In gesprek met Gerry McAvoy, Ted McKenna & Marcel Scherpenzeel
Door Gerrit Harmsen
In juni 2011 hebben we voor de try out van Band Of Friends in deze bezetting al de kans gehad om wat vragen te stellen. Tijdens Ribs & Blues 2012 dus een mooie gelegenheid om eens terug te blikken en eventueel in de toekomst te kijken.
In deze bezetting zagen we jullie voor het eerst in Maloe Melo te Amsterdam. Laten we eens terugkijken op het afgelopen jaar.
Gerry: Shit, was dat al een jaar geleden? Ik heb me eigenlijk niet gerealiseerd dat het al weer zo lang geleden was. Het was eigenlijk een try out om te kijken of er een chemie tussen ons drieën zou zijn om van daaruit verder te kijken. We wisten toen nog niet welke richting we op wilden met het nieuwe Band Of Friends.
Ted: Daarna speelden we slechts een paar gigs, ik dacht een stuk of 5, waaronder op een groot festival in Italië en in Engeland.
Gerry: In die tijd speelde ik nog voor Nine Below Zero, Ted was nog met zijn eigen dingen bezig en Marcel had zijn eigen band Wolfpin. De optredens bevestigden het gevoel wat we tijdens de try out allen al hadden. Het klikte enorm! Ik en Ted hebben daarom besloten onze andere dingen op te geven, alleen Marcel heeft nog zijn eigen band.
Wanneer je terug kijkt, zijn jullie dan tevreden?
Gerry: Tuurlijk, we zijn zelfs erg tevreden.
Hadden jullie verwacht dat het een succes zou worden?
Ted: Jazeker! Omdat de reactie overal hetzelfde is. We weten dat het goed is. Het is gewoon wat het is. Wij hebben plezier, het publiek heeft plezier, wat wil je nog meer.
Gerry: We hebben uiteraard wel het geluk dat we beslagen ten ijs komen. Ted speelde een tijdje bij Rory, ik zelf ruim 20 jaar, en natuurlijk hebben we daarbij ook nog het voordeel dat Rory schitterende nummers heeft gemaakt.
Uitgangspunt voor Band Of Friends is het vieren van de muziek en het leven van Rory Gallagher. Jullie benoemen duidelijk geen tribute band te zijn. Toch denken velen daar anders over.
Gerry: Natuurlijk zijn er mensen die ons slechts als een tribute zien. Onze voorkeur ligt toch bij het eren en herdenken van Rory zijn muziek en leven. Daarbij is het voor ons toch anders, normaal gesproken hebben tribute bands geen enkele connectie met de originele band. De mensen moeten zich wel realiseren dat Ted en ik dat wel hebben. En wij dus precies weten waar het om draait.
Ted: Ik zat met The Sensational Alex Harvey Band in dezelfde situatie, terwijl we met maar liefst 4 originele leden op het podium stonden, slechts Alex was er niet bij. Het blijft altijd moeilijk om daarvan los te komen. Nu voelt het echter heel erg goed. Weet je, we spelen nu met dezelfde energie als voorheen, de songs zorgen daar gewoon voor.
Gerry: En ja, Marcel heeft daar een belangrijke bijdrage in. Zoals ik al eerder heb verteld is hij voor ons degene die Rory het dichtst weet te benaderen.
Ted: Het mooie is dat Marcel een bepaalde passie heeft, hij is zichzelf. Hij doet zijn eigen ding zonder te proberen Rory te kopiëren. Tuurlijk, de basis van de songs is er, toch vult hij dat op zijn eigen manier in. Dat is waarom het voor ons zo goed voelt en werkt. Ik heb ooit in een tribute gespeeld waar Rory noot voor noot werd na gespeeld, maar het voelde totaal verkeerd. Met Marcel is dat dus heel anders.
Marcel, in Amsterdam vertelde je dat je voor de try out songs had moeten spelen en je tegen Gerry had gezegd, “Dat gaat echt niet, dat kan ik echt niet spelen, zo goed ben ik niet”. Hoe kijk je daar nu tegen aan?
Gerry lachend: Hij is nu in ieder geval wat beter.
Marcel: Natuurlijk ben ik niet slecht maar als je mij nu naast Rory op het podium zou zetten ben ik niet groter dan dit. [duim en wijsvinger scheiden slechts 1 cm].
Ik heb zoveel Dvd’s van hem gezien en het maakte niet uit wat hij speelde; jazz, blues of rock, je herkende er altijd Rory in, hij was vrij in wat hij deed. Dat is ook waarom ik er invulling aan kan geven. Ik heb en krijg de vrijheid om, binnen het kader van schitterende songs, lekker te spelen.
Over songs gesproken, zijn er plannen om nieuwe nummers te gaan schrijven?
Gerry: Voorlopig is dit wat we blijven doen, en dan zien we de komende tijd wel verder.
Er zijn wel wat plannen, maar meer in een project. Dan zien we wel waar we uit komen. We houden allemaal van rock en blues, dat moet lukken.
