Guitar Night 2010
met Joe Satriani, Sonny Landreth en Davy Knowles
29 oktober 2010
Heineken Music Hall, Amsterdam
Tekst : Jeroen Bakker / Foto’s : Marco van Rooijen
De Rock ’N Roots Guitar Night is de verzamelnaam van een avondvullend programma waarin een verrassende combinatie van diverse acts niet alleen bluesliefhebbers, rockers en hardrockers maar bovenal gitaarliefhebbers bij elkaar brengt. Na een op voorhand uitverkochte eerste editie in 2009, met Ruben Hoeke, Jan Akkerman en Gary Moore, is het de organisatie van Rock ’N Roots wederom gelukt om een werkelijk prachtige affiche te kunnen presenteren.
De vermelding op de tickets ‘Met o.a. Joe Satriani en Sonny Landreth’ deed de vraag oproepen wie er nog meer verwacht kon worden. De ‘o.a.’ blijkt in dit geval betrekking te hebben op niemand minder dan, en daar komt ie weer, het aanstormende talent Davy Knowles die samen met zijn begeleiders Back Door Slam de avond mag openen. Hoewel deze taak dikwijls als ondankbaar wordt beschouwd kan de in Chicago woonachtige jonge Brit al vroeg in de avond op een uitstekende respons rekenen. De hal is dan ook goed gevuld als de akoestiek voor de eerste keer deze avond door het trio wordt getest. De nieuwsgierigheid werd op voorhand al geprikkeld door Satriani die Knowles als zijn favoriete bluesrocker bestempelde. De twee kenden elkaar al van eerdere ontmoetingen die meestal met onvervalste jamsessies eindigden op diverse podia. Knowles blijkt zich ondanks zijn jonge leeftijd prima op zijn gemak te voelen in een zaal van een dergelijk kaliber. Na een ietwat schuchtere aanvang van het optreden zien we een sterk op elkaar ingespeeld trio waarbij zanger/gitarist Knowles zich als een zelfverzekerde frontman presenteert. Merkwaardig is het dat er geluidstechnisch gezien nog een en ander bijgesteld moet worden terwijl er enkele uren daarvoor toch echt een soundcheck heeft plaatsgevonden. Hetzelfde geldt voor de verlichting van het podium waar blijkbaar flink op bezuinigd wordt. Feit is dat Davy Knowles & Back Door Slam in een korte set, waarin uiteraard veel aandacht werd besteed aan het album Coming Up For Air, een uitstekende indruk maken die een spoedige terugkeer op de Nederlandse podia vrijwel zeker tot gevolg kan hebben.
Ook tijdens het optreden van slidegitaar-icoon Sonny Landreth wordt voorkomen dat de energie-rekening te hoog uitvalt. Op scherp gezet door de jongere collega’s van even daarvoor gaat het trio onder leiding van de 59-jarige Landreth met Z Rider stevig van start maar lijkt een groot gedeelte van het publiek niet bijster onder de indruk van de virtuoos. ‘Het is even geleden dat we hier voor het laatst speelden’, zegt Landreth. De gepeperde set bevat stevige blues met een vleugje jazz waarover een flinke scheut cajunkruiden is gegaan. Het speelveld van Landreth omvat slechts één vierkante meter maar daarbinnen worden waanzinnige slide-capriolen geproduceerd die je de adem doen benemen. Het is voornamelijk instrumentaal repertoire wat er wordt voorgeschoteld maar in Promise Land, geschreven in thuishaven Louisiani, blijkt Landreth wel degelijk over een prima stemgeluid te beschikken. In Blue Tarp Blues worden we nog eens geconfronteerd met de impact die de orkaan Katrina heeft teweeg gebracht in New Orleans. Het tempo ligt hoog, er is weinig tijd. Na vrijwel ieder nummer krijgt hij een andere gitaar omgehangen. Landreth is geen prater maar communiceert voornamelijk met zijn gitaar waarmee hij aantoont op eenzame hoogte te staan. Het optreden laat zich het best omschrijven als een zakelijke overwinning in het voordeel van de gitarist.
