Eric Bibb – “Booker’s Guitar”
Artiest: Eric Bibb
Label: DixieFrog
Format: CD Digipak – 40 pag. booklet – video bonus
Datum release: 25 februari 2010
o.a. te bestellen bij Cosmox.nl, altijd alles gratis bezorgd
In de rijke bluesgeschiedenis schuilt achter iedere song wel een verhaal en achter ieder verhaal komt weer een man (of vrouw) te voorschijn met een geheel eigen stijl. De wijze waarop deze mensen de blues hebben geïnterpreteerd en geconserveerd heeft weer als inspiratie mogen dienen voor de generaties daarna.
Booker T. Washington White is een van deze namen, de man achter meesterwerken als “fixin’to die” en “shake ‘ em on down”. Deze Booker White is ook mede verantwoordelijk geweest voor het opstarten van de magische carrière van een van ’s werelds meest geadoreerde Bluesgiganten; B.B. King. De jongere neef ontving zijn eerste gitaar (een Stella) van Booker en ook zijn befaamde vibrato-techniek blijkt afgeleid te zijn van het slidespel van zijn oudere neef.
De beste man was zelf echter een intensieve liefhebber van de bekende National gitaren. Een daarvan, een “Vintage Resophonic National steel-body”- exemplaar uit 1934, genaamd “Hard Rock” heeft zijn weg gevonden naar de UK en rust daar in de handen van ene Keith.
Keith, een grote bluesliefhebber en fan van Eric Bibb, presenteert, op een ochtend in een hotel in London, de gitaar aan zijn idool en vraagt of deze er oren naar heeft om de gitaar eens vast te houden en de historie eens te proeven.
Deze ervaring heeft Eric Bibb zo aangegrepen dat hij een aantal jaren daarna een nummer uitwerkt voor het betreffende 76 jaar oude instrument en dit opneemt samen met een veertiental andere songs.
Het resultaat hiervan is op 25 februari 2010 de winkels binnengerold met de titel “Booker´s Guitar” en ik keek er al een geruime tijd naar uit om mijn exemplaar in handen te krijgen.
Ook ik ben een grote bewonderaar van deze Eric Bibb en dat maakte wel dat ik een beetje gespannen was toen ik de plaat opzette.
Met het openingsnummer ‘booker’ s guitar’ werd ik gelukkig al gelijk gerust gesteld, het is een vakkundig stukje “storytelling” wat beschrijft hoe de betreffende muzikant zijn eerste moment ervaart in het bijzijn van deze “Hard Rock”. De uitstraling van de gitaar, beplakt met een handgeschreven setlist van de originele eigenaar, de versleten bruine lederen koffer en alle andere details worden heel levendig bezongen door deze man.
Het geluid van de gitaar zelf wordt ook nog eens extra geaccentueerd door de flageoletten in de partij… prachtig.
Het nummer erna genaamd ‘With my maker I am one’ trekt mij weer naar het gevoel, dat ik naar een straatpredikant aan het luisteren ben. Een muzikale predikant die verkondigt dat iedereen in deze wereld essentieel gelijk is, ik geloof hem.
Overigens duikt er tijdens dit nummer een andere verassing op. Ik refereer dan aan het harpspel van ene Grant Dermody. De naam had ik nog niet gehoord, maar zal deze vanaf nu niet snel meer vergeten.
Het nummer ‘Flood Water’ deed mij gelijk denken aan een van de klassiekers van Charlie Patton ‘High water Everywhere.,Dat is een van de bluesklassiekers dat verwijst naar de overstroming van de Mississippi in 1927, waar veel mensen bij zijn omgekomen. Eric heeft zo zijn eigen manier gevonden om deze ramp weer even onder de aandacht te brengen.
Met ‘Walking blues again’ en ‘Sunrise Blues’ put meneer Bibb uit een poel van oude bluesteksten, gecombineerd met zijn eigen dichterlijke bekwaamheid. Ook hoor je in deze nummers een duidelijke fingerpicking-stijl terug wat hem zo vertrouwd is.
