Festivalverslag: Engel Blues III - Groene Engel Oss, 21 oktober 2023

Engel Blues Festival III

21 Oktober 2023
Groene Engel, Oss

Met Kaz Hawkins, Gumbo Kings, Dan Patlansky, Meryn Bevelander Band, Beaux Gris Gris & The Apocalypse and Reemers & de Greef.

Engel Blues III. Het was mooi dat de organisatie een dusdanig gevarieerd programma had neergezet waarin alle smaken aan bod kwamen. Openen met straffe blues rock, vervolgt door uitbundige muzikale frivoliteit en een vocale topper die iedereen omver blies.

Tussen de optredens door werd er ook nog gemusiceerd door twee goede tussen acts in het cafe. Daarbij moet ik wel kwijt dat het daar erg druk was, wat het genieten van hun muziek bemoeilijkte.

Tekst: Jos Verhagen | Fotografie: Marco van Rooijen. Alle foto’s staan in het fotoalbum Engel Blues Festival 2023 op Flickr.
(Let op: alle foto’s, video’s en teksten op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Het is niet toegestaan deze zonder voorafgaande toestemming te gebruiken, af te drukken of te publiceren.)

De openings act was de Merijn Bevelander band. Deze jonge man beviel mij ontzettend, een eigen stijl hanterend, zag en hoorde ik een stijl die ik probeerde te pin pointe op gitaristen die ik ken. Dat viel niet mee deze jongeman heeft een eigen unieke stijl en sound ontwikkeld. Om toch wat referenties te geven hoorde ik bij zijn snelle stukken iets van Erik Steckel, en in zijn melodische stukken iets van Laurence Jones. Wat me vanaf het eerste nummer ook opviel was de vette drumsound, iets wat ik het gehele festival terug hoorde. De drum in de Merijn Bevelander band wordt verzorgt door zijn broer Florian. Wat een hakker is me dat, het gaf de nummers zoveel power mee. Ondersteunt door Kevin Clarence klonken klassiekers als Walk in my Shadow van de Free en de afsluiter leadbelly’s My Girl where did you sleep last night super. Hoewel hij nog geen plaatwerk uit heeft ben ik daar wel erg benieuwd naar geworden. Ga deze jongens zien, deze jongens zijn het meer dan waard.

De Zuid-Afrikaanse bluesrocker Dan Patlansky was de tweede bluesrocker op het podium, al enige tijd in België Nederland en Duitsland rond tourend las ik niets dan lovende berichten over Dan. Erg benieuwd was ik dan ook naar zijn verrichtingen en hij maakte ze volledig waar. Naast een goede gitarist is hij ook een begenadigd zanger, iets wat niet alle gitaristen is gegeven. Startend met een instrumentaal nummer om even los te spelen viel mij meteen zijn typische hand zetting op zijn gitaar op, met zijn pink uitstekend alsof hij die niet gebruikt. Hij speelde als start een aantal nummer van zijn aankomende nieuwe album dat in maart 2024 zal uitkomen. Het nummer Lion Killer bijvoorbeeld wat een power, en dat kwam mede door bassist Greg van Kerkhof met zijn energieke manier van spelen. Mooi waren de slow blues One with fire en de ode aan zijn vader Keep Movin‘ On’. En erg prettige kennismaking met Dan Patlansky.

Vroeg in de avond betraden de Gumbo Kingss het podium, en dat is geheel andere koek, dit vrolijke goed ingespeelde gezelschap mengt muzikale perfectie met een overdosis enthousiasme. Voorgegaan door de showman bij uitstek zanger Boy Vielvoye ging hun New Orleans Rhythm and blues/soul er in als koek. De schare fans van deze band is groeiende en dat is terecht. Met een plaat uit is het veelal up tempo met een overvloed aan Caribische invloeden, zo hoorde je de invloed van Carlos Santana regelmatig terug. Opvallend naast Boy, de drummer Remon Hubert die met zijn snare drum werk liet horen dat je op een kleine drums kit een heerlijke basis kunt neerleggen. Een ander die het geluid van de Gumbo Kings kleurde was toetsenist Thomas Hanenberg die met zijn Hammond en piano heerlijke ritmes en klanken produceerde. Aangevuld met de meerstemmige zang zijn de Gumbo Kings de juiste band om er een bruisend feest van te maken.

Als slot van de derde Engel Blues had men de Ierse zangeres Kaz Hawkins weten te strikken. In het begin van dit jaar bracht zij een nieuw album uit met als gitarist de Belgische Stef Paglia. Wetend dat Stef met de Bluesbones en zijn eigen project een druk bezet man is, was ik dan ook blij te zien dat bij van de partij was. Hij was werelds en leek in deze band, bij deze zangeres, helemaal op zijn plaats te voelen. Bij wijle, opgezweept door Kaz, toverde hij de ene na de andere prachtsolo uit zijn gitaar. Kaz Hawkins zelf kwam zag en overwon alle sceptici die haar niet kenden. Na afloop veel positieve berichten gehoord over haar performance en talent. Na een wervelende opening met tal van nummers van haar nieuwe album vroeg ze het publiek om respect. Respect om dat zij ook erg gevoeliger persoonlijk onderwerpen, in haar liederen verwerkt zoals huiselijk geweld en druggebruik. Het publiek gaf haar het respect, daar waar dat eerder bij Dan Patlansky niet zo was. Indrukwekkend waren haar performance van Standing tall over huiselijk geweld en Because you love me, een nummer speciaal voor haar dochter ging door merg en been waarbij menigeen een traantje moest wegpinken. Het vanuit de zaal geroepen “because we love you” en dat was gemeend. Zichtbaar ontroerd pakte Kaz professioneel haar optreden weer op en werd de zaal getrakteerd op een daverend einde met Something got a hold on me, Till we meet again en als afsluiter I just want to make love to you. Samen met haar Franse band en Stef Paglia werd het een perfect optreden wat de verwachting volledig waar maakte.

Engel Blues was wederom een geslaagd festijn, de bands waren klasse de ene nog beter dan de andere. Op naar de vierde editie.