BOBBY PARKER – 31 augustus 1937 tot 1 november 2013.
Tekst en foto’s: Bert Lek
Zanger, gitarist Bobby Parker werd geboren in Lafayette, Louisiana. Op zijn zesde verhuisde hij met zijn ouders naar de westkust. Waar hij opgroeide in Los Angeles, Californië. T-Bone Walker en B.B. waren zijn grote voorbeelden. De middelbare school was niet aan Parker besteed. Het enige lokaal waar hij het uithield was het muzieklokaal, waar hij vaak zowel saxofoon als gitaar beroerde.
In de jaren 1950 speelde Parker als gitarist in diverse blues en R & B groepen. Zijn eerste vaste band was die met Otis Williams en de Charms. Een doo-wop groep, die cross-over hits had met ”Ling Ling Tong” en “Hearts Of Stone”. Vervolgens speelde hij in de bands van Bo Diddley (inclusief een optreden in de Ed Sullivan Show), toerde Parker met Paul Williams, Sam Cooke, Jackie Wilson, LaVern Baker en Clyde McPhatter. Maar net zo makkelijk was hij (tweede) gitarist bij de Everly Brothers, Chuck Berry, Buddy Holly en Little Richard. In 1957 nam Parker zijn eerste single ” Blues Get Off My Shoulder ” op voor het Vee-Jay label.
In de begin jaren zestig speelde Parker alleen in de omgeving van Washington DC. Hij maakte daar de single ” Watch Your Step ” in 1961, een regionale hit, dat later werd uitgevoerd door de Engelse band de Spencer Davis Group, Dr. Feelgood en Santana. Het lied was ook de inspiratie voor The Beatles 1964 hit single “I Feel Fine”. George Harrison zei dat Lennon’s riff werd beïnvloed door de riff in ‘ Watch Your Step “.
Vanwege het succes van dit lied, zowel in de Verenigde Staten als in Europa, toerde Parker al in 1968 in Engeland en nam daar zijn volgende hit op in Londen, “It’s Hard to be Fair”, voor het Blue Horizon label.
Jimmy Page was een fan van Parker en wilde hij hem een contract aanbieden voor zijn Swan Song Records. Page bood Parker een voorschot van US $ 2000 om een demo op te nemen. Maar Parker heeft de opname nooit gemaakt. Dat was voor Parker een verloren kans om door te breken bij het grote publiek.
Andere pogingen om een album met Parker te nemen, mislukten door de houding van de artiest. Parker kwam niet opdagen of had zo veel noten op zijn zang dat de opnamesessies afgebroken werden.
De komende twee decennia bleef Parker uitsluitend spelen in het DC gebied . Pas in de jaren negentig begon hij weer op te nemen. Nu voor Black Top Records, hierdoor bereikte hij een breder publiek. (In 1993 het album Bent Out of Shape en twee jaar later Shine Me Up)
Naar aanleiding van zijn eerste Black Top album stond de kleine man met het hoog opgestoken kapsel op de Blues Estafette van 1993 en 2001. Het eerste jaar stond Parker in de grote zaal. De tweede keer in kleine zaal van muziekcentrum Vredenburg te Utrecht.
Beide optredens waren nogal snoeihard, maar Parker was goed bij stem. Bovendien wijdde het Bluesblad Block onder de kop “Als je haar maar goed zit.” een artikel aan Parker in nummer 88 van winter 1993. Daarna werd het stil rondom hem. Hij was alleen nog wekelijks te zien bij Madam’s Organ Blues Bar in Washington.
Bobby Parker overleed op 1 november 2013 op 76-jarige leeftijd.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe