Moulin Blues 2012
4 & 5 Mei 2012 – Ospel

Featuring :
Lightnin’ Guy, Vidar Busk, Israel Nash Gripka, Big Pete, Jon Amor, Jim Suhler, Tiny Legs Tim, Cotton Belly’s, John F. Klaver, RJ Mischo, Trampled Under Foot, JD McPherson, Mark Hummel, Lazy Lester, Little Charlie, Jimmie Vaughan, Lou Ann Barton, Hot Buskers, Texan Tail, Ben Prestage, Moreland & Arbuckle

Israel Nash Gripka

Lightnin' Guy

Jimmie Vaughan ft Lou Ann Barton

Tekst: Nineke Loedeman / Foto’s: Marco van Rooijen

OSPEL, ARE YOU READY… FOR THE BLUES?

Deze kreet van Phil Aspers schalt dit weekend voor ieder optreden op Moulin Blues 2012. De jonge Phil vervangt Gerry Jungen, die maar liefst 10 jaar lang, op onnavolgbare wijze, Moulin Blues aan elkaar heeft gepraat. Wel 18 topacts uit binnen- en buitenland staan klaar, om de duizenden bezoekers te laten genieten, dansen, vermaken, beroeren, en nog veel meer. Zoals het al een aantal jaren het geval is, zal Moulin Blues ook dit jaar weer de activiteiten spreiden over twee podia: het hoofdpodium ( de grote tent) en het intiemere Moulin Blues Café. Het festivalterrein ligt er mooi bij, met kraampjes rondom, en een giga “vreetschuur”. De naastgelegen camping staat vol met tenten, campers en alles waar men maar de nacht in kan doorbrengen. De grote groep vrijwilligers heeft hard gewerkt om er weer een mooi feest van te kunnen maken. Vrijdagmiddag, 17.00 uur wordt het festival zoals gewoonlijk geopend door burgemeester Henk Evers.

Dan is het tijd om Lightnin’ Guy te verwelkomen op het hoofdpodium. Hij speelt zijn Hound Dog Taylor tribute. Deze sympathieke Belg vertegenwoordigde zijn land tijdens de European Blues Challenge in Berlijn in maart jl. , na net een cd, gewijd aan Hound Dog Taylor, uitgebracht te hebben. Samen met Erik Heirman op drums en Richard van Bergen op gitaar zet hij hier een geweldige opzwepende show neer. De set is explosief, met nummers als “Sadie” en “Taylor’s Rock”, en al snel gaat het publiek mee in de rhythm en groove, die zo kenmerkend is voor de muziek van The Dog. Net als Taylor speelt Guy zijn slide-gitaar rauw en wild, het geheel straalt één en al power uit. In Richard heeft hij een partner in crime gevonden, samen spelen ze het dak eraf! Met de toegift “Wild about you baby” laat Lightnin’Guy het publiek al behoorlijk opgewarmd achter…how, how, how! Een beter “aperitief”, zoals hij dat zelf zo mooi verwoordde, had Moulin Blues zich niet kunnen wensen!

Lightnin' Guy

Na een korte pauze is het de beurt aan Vidar Busk & His Bubble of Trouble. Deze Noor stond in 1998 ook al in Ospel op het podium, zijn spetterend optreden destijds bestaande uit swingende bluesrock staat velen nog op het netvlies. De band speelt muziek uit de jaren vijftig, waarin swing, boogie woogie, rock ’n roll en blues de boventonen voeren en zorgen voor een mooie mix. Zo zetten ze hier een bijzonder swingende show neer, lange nummers met lange gitaarsolo’s. In ieder geval heeft Vidar een behoorlijke schare fans om zich heen verzameld, die erg enthousiast reageren op deze, in mijn ogen, wat rommelige set.