Ted: Eerlijk gezegd gaan we volgende week, als we uit Spanje terug komen, in Amsterdam samen wat uitproberen. Ik kan geen reden bedenken waarom we het niet zouden doen. De klik is er nu eenmaal, waarom zouden we ons dan laten tegenhouden? Daarbij is het geen enkel punt om eventueel wat Rory songs op te nemen.
Gerry: We zijn allemaal gewend om nummers te schrijven, een mooie reden om alles eens bij elkaar te gooien en te kijken of er wat goeds uit kan voortkomen.
Ted lachend: Het is wel even afwachten of we elkaar tijdens het schrijven nog net zo mogen als op dit moment.
Kunnen we binnenkort dan ook een nieuwe CD verwachten?
Gerry: Voorlopig nog geen CD.
Ted: Nee, eerst maar eens kijken hoe alles zich ontwikkelt en of onze ideeën een beetje gaan werken. Spelen, verbeteren, tot het allemaal echt past, wie weet dat we dan misschien gaan denken aan een CD.
Marcel, wat gaan deze plannen betekenen voor de band Wolfpin?
Marcel: Ik speel dit jaar nog 2 keer met Wolfpin en daarna is het voorlopig even afgelopen. Ik vind het wel erg jammer, stoppen met je eigen band is nooit prettig. Toch is dit een kans die ik niet kan laten lopen. Op het podium staan met Gerry & Ted is geweldig en helaas is het niet langer te combineren met mijn eigen band. Band Of Friends is op dit moment gewoon het belangrijkst.
Voor de goede luisteraar is op te maken dat jullie drieën de intentie hebben lang met elkaar door te gaan, klopt dat?
Gerry: Wie weet, haha, het kan net zo goed maar voor 6 maanden zijn. Of voor hetzelfde geld nog maar een week en komen we er in Amsterdam achter dat we ons gewoon vergist hebben.
Marcel: Op dit moment genieten we er alle drie van en maken we in elkaar een fikse energie los. Als dat zo blijft gaan we de komende jaren nog een hoop mooie dingen laten zien.
Marcel, ooit hoorde ik dat jij in je jonge jaren helemaal niks van Rory’s muziek wilde weten, vertel eens?
Marcel: Glimlacht. Ja, dat klopt, tot mijn 12de/13de was ik alleen bezig met Rock and Roll & Rockabilly. Van al het andere moest ik niks hebben. Mijn vader had alle soorten muziek, van Jimi Hendrix tot Frank Zappa, maar dat was voor mij nog veel te heftig. Nadat ik had verteld Electric Lady Land toch een keer te hebben beluisterd en hem vertelde dat het wel okay was pakte mijn vader een album van Rory waar ik maar eens naar moest luisteren.
Gerry: Welk album?
Marcel: Calling Card. Wel aardig, maar het was nog steeds geen Rock&Roll of Rockabilly.
Rond mijn 16de was er een dag dat mijn vader niet thuis was en ik de albums van Rory pakte en er pas echt naar ging luisteren. Ik zat op mijn kamer en probeerde zijn muziek na te spelen. Toen ontdekte ik eigenlijk pas hoe geweldig goed zijn nummers in elkaar steken. Het was ook in een minder fijne tijd in mijn leven. Met Rory’s muziek, mijn gitaar en mijn ogen dicht kon ik alles vergeten. Nog steeds als ik op het podium sta zit ik in mijn wereld, mensen kunnen en mogen luisteren maar het blijft op dat moment mijn eigen wereld.
Laatste vraag heren: Laten we het eens over de setlist hebben?
Gerry: Setlist? We gebruiken geen setlist. We spelen zoveel songs en laten de keuze van wat we spelen eigenlijk afhangen van de reacties uit het publiek. Dus dat verandert per avond. Zeker vandaag, als we slechts een uurtje spelen. Daar kunnen we echt niet alles in kwijt dus het is afwachten hoe we dat gaan invullen.
Dus elke avond is anders?
Gerry: Er bestaat wel een bepaalde losse structuur maar verder kijken we echt per avond wat we gaan spelen.
Ted: Haha, ook al spelen we 2 uur, dan nog kunnen we niet alles kwijt wat we spelen, en dan hebben we het nog niet eens over al die andere mogelijkheden die we hebben.
Marcel: Het is niet eens mogelijk om alle bekende nummers in 2 uur te passen. Het is leuk dat Gerry mij en Ted tegen het einde van een song pas laat weten wat het volgende zal worden. Daardoor is er altijd een bepaalde scherpte en ontstaat er geen routine.
We willen Marcel erg bedanken dat hij zich heeft ingezet om dit interview mogelijk te maken. Gerry en Ted: Erg bedankt voor jullie tijd. Keep the spirit of Rory alive!
Website artiest: www.bandoffriends.eu
Deze keer een mooi “diepte interview* . Van een echte Rory Fan :-)
TOP