Nu maar hopen dat de volgende keer niet zo lang op zich laat wachten.
Wanneer na een kleine ombouwpauze een kale man met zonnebril het podium betreedt is het moment van ‘showtime’ dan toch echt aangebroken en kan de natte droom van iedere aanstormende ‘guitarhero’ werkelijkheid worden. De machtige powerchords van Ice 9 vullen de Heineken Hall en Joe Satriani heeft er zin in. Met een extra gitarist erbij en een stel uitstekende muzikanten waaronder meesterdrummer Jeff Campitelli is het totaalgeluid hard, strak maar loepzuiver.
Er dient ook een nieuw album gepromoot te worden dus van Black Swans & Wormhole Wizards, Satriani houdt nu eenmaal van vreemde titels, worden respectievelijk Light Years Away, Premonition, Pyrrhic Victoria, God Is Crying, Littleworth Lane en Wind In The Trees gespeeld. Na enkele weinig verheffende platen in de afgelopen jaren lijkt het er op dat Satriani met Black Swans één van zijn allerbeste heeft afgeleverd die live nog net even pittiger klinkt. Niets mis met een groot aantal nieuwe tracks dus maar het ‘bekende’ werk is toch altijd wat het publiek wil horen. Satch Boogie of Always With Me… mogen dus nooit ontbreken en worden gelukkig niet vergeten. Het geluid blijkt ineens heel erg goed te zijn en ook de lichtenman doet zijn werk naar behoren.
Als het akoestische intro van Flying In A Blue Dream wordt ingezet klinkt een luid gejuich. Zelden wordt een zanger gemist en die ene keer dat het nodig mocht zijn neemt Satriani die partijen ook voor zijn rekening. Van hetzelfde album klinkt Big Bad Moon waarin nog altijd een hoog ZZ Top-gehalte valt waar te nemen. Het blijkt het laatste nummer van de reguliere set want na Summer Song in de toegift lijkt de tijd werkelijk omgevlogen en de meestergitarist verdwenen.
Uiteraard zien we de hoofdrolspelers van de avond nog één maal samen op het podium de krachten bundelen tijdens I’m Going Down waarmee zowel Knowles maar vooral ook Landreth alsnog de verdiende credits krijgen die ze verdienen. Met de ultieme bluesjam-standaard wordt de avond op weergaloze wijze afgesloten en kan Rock ’N Roots terugkijken op een zeer geslaagde tweede editie van deze ‘ultieme guitar experience’.
Fotoalbum Guitar Night 2010
Videoclips Guitar Night 2010
Davy Knowles & Back Door Slam @ Guitar Night 2010
Sonny Landreth @ Guitar Night 2010
Joe Satriani, Sonny Landreth & Davy Knowles – I’m Going Down
Na het lezen van het verslag, het zien van de meesterlijke foto’s en de video’s, betreur ik het weer dat ik niet overal bij kan zijn.
Bedankt voor jullie inzet jongens om de thuisblijvers te laten meegenieten.:D
/sluit mij aan bij hananja/ foto’s ok/ video’s davy upcommin’/sonny eindelijk weer een slagwerker goed in beeld/ goin down geen slide-tune en sonny weet er wel raad mee/ goin down ook wel eens heftiger gezien satriani vs lukather/ het geheel very-good-job-thx/
Leuke recensie van de optredens, moet zeggen dat ik genoten heb deze avond.Gezien de normale prijs van het kaartje en het avondvullende thema zijn geld dubbel en dwars waard geweest.
Er waren soms wat kleine probleempjes met het geluid maar de sound deze avond was desondanks dik in orde.
Davy Kwowles verraste mij en vooral zijn bassist wilde ik nog even noemen, die produceerde een lekker vet geluid.
Tja sonny landreth ging flink tekeer, en ja wat Satch betreft was het weer super!Hopelijk volgend jaar weer een leuke affiche
leuk verslag!
