HAMISH HAWK
A FIRMER HAND
Label: So Recordings
Datum Release: 16 Augustus 2024
Tekst: Jeroen Bakker
Muziek maken doet de Schotse singer-songwriter Hamish Hawk al zijn hele leven maar pas met het onlangs verschenen ‘A Firmer Hand’ gunt hij zijn luisteraars pas echt een kijkje in zijn persoonlijke belevingswereld. “Het schrijven van dit album voelde als het openen van mijn kast waar vervolgens een skelet uitstapte”, luidde de merkwaardige omschrijving waarmee hij dit nieuwe werk introduceerde. In twaalf zelfgeschreven composities beschrijft de muzikant zijn gevoelens waarin schaamte, schuld, verlegenheid en onderdrukking centraal staan. Omdat hij dit op een niets verhullende wijze in zijn teksten etaleert neemt Hawk een aanzienlijk risico. Niet iedereen heeft namelijk het vermogen om zich in te leven, te kunnen verplaatsen in een wereld waarin de ruwe randjes van de mannenliefde en de zoektocht naar erotiek worden beschreven en met behoorlijk expliciete voorbeelden wordt verduidelijkt. Daar tegenover staat tegelijkertijd het aanmoedigende verhaal van een man die ervoor heeft gekozen om niet langer te vluchten en zich niet langer wilt blijven verstoppen, maar de confrontatie is aangegaan en dat als een overwinning op zichzelf ziet.
In een Bruce Springsteen-achtig klinkende ‘Bakerloo, Unbecoming’ onderzocht Hawk al eens de mysteries waarmee zowel de voor hem bekende mannen als de onbekende mannen uit zijn omgeving zich dikwijls omringen. Zo is er iemand waar hij naast zit op een trouwerij maar is er ook een man die hij bij een bushalte of in de trein ontmoet of waarmee hij een ontmoeting heeft in een park. En ja, “How do you get off if you never get on”, vraagt hij zich dan soms af.
Op het nieuwe album zoekt hij iemand die hem begrijpt. Vaak klinkt de sfeer van de jaren tachtig en start Hawk met een allesbehalve toegankelijke ‘Juliet as Epithet’ dat uitermate geschikt is voor de liefhebbers van ex-Smiths-zanger Morrissey of PULP, een Britpop-band die momenteel bezig is met een glorieuze comeback, aangezien het vocaal akelig dichtbij in de buurt van Jarvis Cocker komt. In het gelaagde en door harde piano-klanken gedragen ‘Machiavelli’s Room’ gaat Hawk zelfs nog lager en ligt zelfs een vergelijking met Scott Walker voor de hand. Begeleid door vakkundige muzikanten laat hij een gevarieerd geluid horen waarin de sfeer centraal staat maar dat zich het beste laat omschrijven als avontuurlijke popmuziek. Een opvallende rol is hierbij weggelegd voor gitarist Andrew Pearson, die in ‘Men Like Wire’ en ‘Milk an Ending’ aantoont op technisch gebied goed uit de voeten te kunnen, maar toch ook de rust weet te bewaren in ‘Autobiography of Spy’ of de kunst van het weglaten beheerst. Een verleiding waar veel getalenteerde gitaristen nog weleens de mist mee in gaan. Geslaagd is bijvoorbeeld ook het meeslepende geluid van ‘You Can Film Me’ dat bovendien ook nog eens prachtig is opgebouwd, waarin alles bij elkaar komt maar dat ook nog eens precies binnen de vier minuten past. Hawk balanceert soms op een flinterdun lint van pretentieuze kleinkunst om vervolgens weer theatraal en met de nodige drama alle aandacht naar zich toe te trekken maar slaagt er desondanks in om overeind te blijven met pakkende en soms ook verrassend sterke liedjes.
Met de bevriende collega’s van het Schotse Travis, een band die met hits als ‘Sing’ en ‘Why Does It Always Rain On Me’ enorm succesvol werd en onbewust zelfs de weg heeft vrijgemaakt voor groepen als Coldplay en Keane, wordt momenteel een uitgebreide Europese tournee gedaan waarin alle grote zalen, zoals Paradiso vorige week, uitverkocht zijn. Voor de eigenzinnige Hamish Hawk die al ruim tien jaar muziek maakt, dus een prachtige gelegenheid om zich te presenteren aan een groter publiek.
TRACKS:
Juliet as Epithet
Machiavelli’s Room
Big Cat Tattoos
Nancy Dearest
Autobiography of Spy
You Can Film Me
Christopher St.
Men Like Wire
Questionable Hit
Disingenuous
Milk an Ending
The Hard Won
We horen graag je mening! Voeg reactie toe