Eric Steckel Review Tour 2008

ERIC STECKEL – De talentstatus voorbij

Tekst : John C. Bel , Foto’s: Marco van Rooijen / BluesMagazine.nl

In april 2005 maakte ik voor het eerst kennis met Eric Steckel, doordat een kennis en bluesfanaat mij een instrumentaal stuk van zijn eerste cd “A Few Degrees Warmer” (2002*; in Nederland niet uitgebracht) liet horen. Het gitaarwerk vond ik gelijk uitzonderlijk goed. Toen mij verteld werd dat degene die ik hier hoorde spelen destijds pas elf jaar oud was, was ik met stomheid geslagen.

Sinds die tijd liet dit blueswonderkind mij niet meer los. In de USA bestelde ik gelijk ook zijn tweede cd “High Action” (2004*), opgenomen toen hij dertien was, die mijn bewondering alleen maar deed toenemen. Kort nadien, in juni 2005, kwam Eric Steckel voor zijn eerste Europese tour naar Nederland. Medegelovigen van het eerste uur spreken nog altijd vol vuur over het legendarische optreden op 5 juni 2005 in Bluesclub XXL, Wageningen; echt onvergetelijk!

Inmiddels ruim drie jaar, evenzovele tours en vele optredens verder, ben ik nog altijd zwaar onder de indruk van Steckel’s enorme virtuositeit, gevoelige, vloeiende gitaarspel en kenmerkende, inventieve stijl. Zijn frisse interpretaties van gekende klassiekers, naast het feit dat het merendeel van zijn werk uit zelfgeschreven originelen bestaat, maken hem tot een icoon onder de nieuwe generatie bluesgitaristen.

Eric’s snelle progressie is goed te volgen via zijn live album “Live at Havana” (2006), opgenomen op zijn vijftiende en het recente studio album “Feels Like Home” (2008), dat op zijn zeventiende werd geproduceerd. Zie mijn recensie van deze cd elders op deze site.

De nu achttienjarige Eric Steckel wordt momenteel ondersteund door een uitstekende begeleidingsband, passend bij zijn huidige niveau, en in staat hem voldoende “tegenspel” te bieden. Deze band bestaat uit de voltallige Craig Thatcher Band, die m.n. aan de Oostkust van de USA een begrip is. Naast de naamgever, bestaat deze band verder uit Wayde Leonard op bas en Don Plowman op drums.

Craig Thatcher, die ritmegitaar speelt en af en toe soleert, is Eric’s voormalige mentor. Deze bracht hem op zeer jonge leeftijd wat fijne kneepjes – zoals geavanceerde akkoordenschema’s – bij. Als natuurtalent had Eric zichzelf vanaf zijn negende al gitaar (en op nog jongere leeftijd Hammondorgel) leren spelen. De huidige stijl die hij met deze band speelt, kan het beste worden omschreven als pittige bluesgeoriënteerde muziek, met een behoorlijk southern rock-accent.

Voor de tweede maal dit jaar deden Eric Steckel en de Craig Thatcher Band in de periode 30/10/08 t/m 02/11/08 voor een korte tour Nederland aan. Daarvan bezocht ik de optredens in De Boerderij, Zoetermeer (vr 31/10), Rosblues, Rosmalen (za 01/11) en Café Wilhelmina, Eindhoven (zo 02/11).

Zoals alle optredens dit jaar, startte de show in De Boerderij met een heerlijke bluesrock versie van Robert Johnson’s “C’mon In My Kitchen”. Verder kwamen een aantal sterke covers langs, zoals het prachtige “Melissa” van The Allman Brothers, met een glansrol voor de fraaie zangstem van bassist Wayde Leonard, het mooie uitgesponnen “The Ghetto” van Donny Hatthaway, waarin Eric de funky en jazzy kant van zijn gitaarspel liet horen, en natuurlijk mocht ook Freddie King’s “Hideaway” niet ontbreken.

Daarnaast vormden Steckel’s eigen composities de hoofdmoot van de setlist, en terecht! Van zijn laatste cd “Feels Like Home”, speelde hij naast het gelijknamige titelnummer, o.a. “Just Walk Away”, “Don’t Look Behind” en het schitterende, instrumentale “Southern Skyline”. Het ballad-achtige “Something Better”, dat op de cd al sterk naar voren komt, krijgt live uitgevoerd een geheel nieuwe dimensie. Ingetogen passages, waarbij het publiek muisstil werd, werden afgewisseld door meesterlijk opgebouwde gierende uithalen van Eric’s Tom Anderson gitaar, en zorgden voor de nodige kippenvelmomenten. Deze avond speelde hij voor het eerst ook een nieuw geschreven – nog titelloos – instrumentaal nummer, met prachtige, gedragen gitaarharmonieën. Het publiek was verrukt.

Het optreden tijdens Rosblues, inclusief bluesjam met Danny Bryant, wordt elders op deze site beschreven, dus dat laat ik voor wat het is. Zie:
https://bluesmagazine.nl/foto-verslag-rosblues-festival-1-november-2008-rosmalen

Waren de optredens in Zoetermeer en Rosmalen al erg goed, het absolute hoogtepunt van dit weekend was zonder enige twijfel het optreden in het gezellige muziekcafé Wilhelmina in Eindhoven. Het moet gezegd worden dat ik een zwak heb voor dit soort zaaltjes. Deze kroeg staat voor mij op dezelfde lijn als het eerder genoemde Bluesclub XXL in Wageningen en Woetsjtok in Brunssum, waar Steckel eerder gedenkwaardige optredens verzorgde.

Ook Eric bleek zich in deze kleinschalige, intieme setting, waarbij de interactie met het publiek zeer direct is, uitstekend op z’n plek te voelen, want hij en de band trokken deze zondag alle registers helemaal open. Ruim tweeënhalf uur leefde de band zich met volle overgave uit op het eerder genoemde repertoire, nog aangevuld met enkele andere nummers, zoals “Hey Joe” in een reggaejasje – deze jongen heeft smaak en lef! – en als waardige afsluiter een gloeiende versie van “Whipping Post”. Voor mij was dit zijn beste show tot nog toe.

Volgend jaar zien we Eric Steckel zeker weer terug in Nederland. Zodra er concrete data bekend zijn, zullen die op BluesMagazine.nl te lezen zijn. Voor diegenen die tot nu toe niet in de gelegenheid waren: ga hem zien en beleven! De kans om een legende in z’n jonge jaren te zien, doet zich maar zelden voor.

Noot: de cd’s gemarkeerd met een * zijn niet meer verkrijgbaar. De instrumentale nummers van beide albums zijn verzameld op de in 2008 uitgebrachte compilatie-cd “Early Pickin’”.

Ook op Blues Magazine ...

Eric Steckel – Black Gold

Eric Steckel – ‘Feels Like Home’ (CD)

Recensie: Eric Steckel – Polyphonic Prayer