Concertverslag: Yoni Blue & Peter Struijk
De Nieuwe Regentes, Den Haag, 19 februari 2016
Tekst en foto’s: Bert Lek. Meer foto’s
Het is een vreemde gewaarwording wanneer je na 55 jaar weer voor een gebouw staat waar je iedere zaterdagavond als Haags jochie zwemles kreeg van de zwemvereniging H.Z. ZIAN. Deze bestaat nog steeds, maar is nu gevestigd in het Zuiderpark. Nu is het gebouw een theater, hoewel het zwembad beneden er nog ligt. In die ruimte werden in het verleden de eerste concerten van de DNR Bluesclub georganiseerd, maar de akoestiek was niet zo goed, zodat de club naar boven verhuisde. Hier is een grote oplopende ruimte met 380 stoelen, doch vanavond nemen zo’n zeventig mensen plaats voor het podium, waar tafeltjes en stoelen in een clubopstelling staan.
Het is niet de eerste keer dat Yoni, zang en Peter, gitaar daar optreden. Eerder vielen zij al in voor een andere act. Het eerste gedeelte van het concert treden zij op als duo. Peter is een groot liefhebber van pre-war blues en traditionals, dus het is niet verwonderlijk dat het luisterend publiek o.a. Trouble In Mind, Some Cold Rainy Day en Me And My Chauffeur te horen krijgen, maar ook mooie gospel in This Train in de traditie van Sister Rosetta Tharpe en Mahalia Jackson.
Je kunt merken dat Yoni beter in haar vel zit. Het klinkt allemaal lekkerder dan een half jaar geleden tijdens de benefiet voor Norma Miedema in Vlietzicht te Rijswijk. Vooral in de langzame nummers komt haar stem goed tot haar recht. In de uptempo merk je toch haar achtergrond als rockblues-zangeres.
Na de pauze is het een uurtje elektrische blues. Het bluespaar heeft Onno Roel, drums en Ed Weeda, bas nog net niet van de straat geplukt, maar geoefend is er niet, want daar heeft Peter een broertje dood aan. De beide heren maken deel uit als rhythm sectie van Levee Dwellers. Wonderwel gaat het buitengewoon goed. Peter verwacht niet meer van de mannen dat ze basic spelen. Geen franje. Daar zorgt hij wel voor in de prachtige solo’s, die het publiek hoort in o.a. Big Boss Man en Honey Bee.
Peter laat zijn gitaar janken en lachen. Wat een formidabele gitarist is hij toch. Even had ik gehoopt iemand van de Dutch Blues Foundation te zien om Peter de award als beste gitarist van 2015 te overhandigen, maar niemand van het bestuur kan ik ontdekken. Misschien een andere keer als ze weer optreden.
De DNR Bluesclub organiseert eens in de maand een activiteit. Kijk op hun Facebook pagina om daar eens binnen te stappen. Je zult er geen spijt van krijgen.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe