HET AVONTUUR MET JOE LOUIS WALKER.
Tekst en foto’s: Bert Lek
Zaterdag 8 augustus 2015 staat Joe Louis Walker en zijn band in de North Sea Jazz Club in Amsterdam. Tien jaar geleden zag het er heel anders uit. De stichting Betuws Blues en Jazz wilde Joe Louis Walker als headliner voor de vijftiende editie van An Evening With The Blues in het Agnietenhof theater te Tiel.
Door lichamelijke en geestelijke problemen moesten we Joe van de poster afhalen en vervangen door Calvin Cooke. We beloofden Joe wanneer hij beter was en een nieuwe manager had, hij een tweede kans zou krijgen. In 2008 kregen wij een telefoontje van Joe’s vriend Harold van Dorth, aka Fat Harry, Joe zou weer clean zijn en had zijn Franse vriendin en manager aan de kant gezet.
Ik benaderde Rob Koning van King Bee Music Agency of hij interesse had om een tour met Joe op te zetten. Bovendien vroeg ik de mannen achter Southern Bluesnight en Blues Alive Cuijk of ze interesse hadden mee te doen in de maart 2009? Iedereen was huiverig gezien zijn verleden. Doch ik vond hem zo’n geweldige gitarist en zanger dat ik het er op waagde om te kijken of Joe weer de oude was zoals ik hem kende uit de vele optredens uit het verleden op o.a. de Blues Estafette en het Amsterdam Blues Festival.
Zo kwam de afspraak met Rob en Harold, dat we op dinsdagnacht 22 juli zouden vertrekken vanuit Geldermalsen naar München, waar hij en zijn band de volgende avond een concert zou geven in de club van het vijf sterren hotel Bayerischer Hof. Daar zou Harold ’s avonds ondervinden, wat die vijf sterren betekenen. Het kwam Rob Koning mooi uit, hij had net een andere bestelbus aangeschaft en deze kon hij mooi uitproberen. Hij en zijn vrouw Hilde zouden na München door rijden naar Zwitserland om daar Danny Bryant te zien. Harold en ik zouden dan met ICE terug reizen naar Utrecht.
De reis verliep voorspoedig en we bereikten ons een ster hotel zonder problemen. Behalve dan dat Rob heel veel moeite had om de bus de smalle gang naast het hotel in te rijden. ‘s Middags was pas de soundcheck, dus hadden we nog tijd genoeg om een beetje slaap in te halen. Het parkeren voor de deur van het hotel was andere koek. Bijna alles was gereserveerd voor de gasten. Dus in de buurt was het ook nog eens peperduur. Daarom bleven Harold en ik achter en gingen Rob en Hilde na een paar nummers weer weg.
De ontvangst van Joe was hartelijk en gelukkig heel anders dan de laatste telefoongesprekken, die ik in 2005 had. Ook de soundcheck verliep lekker en Harold deed mee in het nummer 747. Joe nodigde Harold en mij uit voor het diner. Echter wij hadden Rob beloofd om met hen te eten, wat een eenvoudiger hap was. ’s Avonds was de club afgeladen vol. Joe en Linwood Taylor, gitaar, Rich Zurkowski, bas en Dan Hickey, drums gaven een perfecte show. Alleen Harold kreeg een hartverzakking toen het eerste rondje, twee bier, een cola en een Baco weggaf. Hij moest 35 Euro afrekenen!
In de pauze vroegen we aan Joe of hij zin had in maart 2009 alsnog zijn gecancellende concerten te willen doen. Hij wilde het graag en leek weer helemaal de oude. Ik beloofde hem mijn best te doen wanneer zijn maarttournee succesvol zou zijn, ik hem zou proberen op het North Sea Jazz festival te krijgen, wat ook in 2010 gebeurde.
Ik wilde graag zijn eerste bassist Henri Oden weer in de band hebben. Bovendien deed ik er een goede vriendin een groot plezier mee. Zo geschiedde. Steve Eldrige verving Dan Hickey op drums. Linwood Taylor bleef en vocht vele mooie gitaar duels uit met Joe. De tournee verliep redelijk soepel. Alleen Joe had problemen met het transport over de weg. Hij wilde liever vliegen. Alleen hebben Heerlen, Tiel en Cuijk geen vliegveld dicht in de buurt. Dus bleef hij mokkend zitten in de bus. Maar op het podium gaf hij geweldige shows. Gelukkig was hij helemaal terug en bracht Joe daarna twee uitstekende albums uit op Alligator;’ Hellfire’ (2011) en ‘Hornet’s Nest’ (2014).
In 2013 werd Joe terecht opgenomen in de Blues Hall Of Fame en vier keer genomineerd voor een Bluesaward. De avond in de North Sea Jazz Club wordt Joe begeleidt door Philip Young – keyboards/sax, Byron Cage op drums en Lenny Bradford op bas.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe