Het is momenteel smullen voor de liefhebbers van het betere gitaarwerk in Nederland. Het ‘nieuwe’ album van Clapton verkoopt goed, Hendrix is hipper dan ooit en terwijl de rook rondom de optredens van Bonamassa nog maar net is opgetrokken, kunnen we ons opmaken voor een week waarin zowel Robben Ford als Eric Johnson hier live te bewonderen zijn.
Met het onlangs verschenen “Up Close: Another Look” heeft de Amerikaanse gitaarvirtuoos Eric Johnson weer een prachtig excuus gevonden om hier op te treden. De gehele maand wordt er in Europa gespeeld onder de noemer Up Close World Tour 2013. Via Engeland, Schotland, Duitsland en België komt de Texaan met zijn begeleiders naar Nederland voor twee optredens, in respectievelijk Amsterdam en Heerlen, om vervolgens af te sluiten in Frankrijk en Luxemburg.
Tekst: Jeroen Bakker
“Het album kwam enkele jaren geleden al uit in Amerika maar ik heb er wat aan gesleuteld en nu is het dus ook in een speciale Europese versie te verkrijgen. Een goede reden om het hier te laten horen lijkt me”, aldus Johnson. Helemaal nieuw is de laatste van Johnson dus niet. Ondanks alle awards, erkenning van alle grote gitaristen in de wereld en de, vooral in zijn eigen land, buitenproportionele populariteit, is de bescheiden gitaarheld nog altijd in staat om zich open te stellen voor kritische kanttekeningen van zijn fans.
“Mensen komen vaak naar me toe om te vertellen hoeveel mijn muziek voor ze betekent maar ik bespeurde dikwijls een licht verwijt dat ze het allemaal iets te veel ‘naar studio vonden ruiken’ en dat het te weinig een livesfeer uitademde. Toen ik er nog eens naar luisterde restte mij niets anders dan ze gelijk te geven. Ik besloot om daar iets aan te doen door sommige dingen opnieuw op te nemen. Soms leverde een enkele overdub het gewenste resultaat op. ‘Up Close’ heb ik getransformeerd tot ‘Up Close: Another Look’. Het is inderdaad wel grappig om te moeten concluderen dat het optimaliseren van het live-geluid toch voornamelijk in de studio is bepaald”, zegt hij lachend met tegelijkertijd verbazing in zijn stem.
Niet alle opnamen zijn onder handen genomen. Met enkele zeer interessante gastmuzikanten werd in hooguit twee takes het gewenste resultaat vastgelegd. Slechts een enkele keer heeft Johnson de opnamen aangedikt met extra rhythm-guitar. “Ik heb me steeds afgevraagd wat het grootste verschil zou maken en iedere keer kwam ik tot de conclusie dat dit het moest zijn. Je hoort nu een flinke dosis dynamiek terwijl de spontaniteit gehandhaafd blijft”.
In het verleden zijn zowel het voor Stevie Ray Vaughan bestemde ‘SRV’ alsmede een ode aan jazzgitarist Wes Montgomery in ‘East Wes’ opgenomen. Beiden vormden altijd een grote bron van inspiratie in de carriere van Eric Johnson. Ook Jerry Reed werd al eens genoemd in een door hem geschreven ‘Tribute’. Op het recente album zijn het niet de personen die alle aandacht op zich gevestigd zien maar is het de muzikantenstad ‘Austin’, tevens zijn geboortestad, die door Johnson wordt bewierookt. “In het tourschema van Johnny Lang waren toevallig enkele dagen vrijgekomen en heel toevallig was hij in de buurt op het moment dat ik de studio binnenliep. Een gelukkige samenloop van omstandigheden zal ik maar zeggen”. Het resultaat van deze ontmoeting is terug te horen op de track ‘Austin’.
Omdat we toch bezig zijn doen we ook maar een vertolking van ‘Texas’ moet Johnson gedacht hebben. “Ik heb gretig van de gelegenheid gebruik gemaakt om samen met enkele, op dat moment beschikbare, collega’s iets in de studio te doen”.