Vidar Busk & Bubble of Trouble

Ondertussen speelt in het café Tiny Legs Tim, zittend op een kruk met een (slide-) gitaar, een mondharmonica en een hi-hat. Hij speelt een akoestische set en ik moet zeggen dat het verrekte lekker klinkt. De tent is helaas nog niet heel vol, misschien omdat het geluid toch wel aan de harde kant is…

Tiny Legs Tim

Ook de grote tent is nog maar half gevuld als Israel Nash Gripka plaats neemt op het podium …Aangekondigd door Phil als bijzondere verrassing voor dit festival, gaat Israel samen met zijn begeleidingsband aan Ospel laten horen en zien hoe Americana kan rocken. Zijn stijl draagt kenmerken van Neil Young met een snufje John Fogerty. Een rauwe expressieve stem, sterk gitaarwerk en mooie liedjes. Van het album Barn Doors Spring Tour, ( live opgenomen in Nederland! ) speelt hij vanmiddag diverse songs, zoals “Louisiana” en het prachtige “Baltimore”. Toch hoor ik ook nog een nieuw nummer, nl. “Wichita” ( wat heeft deze man toch met geografische namen ?), een prachtige ballad met een verbluffende solo van gitarist Joey McClellan.

Israel Nash Gripka

Uit de kleine tent klinken de klanken van de Franse Cotton Belly’s. Jaren 70 blues en rock en roll, deze groep zet hier een prettige, uptempo set neer. Het publiek kan dit wel waarderen. Toch nog erg hard en wat rommelig qua geluid.

Dan is het de beurt aan Pieter “Big Pete” van der Pluijm met zijn Blues Band, die vlak voor aanvang verrast wordt door Karen Neumann van The Dutch Blues Foundation. Als winnaar van de Dutch Blues Award voor beste Harpspeler 2011 krijgt hij hier vandaag zijn prijs uitgereikt. Onder luid applaus van het enthousiaste publiek neemt hij de welverdiende award in ontvangst, om vervolgens aan zijn ongelooflijk groovy, bluesy set te beginnen. Een sublieme band heeft hij meegenomen, met maar liefst twee geweldige gitaristen, Alex Schultz en Sander Kooiman. Een werkelijk stomende set krijgen we voorgeschoteld, deze man swingt de pan uit met nummers als “Good Rockin’Daddy” en het de prachtige slowblues nummer “Come on in this house” ( Junior Wells). En inderdaad, het publiek smeekt om meer ….

NB: Op 10 Mei staat Pieter in het Cook Convention Center in Memphis ( USA) waar hij is genomineerd voor de 2012 Blues Music Awards!

Big Pete Blues Band

Big Pete Blues Band

Als laatste vandaag staat geprogrammeerd Jim Suhler & Monkey Beat. Jim wordt geroemd vanwege zijn slide gitaar werk en hij wordt gezien als één van de beste beoefenaars in deze stijl. Hij opent met “Tijuana Bible”, van zijn gelijknamige laatste album, en met dit nummer zet hij gelijk de toon als afsluiter van de eerste avond van Moulin Blues: dit wordt knallen! Voor mijn gevoel belanden we in een rollercoaster van vette bluesrock en het uitzinnige publiek kan dit wel waarderen. Toch is de set behoorlijk afwisselend en als hij het prachtige slowbluesnummer “Every dog has its day” speelt, zien we de meester ingetogen aan het werk. Jim Suhler is een grandioos slide-gitarist die heerlijke lange solo’s speelt en goed zingt. Met de strak spelende bassist Carlton Powell in de basis kan mijn vrijdagavond niet beter eindigen.

Jim Suhler & Monkey Beat

Zaterdag

Het lijkt me niet makkelijk om de opener van the day after te zijn. Hoe zal het publiek reageren, na een lange avond van muziek en drank. Toch is de tent al behoorlijk vol en de die-hards staan al weer vooraan, klaar om de tweede dag Moulin Blues tot zich te nemen. Buiten hoost het van de regen en is het koud, maar binnen is het aangenaam warm en de sfeer uitermate goed.

