had de ‘core band’ (Alex Schultz, Willie J. Campbell & Jimi Bott) zich zeer goed voorbereid. Uiteindelijk is het meeste in twee takes opgenomen. Alles is ook ‘live’ gespeeld, zonder overdubs, op twee gitaar-dingetjes na.

In hoeverre zou je meer tijd willen nemen tot een nummer is zoals je wilt?
Big Pete: Tja, dat zou natuurlijk prachtig zijn, al heb je dan wel de kans dat een nummer nooit afkomt! De volgende cd zal weer overwegend eigen werk bevatten en dan heb je wel iets meer tijd nodig.

Foto Interview Big Pete: ‘Ik heb er genoeg vertrouwen in dat de volgende plaat minstens net zo goed wordt’

Zou je ooit Nederlandstalige blues willen schrijven of zingen?
Big Pete: Goh, nooit over nagedacht…..als ik een goed idee zou krijgen, of iemand me een goed nummer geeft, zou ik dat zeker in overweging nemen!

Hoe houd je het voor je zelf fris om bij wijze van spreken bij elk gig te doen alsof het de eerste keer is?
Big Pete: Dat is iets wat je inderdaad goed in de gaten moet houden. Ik speel over het algemeen niet elke show dezelfde set en nummers zelf ook niet. Bijna alle nummers klinken iedere show anders. Het valt of staat met improvisatie.De setlist van die avond kies ik door te kijken naar het publiek en de band-setting. Maar vooral naar hoe ik me voel op dat moment. Favoriete nummers om te doen op het podium heb ik niet echt, al zou ik de hele avond wel ‘slow blues’ kunnen spelen!

Zijn er nog wisselingen in je band te verwachten of is die pretty much set?
Big Pete: Ik speel met verschillende mensen, maar wat ik reken tot de ‘vaste krachten’ zijn de gitaristen Sander Kooiman en/of Alex Schultz, drummers Willie ‘Wuff’ Maes of Jimi Bott, bassisten Erkan Özdemir of René Stock.

Je treedt niet zo vaak in Nederland op, maar wel bijvoorbeeld in Amerika. Is dat omdat Amerika meer kansen biedt? Of word je – helaas – niet zo vaak geboekt in Nederland?
Big Pete: Eerlijk gezegd weet ik dat ook niet precies, al heb ik wel het idee dat ik op andere plekken van de wereld meer werk krijg dan in NL op het moment helaas. Of blues nog populair is? De populariteit van blues komt en gaat een beetje, al heb ik wel het idee dat er weer een ‘lift’ aan zit te komen. We kunnen natuurlijk op het moment best wel genieten van veel rootsmuziek in de mainstream, dus de Moeder aller moderne rootsmuziek kan natuurlijk niet achterblijven!

Choice Cuts is hoog geëindigd in veel favoriete cd-lijstjes, krijgt geweldige recensies en je hebt meerdere prijzen danwel nominaties op zak als beste harpspeler. Legt dat een druk op je voor eventuele nieuwe projecten?
Big Pete: Wel een beetje natuurlijk. Maar ik heb er genoeg vertrouwen in dat de volgende plaat minstens net zo goed wordt. Ik hoop begin volgend jaar de studio in te gaan voor een nieuwe ‘Big Pete’ cd. De muzikale richting van de volgende cd ligt denk ik wel in de lijn van ‘Choice Cuts’, al zal de follow-up voornamelijk eigen werk bevatten!  Ik ben nu al een beetje aan het verzinnen hoe ik dat wil aanpakken, al hangt er natuurlijk heel veel af van budget e.d. Ik ben er ook al over in gesprek met Deltagroove. Wat betreft de toekomst: ik blijf lekker spelen, zolang de mensen me willen horen! Verder gewoon ‘genieten van het leven’ met mijn gezin, in goede gezondheid natuurlijk!

Je hebt opgetreden in De Wereld Draait door. Helaas is het format zo dat je maar een minuut de tijd krijgt in de live-uitzending. Is dat jammer? Of zie je het vooral als kans om de blues en je eigen muziek te promoten aan een breder publiek?
Big Pete: Ik had er natuurlijk liever een half uur ofzo gestaan, maar ‘it is what it is’. Ik vond het zeker een kans en ben superblij en trots dat ik daar heb mogen staan. Hopelijk doet het iets voor blues in NL: we need it!

Websites:
> www.big-pete.nl
> www.facebook.com/bigpetemusic
> http://deltagrooveproductions.com/music/index.html


Ook op Blues Magazine ...