AN EVENING WITH JOE BONAMASSA
Heineken Music Hall, Amsterdam
21 Maart 2013
Tekst: Jeroen Bakker / Foto’s: Marco van Rooijen
Voor meer foto’s, zie fotoalbum Joe Bonamassa
De laatste tonen van het in juli gehouden North Sea Jazz Festival 2012 waren nog niet weggeëbd of Joe Bonamassa kondigde al doodleuk een volgende optreden aan in Nederland. Een aangekondigd optreden in de Heineken Music Hall deed bij veel liefhebbers de wenkbrauwen fronzen maar de enorme run op kaarten leidde al snel tot de toevoeging van een tweede concert. Al maanden tevoren bleek er ook voor deze avond geen kaart meer voor de reguliere prijs te koop te zijn. Het succes van de Amerikaanse stergitarist/zanger begint in Nederland dan ook bijzonder grote vorm aan te nemen. Zowel de oudere bluesrockers maar ook de jonge liefhebbers van het betere gitaarwerk namen donderdagavond plaats in de zaal, die geheel gevuld was met stoelen, om getuige te zijn van een show die van de eerste tot de laatste minuut fascineerde.
Klokslag acht uur doven de lichten en betreedt Bonamassa onder de supersnelle hillbillie-klanken van Highway To Hell zoals die wordt uitgevoerd door Hayseed Dixie, het podium van de grote hal. Samen met drummer/percussionist Tal Bergman en toetsenist Arlan Schierbaum wordt een eerste set aangevangen die uitsluitend akoestisch zal zijn.
Met Jelly Roll van het album Sloe Gin wordt direct teruggeblikt in het inmiddels behoorlijk omvangrijke oeuvre van de 35-jarige muzikant. Tom Waits’ Jockey Full Of Bourbon blijft toch altijd een vreemde gewaarwording om in een zo steriele vertolking uitgevoerd te zien worden maar het siert de muzikant een uitdaging als deze niet uit de weg te gaan. De gretigheid blijkt onder meer uit het feit dat Bonamassa de set niet met zes-snaren uitgespeeld krijgt en dan moet de vingervlugge Woke Up Dreaming nog gespeeld worden. Hij bekend terloops een voorkeur te hebben voor ‘five-strings’.
We horen een stoomlocomotief op gang komen terwijl de rest van de band aansluit. Het is meteen gedaan met het zo intieme karakter van het eerste deel als The Slow Train voluit gaat. Geluid en licht is perfect op elkaar afgestemd en de ronkende Gibson in combinatie met de stomende begeleidinsband doen de stoeltjes in de zaal vibreren. Bergman dreigt bijna door zijn drumvellen te hakken en Carmine Rojas lijkt alle vijf snaren uit zijn bas te trekken.
’s Middags zagen we producer/regisseur Kevin Shirley al rondlopen, zeer waarschijnlijk al druk bezig met de voorbereidingen van de vier shows die Bonamassa volgende week in Londen zal doen waarbij vier verschillende locaties worden aangedaan en waar vier verschillende sets gespeeld zullen worden. Toeval of niet, Bonamssa speelt vanavond een nagenoeg perfect optreden dat ook nog eens tot in de puntjes geregisseerd lijkt en dat behoorlijk afwijkt van hetgeen zich vrijdagavond zou gaan afspelen.
Hoewel hij vanaf het prille begin geheel onterecht voornamelijk beschouwd wordt als een bluesgitarist bevat het optreden van vanavond juist een hoog en zeer geslaagd bluesgehalte.
Eigen werk als Dust Bowl en Dislocated Boy worden afgewisseld met Sam Brown’s Stop, Mose Allison’s Young Man Blues, Little Walter’s You Better Watch Yourself en Who’s Been Talking van Howlin’ Wolf. Zeer verrassend is de aanwezigheid van Doug Henthorn die halverwege het optreden aan de zijkant van het podium blijft staan maar even later verantwoordelijk is voor een absoluut hoogtepunt met het door hem gezongen Tea For One, één van de mooiste Led Zeppelin-nummers ooit die in het verlengde ligt van Since I’ve Been Loving You. Bonamassa trekt zich op gepaste wijze terug om de spots volledig op de vocale verrichtingen van Henthorn te laten schijnen. Henthorn zal vaker zijn opwachting maken in het vervolg van deze tournee. Met Sloe Gin en ZZ Top’s Just Got Paid, waarin zowel Whitesnake’s Still Of The Night als Led Zeppelin’s Dazed And Confused subtiel zijn verweven, als uitsmijters, komt een einde aan een ronduit indrukwekkend optreden van een muzikant die momenteel in een absolute topvorm verkeert.
Voor meer foto’s, zie fotoalbum Joe Bonamassa
Excellent shots!
great shots !!
prachtig, BluesMagazine Marco!!!!!
Mooi verslag en mooie foto's ,, en inderdaad als ik het zo lees wijkt het concert van vrijdag (het oorspronkelijke 1e concert) af van donderdag…hopelijk ook een verslag van vrijdag? met veel jammen in nummers als Dislocated Boy en Ballad of John henry,,, die toetsenist ging zwaar los in deze nummers..wat een feest!Als ze daar nou een een DVD van uitbrengen,, ik hoorde een Bonamassa zoals het hoort. Enige niet storende minpuntje die avond was dat de vocalen van Bonamassa soms niet opgewassen waren tegen een muur van geluid,, dit was vooral inde openingsfase,, voor de rest een prima avond…Op naar Carré,,, en bovenal Ryan McGarvey en Gov't Mule..Doei!
Ben afgelopen vrijdag geweest en was toch wat teleurgesteld, omdat hij veel te weinig slow blues speelde. Toen ik de recentie van afgelopen donderdag las, waar hij wel Sloe gin, Stop en Tea for one speelde, baalde ik als een tijger. Alleen die 3 nummers waren voor mij al voldoend egeweest. Helaas werden ze niet gespeeld op vrijdag.
Heel, heel mooi verslag Jeroen en hele, hele mooie foto's Marco van een heel, heel mooi concert!!
Donderdag avond was absoluut een fantastisch concert. Gigantisch genoten
Een fantastisch verslag van een super optreden zoals ik het zelf mee mocht maken op de donderdagavond, zittend in een stoeltje op ca. 20 mtr. van het podium. Complimenten ook voor de pics. Succes verder met BM. Gr Frans http://www.bluesfactor.nl