In gesprek met Albert Cummings over zijn nieuwe album ‘Believe’.
“Blues Makes Me Feel So Good”
Met een carrière die bijna 20 jaar beslaat, heeft de Amerikaanse bluesrock gitarist Albert Cummings een waanzinnige live-reputatie opgebouwd, waarbij het publiek op een muzikale achtbaan wordt meegenomen. Albert weet zijn gitaar op betoverende wijze tot leven te brengen op een manier die hem niet alleen lof heeft gebracht van B.B. King, alsook vergelijkingen met legendes als Stevie Ray Vaughan en Jimi Hendrix heeft opgeleverd.
Onlangs tekende Cummings bij het Europese label Provogue en wordt op 14 februari 2020 het nieuwe album ‘Believe’ uitgebracht. Het 11 tracks omvattende album herbergt een smaakvolle mix van blues, country en rock n ‘roll, waaronder Cummings’ versie van de soulklassieker uit 1966 van Sam & Dave: Hold On!
Op ‘Believe’ heeft Cummings een fijne mix weten te creëren door het gebruik van krachtige back-up vocals, gestage grooves, een dynamische blazerssectie en met natuurlijk die betoverende gitaarriffs van Cummings zelf. Zijn dynamische, boeiende persoonlijkheid in combinatie met bluesmuzikaliteit op zijn best, heeft wereldwijd een duurzame, loyale fanbase gecreëerd. Cummings zal in 2020 weer uitgebreid gaan toeren en ook Europa weer aandoen. (Zojuist is zijn optreden op Blues Peer in juli 2020 bekendgemaakt!)
Blues Magazine grijpt de kans aan om Albert tijdens zijn korte toer eind oktober 2019 uitgebreid aan de tand te voelen en zo voor te stellen aan het Nederlandse publiek. We schuiven aan voor een energiek gesprek, gevolgd door een even energiek concert! (Lees hier het concertverslag).
Tekst: Nineke Loedeman
Albert, welkom terug in Nederland! Om maar meteen met de deur in huis te vallen voor onze lezers die je (nog) niet kennen: wie is Albert Cummings?
Albert lacht breeduit: “Albert Cummings is een vierde generatie huizenbouwer en kreeg het bouwen met de paplepel ingegeven door zijn vader, die hem altijd voorhield die traditie voort te zetten.”
“Ik was altijd al wel dol op muziek en toen ik op het punt stond om naar college te gaan, overwoog ik zelfs om naar de muziekschool te gaan. Hoewel ik al was begonnen met een beetje gitaar spelen, kon ik al de banjo én trompet bespelen én kon ik muziek lezen, heb ik die stap uiteindelijk nooit gezet. Want nogmaals, het leek erop dat mijn toekomst in de bouw zou liggen, iets wat ik uiteindelijk ook bijna 30 jaar heb gedaan!”
Op 27-jarige leeftijd speelde Cummings voor het eerst met een band. Woonachtig in Massachusetts raakten hij en zijn band, Swamp Yankee, nauw betrokken bij de Northeast Blues Society en begonnen zo bekendheid te verwerven. De vaardigheid en intensiteit van Cummings trok de aandacht van Double Trouble-leden Chris Layton en Tommy Shannon, die zó onder de indruk waren van deze relatieve nieuwkomer dat ze zijn eerste solo-plaat, ‘From the Heart’ in 2001 produceerden.
“Ik begon pas écht gitaar te spelen toen ik een jaar of 27 was, ik ben nu 52. Dat ging naar aanleiding van een ‘optreden’ op de bruiloft van een vriend, waar ik na afloop door vrienden werd aangemoedigd om serieus te gaan spelen! Mijn doel, oftewel hoop, was altijd om muzikant te worden en toen ik uiteindelijk die beslissing nam is het balletje gaan rollen en ben ik er volledig voor gegaan!”
“Nu heb ik van nature een gigantische drive om te spélen, dat zit simpelweg in mij. Ik ben altijd al gegrepen door de muziek en speel altijd alsof het mijn laatste optreden is. Ik geef altijd alles, oftewel “both barrels“, of ik nu voor 10 of 10.000 mensen speel.”
“Daarnaast ben ik vader van twee zoons, leef in Western Massachusetts, een stadje in de staat Massachusetts, op een prachtige, historische plek tussen de bergen en midden in de natuur. Ik wil heel graag veel van de wereld zien, maar kom ook altijd weer graag terug naar mijn thuis.”
Vertel eens iets over de muzikale invloed in het gezin waar je in bent opgegroeid.
