Foto Verslag Concert Alvin Lee + John Hammond 21 November 2008 013, Tilburg

Alvin Lee
support: John Hammond
013, Tilburg
vrijdag 21 november 2008

Voor zo’n 1200 a 1300 bezoekers begon deze stormachtige vrijdagavond met een acoustisch solo optreden van John Hammond.
Deze Amerikaanse Grammy Award winnaar werkte voor zijn vier laatste albums o.a. samen met sterren als JJ Cale en Tom Waits. Al sinds de vroege jaren ’60 is Hammond actief als bluesgitarist/zanger en werkte ook toen al samen met grootheden als John Lee Hooker, BB King en Muddy Waters. Heerlijke acoustische blues met fantastisch gitaar en mondharmonica werk. Enige kritiek was misschien dat het overgrote deel van het publiek de set van John Hammond iets te lang vonden duren. Normaliter is een support act ook 30 hooguit 45 minuten maar John had een uur gekregen omdat het zijn enige optreden in Nederland is.

Alvin Lee – The Voice Of Ten Years After – uiteindelijk bracht de nodige afwisseling met blues, rock, rock-n-roll en slow blues gitaar werk. Alvin Lee behoort tot één van de grondleggers van de (blues-)rock. Het legendarische optreden van Alvin Lee en Ten Years After op Woodstock geldt tot vandaag nog steeds als een mijlpaal in de rockhistorie. Alvin’s gitaarspel en unieke mix van blues met klassieke rock ’n roll zijn ook vanavond in Tilburg weer het genieten waard. Met nummers van Elvis Presley, riffs van o.a. Cream’s “Sunshine Of Your Love” en uiteraard het meer dan 10 minuten durende “Goin’ Home” gaf Alvin Lee en zijn band het publiek waarvoor ze kwamen: ongepolijste ruwe blues, rock en rock and roll !

———————————————————————

Ook naar dit concert geweest?
Graag horen wij uw mening!!

BluesMagazine.nl vindt het altijd leuk om uw concert ervaringen te horen en te delen met de vele bezoekers van de site.
Verslagen, foto’s, en dergelijke kunnen gemaild worden naar webmaster@bluesmagazine.nl, of via ons contact formulier

———————————————————————

Verslag optreden Alvin Lee 21-11-2008 in 013 Tilburg

Ingestuurd en geschreven door Michel Bartels

Ik was de gelukkige winnaar van 2 kaarten voor het concert van Alvin Lee in 013 te Tilburg. Ongeveer 16 jaar geleden zag ik hem voor het laatst op Paaspop in Schijndel. Toen nog in de samenstelling met Ten Years After. Dus het werd wel weer eens tijd. In 1973 zag ik hem voor het eerst in het concertgebouw in Amsterdam en als 17 jarig knulletje heb ik mijn idool zelfs heel even gesproken. Destijds had hij de bijnaam Mr. Speedfingers. Op naar 013 samen met mijn oudste dochter en eens kijken of hij die naam nog steeds eer aan doet.
Het voorprogramma John Hammond was wel aardig, maar niet helemaal my kind off blues.
En daar stond hij ineens, mijn oude held. Alvin Lee en natuurlijk op witte sneekers. Hij begon gelijk met een paar oude Ten Years After krakers, met als eerste nummer Rock and roll music to te World, gevolgd door Here me calling. Het klonk meteen geweldig goed. De oude meester was het nog niet verleerd. Zijn stem klonk hetzelfde als 40 jaar geleden en het gitaarwerk gewoon subliem. Bij I can’t keep from crying sometimes moest ik zelfs een traantje wegpinken. De bassist was ook perfect. Niet zo’n druk baasje als Leo Lyons, maar wel bijna net zo goed. De drummer was zeker zo goed als Ric Lee. Ik weet helaas de namen niet van die twee, maar ik las dat Alvin blij is met deze muzikanten. Dit kon je ook merken en zij vulden hem geweldig aan. Op een gegeven moment stapt de bassist over op een klassieke contrabas. Dat was even wennen, maar het klonk wel goed. Je krijgt gelijk een beetje rockabilly gevoel in de trant van Brian Setzer (Stray Cats) maar wel met uitstekend gitaarwerk van Alvin. Hij speelt overigens niet meer op zijn oude Big Red met het bekende peaceteken erop, maar op een soort kopie daarvan. De oude werd te kostbaar om mee te toeren. Het unieke geluid was gelukkig hetzelfde. Tussen twee nummers in speelt Alvin nog steeds zijn “Classical Things”zoals b.v. op Recorded Live uit 1973. Voor mij heel herkenbare en leuke intermezzo’s, Voorts volgen nog een paar erg goede nummers als I’am gonna make it en I’am riding you a letter. Hierna wederom een kraker “Love like a Man”, waarbij Alvin ouderwets uit zijn dak gaat net als bij de meeste TYAnummers. Hij experimenteert nog steeds een beetje in zulk soort nummers en dat op een leeftijd van 63 jaar. Hij speelde wat op een mondharmonica en gebruikte hem daarna als bottleneck en hij gebruikte een drumstokje om de snaren aan te slaan. Het klonk nog goed ook. Het was leuk om te zien dat hij de microfoonstandaard ook nog steeds gebruikt om te sliden. Zijn vingervlugheid heeft hij nog wel, maar de eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat hij door dat geëxperimenteer er wel af en toe wel naast zit. Dat is hem vergeven. Verder kwamen nog voorbij I don’t give a damn en How do you do it, gewoon goeie bluesrock. Ik had stilletjes gehoopt op ‘Help me’ maar daar heb je wel een orgeltje bij nodig. Ik heb verder dat orgel ook helemaal niet gemist.

Hierna kwam natuurlijk het niet weg te denken I’am going home, wat natuurlijk nog steeds een wereldnummer is. Het was een iets andere versie dan die van Woodstock. Het begon relatief rustig, maar er kwam steeds meer opbouw in. De bassist stapte weer over naar zijn contrabas en het slot van het nummer was werkelijk geweldig. Helaas was dat wel meteen het einde van het concert. Alvin en zijn mannen kwamen nog een keer terug en speelden maar een toegift. Het was echter wel de vette rock & roll kraker Choo choo mama. Ik heb een heerlijke bluesrock avond gehad en mijn dochter ook. Alvin hoeft nog lang niet de kast in. Hier kan menig jong talent een groot voorbeeld aan nemen Hij is gewoon Ten Years After maar vooral ook andersom.

——–

Hierbij het fotoverslag van Alvin Lee en support John Hammond in 013, Tilburg op vrijdag 21 november 2008.

Website Alvin Lee : www.alvinlee.com
Website John Hammond : www.johnhammond.com

Klik op een foto om de grotere versie te bekijken. Popup scherm verschijnt dan waarna u ook verder kunt ‘bladeren’ door de foto’s via de pijltjes toetsen …

Ook op Blues Magazine ...