Ian Siegal – “Broadside”
Label: Nugene Records
Formaat: CD
Datum release: 2 november 2009
Het album “Broadside” is sterk in de race om blues album van het jaar te worden bij het gerenommeerde muziekmagazine Mojo in de UK. Kortom hij is dus misschien wel de beste blanke bluesman van dit moment: de Engelse zanger/gitarist Ian Siegal. Met de cd Meat & Potatoes (2005) vestigde Siegal zijn naam in Engeland, met de opvolger Swagger (2007) ook in de rest van Europa. Het grotendeels akoesties opgenomen The Dust verscheen vorig jaar en binnenkort zal Broadside veler verwachtingen inlossen. Blues en soul, the best of both worlds!
Voor de eerste keer een cd recenseren en dan ook nog de nieuwe van The Ian Siegal Band.
Vele van jullie zullen weten dat dit bijna onmogelijk is aangezien veel nummers elke keer dat je ze draait weer wat nieuws opleveren.
Ik ga het toch proberen, met ook weer mooie gast bijdrages van Matt Schofield en John Henderson. De titel van het album is Broadside, en broad it is, wederom.
Het album lijkt wat meer toegankelijk voor een breder publiek te beginnen dan zijn vorige albums, maar er zit weer veel meer in dan je in eerste instantie denkt. Wat kan die man (kunnen die mannen) toch lekker veel verschillende muziek bij elkaar krijgen. Blues, Swamp, Funk, Voodoo, Mariachi en nog veel meer…
Ook lijkt Ian’s stem met elk nummer weer te veranderen.
Ok, here we go track by track.
# 1 Slaker
Hier zet Ian mij dus meteen op het verkeerde been. Het is fijn dat hij weer gelukkig is in de liefde, maar Ian met de Blues is toch ook wel erg mooi.
# 2 Hard-pressed
Hier geeft hij mij meteen weer op mijn donder. Strakke melodie, mooie tekst
# 3 Quarantine
Dit nummer had ik al gehoord op het Blues Open Festival in Geldrop en zoals hij toen al zelf zei, dit kan zo in een Tarrantino film (in de film “ From Dusk Till Dawn”, live in de bar “Titty Twister “ gespeeld door de Ian Siegal Band zelf zou niet hebben misstaan!!!)
# 4 Kingdome Come
Swampy voodoo uptempo nummer met Ian’s karateristieke “pratende” zang. Een van mijn favorieten (met Steeling From The Queen en Talk A Walk In The Widerness) maar dat zal regelmatig veranderen.
# 5 The Bleeding Cowboy’s Lament
Hier is het weer Mariachi, Country achtig, lekker slow, loom in de desert tegen de Mexicaanse grens na een paar Margarita’s.
# 6 Like Hell
Funk, soul is het eerste wat mij te binnen schiet als ik dit nummer voor de eerste keer hoor. Mooie breaks en tegen het einde van het nummer zie ik dat Mr. James Brown daarboven niet op z’n wolk kan blijven zitten. Ik zie hem tijdens dit mooi funky nummer elke keer als Ian krijst, terug krijsen, terwijl hij weer een rondje draait. Petje af.
# 7 Stealing From The Queen
Prachtig nummer, dubbel ingezongen met een heerlijke slide. Weer heel anders dan wat je denkt van hem te kennen. Wat kan die man toch zingen. Waarom mag je in moelijke tijden niet jatten van het koningshuis? Heel up-to-date niet?
# 8 Little Paranoid.
(Meteen Bo Didley in je achterhoofd) met weer die scherpe tekst. Heeft hij dit jaar ook al meerdere keren live laten horen.
# 9 Take A Walk In The Wilderness
Sodeju!
Ik heb het even moeten terugzoeken maar dat nummer hing al een tijdje in mijn kop. Op internet gevonden… Een dag na Blues Open, bij Goezot! in Oud Turnhout, Live met hulp van saxplayer Andre de Laat. Dit nummer (geschreven door de Schot Big George) blijft meteen zitten. Let straks maar op: is live een prachtig tenenkrommende ballad !!