Uiteraard had de ingetogen lichtshow bij Davy Knowles en Landreth niets te maken met zuinigheid van de lichtman of een rem op de stroomrekening (=onzin). Het spectaculaire lichtsysteem dat we later op de avond in gebruik zagen was grotendeels van Joe Satriani zelf, en dat gebruikt ie dan ook liever zelf :) Desalniettemin kregen Sonny en Davy een mooi staaltje licht tot hun beschikking…
Geluid was van begin tot eind subliem in deze zaal, petje af voor de technici!
De eind-jam was een totaal onverwachte verrassing voor het publiek. Laten we ervan uitgaan dat dit een traditie wordt op de Guitar Night!
hij mag wel kaal zijn maar hij blijft een wonder gitaarist te zijn
een leuk verslag en super mooie foto,s klassen jongens
ga zo door tot snel joris
Ja, heeel erg jammer,. dat ik deze bijzondere avond aan me voorbij moest laten gaan, maar erg bedankt voor jullie impressie, erg leuk allemaal. Satriani zal echt geschitterd hebben vermoed ik, want zijn laatste album is weergaloos dus. Mooie foto’s natuurlijk ook weer. grtz Frank
@Jeroen prima weergave van GuitarNight 2010:1-Davy Knowles zonder meer in het vizier houden! Wat een (22 jarig)Gitaar fenomeen is dat joch. Maakte voor mij LIVE volledig waar wat ik van zijn Cds en LIVE DVD gehoord/gezien heb.Jammer dat om een of andere reden hun organist niet meespeelde.Het nummer *”Tear Down the Walls”(zie de Video) 1 van mijn favourite nrs had dan nog vetter geklonken.
2-Sonny Landreth met Bassman Buddy Dave Ranson & drummer Brian Brignac. Sjahh mijn Slide hero..net als vorig jaar wederom weergaloos fenomenaal met zijn (slide) Gitaar spel.
“SLYDECO!”Sonny’s unieke sound,zijn handels merk. Voor de liefhebber. En daar ben ik er dus eentje van.
Alleen…Davy en Sonny Veeelllll te kort optreden..
Maarrr jahaa …
3-Joe Satriani overduidelijk de Hoofdact! Denk dat voor hem ca. 80 procent van de aanwezigen was gekomen. Licht show inderdaad nu op Full Power. Scheurende gitaren wat een power/show. Meesterlijke Gitarist & Band!
En dan het Toetje de “Jam” zoals Sjef van Rock n Roots me beloofd had..: “*I’m Going Down”(*zie Video) Hier zien we met name Sonny op zijn best, laat Davy zien dat die echt een perfecte Gitarist is die op 22 jarige leeftijd moeiteloos mee Jamt met de 2 “Big Ones” Joe en Sonny. Perfecte afsluiter van een Fanatstische Guitar Rock Night!
Tenslotte de Foto’s. Kan het niet droog houden Marco! Superrrrrrr!
Gaat het nog een beetje William? :D
Prachtig hoor, dat enthousiasme ;)
@hananja Beetje hananja :) Was tijdens optreden van Joe Satriani vlak voor het eind even naar de bar gegaan(droge keel) Smstje Marco mij ; “”Waar ben je Will?..” ‘Aan de bar even ” smste ik terug.. Waarschuwde hij met netjes.. “Terug komen NU! Sonny, Davy er zo bij voor de ‘”encore’!”
SH.T !Toetje Bijna gemist! Wat een service he van Marco! :)
Zo dan….dat is erg attent van hem :) Ja dat toetje had je niet mogen missen zeg!!!!
Enorm genoten, wat een meestergitaristen!
Jammer dat het geluid bij Satriani veel te hard was, met de nodige vervormingen tot gevolg… zonde, want bij Knowles was het perfect, stukken zachter en dus zuiverder.
Harder is niet altijd beter, ook deze avond werd dit weer bewezen.