‘Wayfaring Stranger’ heeft gelijk weer een heel ander geluid. De melancholie van de compositie wordt lekker aangedikt door het gebruik van een baritongitaar. Volgens de artiest is het nummer ontsproten aan een overlevering van Schotse/Engelse slavenhouders aan hun slaven.
Hierna laat hij nog even duidelijk met ‘Train From Aberdeen’ merken dat hij meer uit zijn “panama-hat” kan toveren dan de met ziel doorspekte blues.
De cd blijft maar door het historische blueslandschap heen razen. Zo verteld hij met ‘New Home’ het verhaal over de terpentine-kampen waar veel Afro-Amerikanen aan probeerden te ontsnappen en komt er ook weer een klassieke “Holler”aan bod genaamd; ‘Nobody’s Fault But Mine’.
Deze wordt gevolgd door, een met religie doorspekte, ‘One Soul To Save’ (Halleluja… zelfs ik begin bijna te geloven..). Even uitrusten op een betoverende ‘Rocking Chair’ en dan snel over naar een educatief aangelegde ‘Turning Pages’.
Dit stukje blues gaat over het genot en de noodzaak van het lezen van een goed boek (of twee … of drie…). Opnieuw ben ik het roerend met deze man eens.
Na een beetje zoetsappige ‘Good Woman’ komt Eric Bibb nog even met een nummer genaamd; ‘Tell Riley’. Ik hoef er denk ik geen prijsvraag van te maken over welke neef Riley hij hierin aan het oreren is. Deze, bijna hypnotiserende, slepende blues is overigens ook weer uitgevoerd op een baritongitaar, wat een erg mooie diepe Mississippi-sound oplevert.
Het laatste gedeelte van dit GEWELDIGE album begint met het nummer ’A – Z Blues’. Nee niet een cover van de gelijknamige bloederige echtelijke vete van ene Blind William McTell maar misschien wel een routebeschrijving van de muzikale reizen gemaakt door de meester Booker White zelf. Vervolgens ‘Everyday’s Been Sunday’, ‘River Of Song’ en het instrumentale ‘Dreaming In Mandinka’. Prachtig!
Als een goed boek heb ik dit album in één teug tot me genomen en ik moet toegeven, als dit de toon zet voor een bluesrijk 2010, dan ben ik het aankomende jaar een zeer gelukkige man.
Zonder te overdrijven is dit een van de beste cd´s die ik in de afgelopen tijd heb gehoord. Nu maar hopen dat Eric Bibb toch nog een gaatje vindt om tijdens zijn tour door Europa ons land aan te doen. Tot nu toe staat dit jammer genoeg nog niet op zijn kalender.
… Enjoy!
(Imco Ceelen)
Tracks:
01. Booker’s Guitar 2:51
02. With My Maker I Am One 3:41
03. Flood Water 4:32
04. Walkin’ Blues Again 3:18
05. Sunrise Blues 3:01
06. Wayfaring Stranger 4:41
07. Train From Aberdeen 1:33
08. New Home 3:47
09. Nobody’s Fault But Mine 2:11
10. One Soul To Save 3:00
11. Rocking Chair 3:57
12. Turning Pages 2:51
13. A Good Woman 3:14
14. Tell Riley 3:17
15. A – Z Blues 3:13
16. Everyday’s Been Sunday
17. River Of Song
18. Dreaming In Mandika
Website Eric Bibb : www.ericbibb.com
Mooi complete recensie en passievol geschreven Imco
Maarrr ik had ook deze van Eric al “blind” gekocht.
Weer een juweeltje van Eric.
Ja en nu maar hopen dat die dit dat ene gaatje vindt he
Heren, dit is een werkelijke beauty vind ik, deze man doet al jaren heel erg mooie dingen, en dat akoestische aspeckt is wonderlijk mooi, en inderdaad die technische dingetjes als flageoletten e.d. erg kunstig en sfeervol. Ik draag deze an al jaren op handen, ook al toen hij een album maakte met Rory Block en Maria Muldaur dacht ik. Zijn nummers zijn altijd een beetje gospel; achtig, mississipi achtig getint, en zijn stem is werkelijk prachtig. Een hele grote jongen deze man, en hopelijk snel weer in ons land, om ons te betoveren
Mooi geschreven deze recensie, grtz and tnx Frank van Engelen