Seasick Steve
Paradiso, Amsterdam
Vrijdag 13 februari 2009
Tekst & Foto’s : Marco van Rooijen
Steve Wold, beter bekend als Seasick Steve, werd geboren in 1941 en maakt eigenlijk al zijn hele leven muziek. Rondzwervend speelt hij overal, voornamelijk in cafés en op straat. In de jaren zestig raakt hij bevriend met een aantal grote blueslegendes zoals John Lee Hooker en Lightin’ Hopkins. Een doorbraak naar het grote publiek zit er echter niet in. Totdat hij op oudejaarsdag 2006 door Jools Holland wordt gevraagd om in zijn tv-show op te treden. Met drie snaren op zijn gitaar speelt hij een verbluffende versie van het nummer ‘Dog House Boogie’. Seasick Steve, die dan al de pensioengerechtigde leeftijd heeft is in één klap een fenomeen. Hij speelt op vele festivals in Engeland (waaronder Glastonbury en Reading Festival) en het grote label Warner zorgt er voor dat zijn laatste plaat; ‘I Started Out With Nothin’ And Still Got Most Of It Left’ wereldwijd wordt uitgebracht. De plaat staat vol ongepolijste rauwe blues recht uit het hart, zie recensie op BluesMagazine.nl. Seasick Steve is de nieuwste, oude blueslegende.
In Paradiso staat hij in eerste instantie geprogrammeerd voor de kleine zaal maar het is uiteindelijk een (bijna) uitverkochte grote zaal geworden! Dat laat maar zien hoe populair deze man momenteel is…
Seasick Steve is meer dan zomaar een bluesmuzikant. Seasick Steve is het echte werk. Deze haveloze zwerver leefde zoals gezegd tot voor kort nog op straat, waar hij al sinds z’n veertiende het echte leven leert kennen. Deze hobo maakte in de achterbuurten kennis met de blues. Hij noemt zichzelf een ‘song, story and dance man’ en of dat vanavond in de Paradiso duidelijk werd. Tussen de nummers door vertelde hij over zijn trektochten op de treinen en vrachtwagens, over hoe hij aan zijn driesnarige gitaar is geraakt (“Who knows about Sherman?”) en waarom hij van huis weg vluchtte.
Als een bezetene ramt hij wild boogiende bluesakkoorden uit zijn driesnarige gitaar en stampt hij naar lieve lust op een omgekeerde kist, The Mississippi Drum Machine. Een ‘oude’, getatoeëerde Amerikaan met pet, op het podium samen met drummer Dan Magnusson, met een primitieve bluesstijl die klinkt als een kruising tussen stamvader Robert Johnson en recente bluesrockers als The Black Keys. Heerlijk gewoon!!
Het enthousiaste publiek (op een groepje na die het zo nodig vond om tijdens de preken van Seasick Steve te blijven ouwehoeren) krijgt o.a. songs als “Cut My Wings”, “Thunderbird”, “Hobo Cow”, “My Donny”, “Started Out with Nothin'”, “Last Po’ Man”, “Chiggers”, “Dog House Boogie” te horen. Voor het nummer “Walking Man” vraagt hij een jonge dame uit het publiek en speelt hij deze ‘love song’ speciaal voor haar. Tegen het einde van het anderhalf uur durende concert komt er nog een dame uit het publiek meezingen op het podium waarbij de “Dog House Boogie” uit volle borst wordt meegezongen door het aanwezige publiek.
Website Seasick Steve : www.seasicksteve.com | myspace.com/seasicksteve
Foto album
Klik op een foto om de grotere versie te bekijken. Popup scherm verschijnt dan waarna u ook verder kunt ‘bladeren’ door de foto’s via de pijltjes toetsen …
We horen graag je mening! Voeg reactie toe