Openen lijkt dan ook geen enkel probleem op te leveren voor de John F. Klaver Band. Deze winnaars van de Dutch Blues Challenge 2011 weet het publiek direct duidelijk te maken dat ze tot de top van de Nederlandse bluesscene behoren en klaar zijn om dat hier te laten horen en zien. De band laat een vlotte, afwisselende set horen, met soulvolle nummers als “I told Ya” en een wel zeer funky “Dynamite”. John weet een perfect evenwicht te creëren tussen blues, funk en soul, en als hij als laatste nummer “Coming back for more” speelt, slaat hij de spijker op zijn kop! En met die kop eraf, is het publiek lekker wakker en maakt zich op voor weer een dag Moulin Blues.

John F. Klaver Band

De Hot Buskers spelen in t café de sokken uit hun schoenen met hun aanstekelijke mix van country blues en swing. Een akoestische setting rond één microfoon, neergezet door 1 dame en 5 heren. Heel vrolijk, harmonieus en vocaal zeer sterk.

In de grote tent staat nu RJ Mischo klaar, deze man is in ruim 20 jaar uitgegroeid tot één van de meest vooraanstaande Amerikaanse bluesharpisten. Hij heeft al eerder gestaan op Moulin Blues, nu is hij terug met een fijne band waarmee hij hier een geweldige show neerzet. Eén en al funk, groove en soul staat hier te spelen, wat een harpist is deze man, en een geweldig performer. Swingende nummers komen voorbij, “Shake It Baby” en “Devils love Sin“, een Mojo Buford nummer. Als hij vervolgens Hein Meijer van Little Boogie Boy het podium opvraagt, klinkt het geheel nog voller en genieten zowel de mensen óp als vóór het podium.

RJ Mischo

Voor het eerst in Nederland is familieband Trampled under Foot, de nieuwste sensatie in de Amerikaanse blueswereld, bestaande uit Danielle, Kris en Nick Schnebelen. Eindelijk een vrouwelijke stem op het hoofdpodium dit weekend, het werd verdorie wel tijd, en wat voor een stem! Zeg maar zangstrot! Maar dat niet alleen: deze bassiste speelt de vouwen uit de tent, en ziet er op haar high-heels en in haar jurkje bijzonder prettig uit. Samen met gitarist broer Nick neemt ze de vocalen voor haar rekening, en ze zetten een gelikte show neer. Alles klopt: het is afwisselend, vocaal sterk, geweldige performance, muzikaal indrukwekkend. En uiteindelijk gaat broer Kris helemaal los in een uitzinnige drumsolo, wat een fijn toetje…

Trampled Under Foot

Jon Amor voelt zich helemaal thuis in Nederland en zeker op Moulin Blues. Met zijn Jon Amor Blues Group begint hij aan een strakke set, met voornamelijk nummers van zijn cd. Hij speelt groovy, rauwe blues, met flitsende gitaarsolo’s, ondersteund door een steady basis. Hij weet het publiek in te pakken met zijn energie en moves. Jon voert het tempo hoog op, met nummers als “Juggernaut” en “Make it your Trouble“, maar de slowblues “When the Time comes“- geweldig nummer- , zorgt voor een kippenvel moment. Er zit duidelijk groei in de band, die nu ruim een jaar in deze samenstelling optreden. De broertjes Dave en Chris Doherty knallen er behoorlijk op los, evenals drummer Simon Small. En wat een vette gitaarsolo in “You know it’s only Love“, zo eentje die we maar al te goed kennen van Jon, en die toch telkens weer adembenemend is. Na de magnifieke toegift “Cut through the Graveyard” laat de JABG de menigte gelukzalig achter.

Jon Amer Blues Group

JD McPherson weet het publiek in zo mogelijk nóg hogere sferen te krijgen met zijn aanstekelijke, vette swingende rockabilly. Bij het luisteren naar zijn muziek denk je aan Bo Diddley en Jackie Wilson. Hij en zijn uitstekende band zetten me hier toch een show neer, met zeker ook een hoofdrol voor Jimmy Sutton. Deze man bespeelt de up-right bass op een waanzinnige manier, swingt tot en met, en zingt geweldig. Heerlijke nummers volgen elkaar op waarbij je echt niet kan blijven stilstaan, zoals de Don & Dewey song “Farmer John”. Het publiek smult ervan, mag het ietsje meer zijn?

JD McPherson

Nog voor Mark Hummel’s Harmonica Blowout met Little Charlie & Lazy Lester begonnen zijn, staat het mudvol in de grote tent. Het lukt niet om vooraan te komen, gelukkig is één en ander redelijk goed te volgen via de 2 grote videoschermen. Veel mondharmonica dus, heel swingend en heel bluesy. Het publiek geniet van deze ervaren band, die pure blues speelt met duidelijke jazzinvloeden. Lazy Lester, toch ook al 78 jaar, speelt nog een aardige deun harmonica mee met de jongere jongens. In combinatie met het virtuoze gitaarspel van Little Charlie Baty en natuurlijk Mark Hummel‘s mondharmonica, krijgen we een waar spektakel voorgeschoteld. Blues’s comin’at ya….

In de café-tent zit Ben Prestage, de one-man-blues-band uit Florida. Hij bespeelt in zijn eentje een combinatie van de cigarbox-gitaar, mondharmonica, drums en banjo, en zingt daar ook nog eens bij. Hij brengt de rauwe Florida swamp- blues op een zeer karakteristieke, gedreven wijze. Het café is afgeladen, het publiek onder de indruk van deze expressieve man, die zijn instrumenten wél weet te bespelen. Je kunt niet anders dan enthousiast raken bij het zien en meemaken van een optreden van deze man. Hoofdpodiumwaardig.

Ben Prestage

Legende Jimmie Vaughan & Tilt-A-Whirl met Lou Ann Barton behoeft geen introductie. Deze gitarist uit Dallas, Texas heeft behalve 40 jaar ervaring, een bijzondere, zelfverzekerde uitstraling. Tilt-a-Whirl is een solide 6-koppige band en speelt een strak menu van soul, blues, en rhythm & blues. Een grote rol is weggelegd voor de trompet en de saxofoon. Jimmie en de band hebben een aantal fijne songs neer gezet als Lou Ann Barton wordt aangekondigd. Met deze stijlvolle zangeres vervolgt hij het optreden en ze zingen een paar swingende nummers. Uiteraard hoort “Telephone” daarbij en “I got the Blues for You”. Ik hou wel van de interactie tussen die twee, de blikken zeggen vaak genoeg…Zelfs als Jimmie chagrijnig wordt van haperende microfoons en begint te mopperen. Gelukkig is hij professional genoeg om hiermee om te gaan, en als hij het uitzinnige publiek een solo met zijn gitaar in zijn nek voorschotelt, gaat het dak er echt af! Wat een geweldig optreden is dit.

Jimmie Vaughan ft Lou Ann Barton

Aaron Moreland begint explosief aan zijn optreden, al heen en weer springend, plukkend aan zijn cigarbox-gitaar. Dustin Arbuckle oogt nog wat rustiger en ingetogener, terwijl hij tussen het zingen door, stevig met zijn mondharmonica uithaalt. Uppers en downers? Dit duo, aangevuld met drummer Brad Horner, brengt een mengeling van southern swamp-rock en rauwe deltablues, afgemaakt in een grauwe, gruizige dressing. Van een laatste act mag je verwachten dat het een hoogtepunt zal zijn. Nou, dat is het zeker: deze jongens laten anderhalf uur horen en zien hoe een feestje gebouwd dient te worden. Vette slide-gitaar, rauwe mondharmonica-licks, stevige drums…perfecte combi dacht ik zo.

Moreland & Arbuckle

Ik mag wel stellen dat deze afsluiter een perfect slaapmutsje is, na een heerlijk weekend Moulin Blues. Een weekend vol geweldige bluesmuziek, gezelligheid, oude én nieuwe vriendschappen, lekker eten en drinken….Petje af voor de organisatie en de vrijwilligers, zonder wie dit allemaal niet had kunnen plaatsvinden. Op naar Moulin Blues 2013.

Trampled Under Foot

RJ Mischo

Fotoalbum Moulin Blues 2012

[flickr-gallery mode=”photoset” photoset=”72157629676797214″]

Ook op Blues Magazine ...