# 10 The Ballad Of Big Foot Chester
Wederom een ode aan Howling Wolf. Ik moet denken aan een stoffige rokerige Tin House met wat stenen kruiken whiskey. Steelguitar erbij en sliden maar.
Mijn voorzichtige conclusie is dat het weer een zeer gevarieerde cd geworden is met een paar nummers die meteen blijven hangen en een paar nummers die moeten groeien. Maar let niet op mij, gewoon kopen en zelf luisteren zou ik zeggen!!
Hoop dat hij de CD al bij zich heeft eind deze maand in Razzoo, Uden anders wordt het inderdaad 2 november in de platenwinkels of 7 nov. in Almere waar je hem kunt aanschaffen. Ook daarna komen ze gelukkig nog veel langs om de cd te promoten (zie concert agenda).
Oh , Ian? You, Nikolaj, Andy, Matt, Johnny and whoever helped with this cd, thanks and congratulations. See you soon.
(Ewald Ewalts)
Tracks:
01. Slaker
02. Hard-Pressed
03. Quarantine
04. Kingdom Come
05. The Bleeding Cowboy’s Lament
06. Like Hell
07. Stealing From The Queen
08. Little Paranoia
09. Like A Walk In The Wilderness
10. The Ballad Of Big Foot Chester
IAN SIEGAL (ZANG, GITAAR); ANDY GRAHAM (BASGITAAR); NIKOLAJ BJERRE (DRUMS)
Met speciale gasten JOHNNY HENDERSON (piano/Hammond orgel tracks 02 / 06 / 09)
en MATT SCHOFIELD (rhythm gitaar tracks 02 / 06)
Website Ian Siegal : www.iansiegal.com | www.myspace.com/iansiegal
Die moeten we hebben dus!
Ja, de Nieuwe Siegal, dat laat altijd weer even de oren spitsen bij deze man hoor, maar ondanks dat ik het een prima schijf vind, haalt hij niet het niveua van Swagger, De stijl is veelal Country Blues, en Folk, en de nodige Soul inspiraties, hoewel er toch ook echt een Wolf achtige kanjer op staat “Hard Pressed” dus, Meteen voor mij ook het hoogtepunt. Die Siegal blijft natuulijk wel een must om te zien en te horen, maar ik had toch graag ietsje meer van die ander stijl weer gehoord, maar dat is geen probleem, want dan draai ik dat gewoon toch daarna nietwaar? Gewoon kopen dus, eigenlijk alles van deze man, en vooral gaan zien, Blueseyfrank
Vrijdag 8 januari trad Ian Siegal op in Breda, de MEZZ.
Een gezellige kleine zaal met een prima geluid.
Deze keer was er geen voorprogramma waardoor Ian rond half 10 meteen van start ging.
Zij hadden er zin in, de pols was weer genezen en de 3 heren waren in uitstekende vorm.
Als Elvis Presley fan werd ik verwend met korte fragmenten van Presley’s hits.( 8 januari is de geboortedag van Elvis )
Na een zeer korte pauze kwam alleen Ian terug op het podium en speelde een stuk of 5 Presley songs.
Prachtig gezongen met ondersteuning van zijn gitaar.
Tegenwoordig is het een traditie dat Ian zijn vriend Dusty ( The Rythem Chiefs ) op het podium trekt,en ja hoor, dat gebeurde gelukkig ook deze keer. Wat kan die gast van ongeveer 19 jaar spelen zeg, fabelachtig goed.
Op dit moment van schrijven heb ik Ian Siegel 5 keer gezien en kan concluderen dit het elke keer een feest en een genot is.
Al met al vind ik dit laatste concert in Breda een van zijn beste concerten.
Tip: Op 6 maart speelt Ian in Leerdam tijdens een Bluesfestival, dus……….. pak uw kans..