“Mijn vader speelde gitaar bij een 20-koppig orkest in het Big Band genre. Hij kon natuurlijk muziek lezen, leerde me een aantal dingen, maar die waren toch nog vrij gecompliceerd voor me. Mijn handjes waren toen nog te klein om de neck van een gewone gitaar te omvatten dus ben ik begonnen met een 5-snarige banjo om zodoende een snaarinstrument te leren bespelen.”
Je was voor velen de verrassing van Culemborg Blues 2018. Was je al eens eerder aan deze kant van de grote plas en wat is er speciaal voor jou om in Europa te spelen?
“Ik was al wel eens eerder in Europa maar dat waren hier en daar enkele losse optredens. Ik speel graag hier en over het algemeen valt het me op dat er hier haast geen buitensporige overdaad is. Alles lijkt hier meer praktisch te zijn, meer bruikbaar en zelfs milieuvriendelijker. Ik heb, zeg maar, nog niet het Times Square van Europa ontdekt.”
“Ik hou zelf erg van die praktische insteek en natuurlijk ook van de prachtige architectuur! Ik ben vanuit mijn werk wel opgegroeid met de Europese bouwcultuur en bouwmethoden. In de USA is alles dan wel groter, maar helaas ook vaak minder degelijk, in tegenstelling tot hier. Het kwaliteitsverschil is daar ook groter. Het is óf heel goed of heel slecht. Kortom, voor mij is het simpelweg heerlijk om hier te zijn.”
“Ook het publiek aan deze kant van de grote plas reageert over het algemeen anders op mijn optredens. Ze waarderen goede muziek meer! Vergeet niet, in de States hoor je voornamelijk muziek via de (satelliet) radio stations, waarvan de doelgroep veelal jonge meisjes is! Eigenlijk is er dus weinig écht goede muziek via die stations te beluisteren. Inhoudelijk is het allemaal vrij miniem. Pas op latere leeftijd, vanaf hun dertiger jaren, zie je dat die mensen de ‘betere’ muziek leren ontdekken, de roots zeg maar. In Europa is dat anders; hier kennen de mensen, óók de jonge mensen, vaak al veel (oorspronkelijke) bluesmuziek. Blues is in de States ook nog steeds een ietwat ‘vies’ woord en staat synoniem voor oude en depressieve muziek. Dat is zo jammer en vooral ook onterecht.”
Albert vervolgt: “En weet je, de blues is een gevoel dat je ook zelf als muzikant dient te ontdekken. Meestal leer je pas op latere leeftijd díe aspecten uit het leven te begrijpen, waardoor je ook de blues beter gaat begrijpen en dus ook leert om de blues te spélen. Het leven verandert continu en ook je gevoelens veranderen. Dat maakt alles in de (blues)muziek ook zo interessant.”
Door welke gitaristen ben jij geïnspireerd?
“Ik begon in eerste instantie met het luisteren naar country muziek en ik was dol op de energieke countrystroming van onder andere Hank Williams Jr. en Merle Haggard. Maar toen ik Stevie Ray Vaughan op de radio hoorde spelen, dacht ik: dit is niet mogelijk, dit is fake! Er móeten twee gitaristen zijn, niemand kan zó zijn gitaar bespelen!
“Maar toen ik in 1989 tijdens mijn college jaren in Boston een concert van Stevie bezocht en hem voor de eerste keer live zag, wist ik meteen: Geen banjo meer voor mij! Vanaf nu ga ik gitaar spelen! Vanaf dat moment duurde het nog eens 8 jaar voor ik daadwerkelijk in een band kwam te spelen.”
Albert Cummings nam meerdere schitterende albums op, ‘Working Man’ (2006), ‘Feel So Good: Albert Cummings Live’ (2008) en ‘Someone Like You’ (2015). In 2012 bracht hij ook het op country-rock-blues gestoelde ‘No Regrets’ uit, een album waarmee hij zijn unieke veelzijdigheid wist te benadrukken. Eind 2017 bracht Albert een tweede live album uit, ‘Live At The ’62 Centre’, die hem een Blues Music Award-nominatie voor Blues Rock Album opleverde!
Op 14 februari 2020 brengt Albert zijn allernieuwste album ‘Believe’ uit. Het album is uitgebracht bij Provogue en bevat 11 groovy en soulvolle nummers. Er staan zowel eigen songs als covers op, waaronder bijvoorbeeld Hold On van Sam and Dave, Little Red Rooster, bekend van o.a. de Rolling Stones, Crazy Love van Van Morrison en My Babe van harmonicavirtuoos Little Walter.
‘Believe’ is een uitermate vette productie geworden van fijne gitaarblues gecomplementeerd met uitstekende backing vocals en een heerlijke blazerssectie. De sound is compleet en vol. Cummings brengt deze release naar nieuwe hoogten met behulp van de Grammy Award-winnende producent Jim Gaines (Stevie Ray Vaughan, Santana). Samen haalden ze inspiratie uit de rijke opname-erfenis van Muscle Shoals en creëerden zo een tijdloos album vol ritme, funk en soul.
“Je kunt het verschil goed horen tussen dit album en mijn andere albums, en dat is het Muscle Shoals-verschil.” aldus Cummings over het nieuwe project. “Als ik diezelfde nummers ergens anders had opgenomen, zou ‘Believe’ als een heel ander album hebben geklonken. Ik heb al 4 of 5 albums met Jim Gaines opgenomen, niet in de laatste plaats omdat Jim inmiddels zo’n goede vriend is geworden. Ik werk graag met hem en hij geeft me een relaxed gevoel.”
Het album bevat enorm veel energie. De blazerssectie voegt veel toe en maakt de sound reuze afwisselend. Goed te horen zijn de verschillende gitaarstijlen die Albert tentoonspreid: “Ik wil mensen de verschillende kleuren van mijzelf laten zien met dit album, ik wil laten zien wie Albert Cummings is. Zo hoorde ik dat nummer Crazy Love van Van Morrison samen met Ray Charles, live in een theater. Het was zó geweldig en als je goed luistert is het een simpel maar prachtig nummer en gewoon erg goed geschreven. Het zou fijn zijn als de luisteraars door mijn interpretatie van deze bluesklassiekers, óók gaan luisteren naar die oorspronkelijke versies van die muzikanten.”
“In eerste instantie wilde ik graag alleen maar covers gaan opnemen voor dit album. De reden daarvoor is dat het dan gedraaid zal gaan worden op de Amerikaanse radiostations. Het is nu eenmaal zo dat de Blues deejays geen nieuwe muziek willen draaien, alleen maar de oude(re), herkenbare nummers. Het gaat ze tenslotte om zoveel mogelijk luisteraars.”
“Het oorspronkelijke plan veranderde enigszins toen ik aankwam in de Muscle Shoals studio en mocht gaan werken met vreselijk getalenteerde muzikanten. Ik dacht: dit is zó’n mooie kans, ik ga toch ook eigen songs op deze schijf zetten. Het is dus uiteindelijk half om half geworden en daar ben ik echt heel blij om. ‘Believe’ is niet zozeer een typisch Albert Cummings album geworden en is zeker geen uitgesproken gitaaralbum. Ik wil namelijk niet als alleen maar gitaarplukker bekend staan, maar als een veelzijdig muzikant.”
Waar komt de album titel Believe vandaan?
“Ik probeer een album altijd te vernoemen naar een onderdeel of woord in een song. Het woord Believe representeert precies hoe ik in dit album sta, ik geloof er namelijk 100% in.” Lacht dan: “Luister maar eens goed of je het kan vinden, het komt één keer voor op het album!” Vervolgt dan: “Door de jaren heen weet ik steeds beter waar ik wil zijn en ik ben er dan bijzonder vastberaden over. Ik ga er ook tijdens een concert vol in en mijn devies is: weinig blabla, niet treuzelen maar gewoon gaan. Voor mijn gevoel moet ik op mijn best spelen, zodat mensen naar mij toe willen komen om me te horen spelen!”
Zoals je al vertelde, kom je uit een familie van bouwers en je werkte als een succesvol aannemer voordat je een professioneel muzikant werd. Mis je dat werk?
“Nou, zo nu en dan werk ik nog steeds in de bouw. Gelukkig groeit mijn muziek alsmaar en ik probeer een goed evenwicht te vinden. Dat is mijn uiteindelijke doel. Ik geloof oprecht dat de muziekzijde het over gaat nemen maar ik moet er wel hard voor werken.”
Tot slot: wat zijn je plannen voor 2020?
“Volgend jaar hoop ik terug naar Nederland te komen om het nieuwe album ‘Believe’ aan jullie te presenteren. Ik heb er zin in en ga er zoals altijd vol voor.”(Afgelopen week is bekend geworden dat Albert is toegevoegd aan de line-up van Blues Peer 2020! Houd onze concertagenda in de gaten voor meer toerdata van Albert Cummings.)
We beëindigen dit toffe gesprek met een quote van Albert welke ter sprake komt tijdens ons gesprek en afkomstig is uit de film Tombstone: “You tell ‘em I’m coming… and hell’s coming with me, you hear?… Hell’s coming with me! ” Duidelijke taal lijkt me. Albert Cummings is klaar voor Europa en wij kijken naar hem uit!
Website Albert Cummings.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe