Verslag + Foto's : Blues Festival De Tamboer Hoogeveen

Blues Festival De Tamboer Hoogeveen
3 december 2011
met o.a. Buddy Whittington, Ronni Baker Brooks, Jon Amor Blues Group, Oli Brown Band, King King ft Alan Nimmo, Dede Priest

Tekst : Nineke Loedeman / Foto’s : Marco van Rooijen

Op 3 December jl. vond alweer de 7e editie van het Bluesfestival in Hoogeveen plaats en de organisatie heeft weer eens flink uitgepakt. Een geweldige line-up staat ons te wachten, met een keur aan internationale en regionale artiesten, het zijn stuk voor stuk pareltjes, en ik wil er niets van missen. Dit alles vindt plaats in het cultureel centrum De Tamboer, een prachtige locatie, zeer geschikt voor al dit moois. De aftrap vindt plaats in de forumfoyer, en wel met Jay Bailey (USA). Deze 5-mansband zet de toon met een groovy set en meteen staan de eerste mensen al lekker te dansen. Zijn stijl is geïnspireerd door B.B. King en Jimi Hendrix, en klinkt bijzonder swingend.

Dan Buddy Whittington, de geweldige gitarist uit Texas, die bekend is van John Mayall‘s Bluesbreakers, en daarnaast een eigen reputatie heeft opgebouwd waar je u tegen zegt. Hij speelt een aantal nummers van zijn laatste album Six string Svengali. Prachtige nummers komen voorbij, zoals Texas trios, en het inmiddels toegestroomde publiek geniet er zichtbaar van.

Daarna wordt het even afwegen want gelijktijdig beginnen de Jon Amor Blues Group en King King ft Alan Nimmo. Eerst naar de Jon Amor Blues Group (JABG), die vanavond een clubtour door Nederland afsluit. Eerder al te zien geweest bij Hoaxfest, van de Britse bluesband The Hoax waar Jon jarenlang deel van uitmaakte, en die, inmiddels ter ziele gegaan, nog steeds een aantal malen per jaar optreedt. JABG maakt het vanavond weer waar. Ze beginnen de flitsende set met het ruige Holy Water en spelen nummers van hun in september jl. uitgebrachte album, waarbij het nummer Repeat Offender uitgerust wordt met een prachtig lange gitaarsolo, zoals we die graag van Jon horen. Absoluut favoriete nummer When the time comes wordt met veel gevoel gebracht, adembenemend. De band is duidelijk goed op elkaar ingespeeld, een genot om naar te kijken en te luisteren.

Door naar King King ft Alan Nimmo (Nimmo Brothers). De excentriek uitgedoste Schotse zanger/gitarist trekt alles uit de kast om er een geweldige show van te maken. Dit is een live-act waar de vonken van af vliegen. Eén brok power dendert voorbij, de nummers wisselen af, van swingend, stevig tot het kippenvel gevende Old Love, zo mooi gezongen en met een geweldige gitaarsolo. De zaal is tjokvol en gaat uit zijn dak. King King sluit uiteindelijk af met Highway Man. Tjonge, dit was een optreden om niet snel te vergeten. Laten we hopen deze band snel weer op de festivals komend jaar te zien.

En daarna naar het hoofdpodium voor Ronnie Baker Brooks. Deze zoon van Lonnie Brooks speelt de sterren van de hemel met een mooie set vol Chicago blues , met C.J.Tucker op de drums en Carlton Armstrong op de 5-snarige basgitaar. Al bij de eerste tonen wordt de trend gezet: dit wordt een heerlijk optreden met stevige blues, soul en funk. Het tempo ligt hoog, wat een geweldig trio staat hier te performen. Deze Ronnie is een echte bluesman, een goede gitarist en iemand die het publiek weet te entertainen. Dat moet ook gezegd worden van de opvallende bassist Carlton, die met zijn agressieve uitstraling en funky basspel de aandacht trekt. Deze band is toch een absoluut hoogtepunt deze avond.

Natuurlijk is Dede Priest niet te missen, deze dame uit Texas, USA die al enkele jaren in Nederland woont, heeft behoorlijk indruk gemaakt met haar laatste cd Kinky at the root . Dede is een soulvolle zangeres en een echt podiumbeest. De band swingt, en rolt en stampt, de ritme sectie is steady en funky, en heerlijk om ook in een theaterstoel van te genieten! Keyboardspeler Mike Roelofs zet een show neer waar je je vingers bij aflikt, het publiek krijgt er dan ook geen genoeg van.

De Oli Brown Band uit de UK zet een geweldig optreden neer, de 22-jarige Oli, samen met drummer Wayne Proctor en nieuwe bassist Scott Barnes klinken als een geoliede machine. Door grootheden als Joe Bonamassa en Walter Trout al de hemel ingeprezen, en ooit aangekondigd als de toekomst van de blues. Dat maakt deze rockende bluesgitarist vanavond weer helemaal waar.
Een fijne afsluiting na een afwisselende avond vol bluesmuziek. Het publiek genoot er zichtbaar van, en het was leuk om te zien dat ook een jong publiek de weg heeft gevonden naar de wereld van blues en beyond!