“Toen Steve Miller met zijn band bij ons in Austin speelde heb ik met hem op het podium gestaan tijdens enkele nummers. Na dat optreden toonde Steve zich bereid om met mij nog diezelfde nacht de studio in te duiken om iets op te nemen. Of iemand hem getipt heeft weet ik niet maar vervolgens stond Jimmie Vaughan voor de deur met de vraag of hij ook een bijdrage kon leveren. We hebben zo samen ‘Texas’ opgenomen. Ooit eens gespeeld door Electrix Flag met Mike Bloomfield op gitaar en gezongen door Buddy Miles”.
Als vanzelfsprekend in een muzikantenstad als Austin is gebruik gemaakt van de hand- en spandiensten die enkele ‘locals’ uit vrije wil en met alle plezier aanboden. De Texaanse zanger Malford Milligan verleent een uiterst soulvolle, vocale bijdrage zoals hij dat regelmatig ook bij andere artiesten in de studio liet horen. De muzikanten van Double Trouble, ooit begeleidingsband van Stevie Ray Vaughan kunnen er enthousiast over meepraten. Hij is te horen in ‘Brilliant Room’. Omdat het vanwege allerlei verplichtingen niet lukte Sonny Landreth er zo snel bij te krijgen heb ik die maar een tape gestuurd waarop hij zijn slide-gitaarpartijen op ‘Your Book’ zelf kon toevoegen. Deze keer was het zijn beurt nadat ik bij hem op ‘From The Reach’ had meegedaan in ‘The Milky Way Home’ dat we bijna vijf jaar geleden hebben opgenomen”. Een eventuele samenwerking op het podium met al deze gasten zou natuurlijk fantastisch zijn maar zit er absoluut niet in.
“We zullen net als tijdens onze vorige tournee als trio in Europa te zien zijn”, aldus Johnson. Met de eveneens uit Texas afkomstige bassist Chris Maresh en drummer Wayne Salzmann II uit Winsconsin heeft hij twee uitmuntende begeleiders bij zich. Maresh deed het al eens met Bonnie Raitt, Willie Nelson, Kenny Wayne Shepherd, Pinetop Perkins, Michael McDonald en Terry Bozzio. Salzmann stond eerder op de loonlijst bij Satriani, Bonamassa, Albert Lee, Bobby McFerrin en de zojuist genoemde Sonny Landreth.
Zijn status in de States, waar grote sporthallen worden uitverkocht, staat in schril contrast met de populariteit in Europa waar toch voornamelijk de kleinere venues worden aangedaan.
“Ik zou wat vaker in Europa moeten komen”, klinkt het haast verontschuldigend om er vervolgens aan toe te voegen dat het dikwijls aan tijd ontbeert. Het leven van Eric Johnson die niet op tournee is, speelt zich voornamelijk af in een studio.
“Als ik niet op tournee ben schrijf ik meestal, voor mijzelf maar ook voor anderen. Bovendien is het voor mij heel belangrijk om veel te oefenen”. Er gaat werkelijk geen maand voorbij of de studio wordt weer bezocht. “We zijn nu bezig met akoestische uitvoeringen van Jimi Hendrix die later dit jaar moeten uitkomen”.
“Of er nog iets te bewijzen valt na al die onderscheidingen en internationale erkenning? Het belangrijkste voor mij is muziek te schrijven dat er toe doet. Ik probeer iedere keer weer met iets nieuws te komen want ik wil ten koste van alles herhaling voorkomen. Ook al speel ik hetzelfde nummer honderd keer”.
Tourdata:
“an evening with Eric Johnson”
19 april 2013 – Melkweg, Amsterdam
20 april 2013 – Parkstad Limburg Theater, Heerlen
Website Artiest:
www.ericjohnson.com
We horen graag je mening! Voeg reactie toe