Walter Trout
Metropool, Hengelo
1 november 2017
Het is, op de dag nauwkeurig, precies 5 jaar geleden dat bluesrock legende Walter Trout een Twents podium heeft beklommen. Er wat is in die vijf jaar toch ontzettend veel gebeurd: Walter werd ziek in 2013, onderging een levertransplantatie in 2014 en kwam herboren uit de heftige strijd in 2015.
Tekst en foto’s: Nineke Loedeman
Vanavond staat Walter met zijn band voor een praktisch uitverkocht Metropool in Hengelo, het enige Nederlandse concert van zijn najaarstoer. Naast Walter zien we Michael Leisure achter zijn drumstel, Sammy Avila op toetsen, zijn zoon Danny Avila op de basgitaar en Walter’s zoon Jon Trout. Toermanager en vriend Andrew Elt ontbreekt vanavond, hij toert momenteel met een ander bluesrock icoon: Kenny Wayne Shepherd.
De jonge en uiterst expressieve Danny Avila is sinds dit jaar toegetreden als vast bandlid en neemt op voortreffelijke wijze de baspartijen voor zijn rekening. Ook staat hij op gitaar zijn mannetje, zo zagen we hem al jaren geleden regelmatig op gitaar meejammen in Walter´s band. Afgelopen jaar zagen we hem trouwens nog spelen met Imperial Crowns.
Een lekker gevulde Jupilerzaal in Metropool vanavond, met fans uit het hele land en ook de oosterbuurtjes zijn goed vertegenwoordigd. Walter laat ons wel ruim een half uur wachten maar trapt zijn set dan ook stevig af. Hij heeft er heel veel zin in en geeft, zoals altijd, de volle 100 %!
We krijgen een avond vol vette blues rock, compleet met lange uitgesponnen gitaarsolo’s en intense zang. Altijd typerend is de prettige sfeer die er tijdens zijn concerten heerst. Walter hangt nog immer graag de clown uit en praat op soms hilarische wijze de nummers aan elkaar. Er worden veel bekende nummers gespeeld, maar ook fijn om te horen is het nieuwe materiaal van het recente album ´We’re All In This Together´ (lees de recensie ), waarop Walter bijgestaan wordt door vele muzikale vrienden.
Walter is vlot & snel en speelt de veters uit zijn schoenen met virtuoos, messcherp gitaarspel. Hoogtepunten zijn onder andere een flitsende jam-achtige uitvoering van I’m Back, cover van Walter’s vriend, de grote Luther Allison en Put It Right Back, Walter’s nummer welke al eerder door John Mayall samen met Billy F. Gibbons op Mayall’s album ‘Along For The Ride’ werd gecoverd. Maar Walter doet het zelf beter, zo lacht hij.
Voor de B.B. King-klassieker The Thrill Is Gone vraagt Walter het bluestalent Dennis Zabienski, een jonge gitarist uit Gelsenkirchen (D), naast hem op het podium. Dennis ontmoette Walter op 8-jarige leeftijd en begon met gitaarspelen. Walter is zijn grootste inspiratiebron, vriend en inmiddels kennen ze elkaar al ruim 20 jaar. Ze spelen regelmatig samen en Walter geeft hem ook deze toer een geweldige kans zijn skills te tonen voor een aandachtig publiek. En wát een talent!
Oudste zoon Jon Trout, inmiddels woonachtig in Denemarken, speelt vanavond ook weer enkele nummers mee. Hij hangt zijn elektrische gitaar om en tezamen spelen ze Blues For Jimmy T en brengen hiermee een ode aan Walter’s vriend en mentor John Mayall. Het nummer wordt opgedragen aan de in 2005 overleden Jimmy Trapp, goede vriend én voormalige bassist. Veel emotionele songs vanavond en dat is eigenlijk niets vreemds. Walter is nu eenmaal een emotionele man en hij heeft veel meegemaakt. Dit is zijn manier om die gevoelens op eigen wijze te delen met zijn fans.
In de daaropvolgende titeltrack van het album ‘We’re All In This Together’ gaat Jon een pittig gitaarduel aan met zijn vader. Jon’s enthousiasme en stijl heeft duidelijk overeenkomsten met die van zijn vader, hoewel Jon zijn eigen stijl flink heeft doorontwikkeld. Ook vocaal staat hij zijn mannetje.
Dan grijpt Walter de gelegenheid aan om te vertellen over zijn ernstige leverziekte en de daaropvolgende levertransplantatie. Hij vertelt over zijn zorgen en angsten die hij tijdens zijn herstelperiode voelde. Van het album ‘Battle Scars’ speelt hij vervolgens een indringende Please Take Me Home, waarbij Jon de akoestische gitaar heeft omgehangen. Hij draagt dit beladen nummer op aan zijn vrouw Marie, die nooit van zijn zijde week toen Walter zweefde tussen leven en dood. Natuurlijk vertelt Walter gepassioneerd over de noodzaak van orgaandonaties. Hier kan niet vaak genoeg aandacht aan worden besteed.
De band blijft vlammen en het publiek krijgt er geen genoeg van. Het einde van het concert is nabij, maar eerst krijgen we een fijne portie ‘bass & drums’, met een wervelende bassolo van Danny Avila. Walter zet even een stapje terug zet en geniet op zijn gemakje van dit fraaie staaltje dikke-snarenwerk.
Danny staat geen seconde stil en dendert minutenlang over het podium, zijn lange manen heen en weer zwierend. Wat een performance! Ook de grote grijns van vader Sammy komt voorlopig niet van zijn gezicht. Aansluitend laat veteraan Michael ons horen dat hij nog steeds tot de beste drummers uit het circuit behoort, al had ik hem graag wel wat langer willen horen roffelen.
Met Going Down eindigt deze zinderende avond in Hengelo, na nét geen twee uur spelen. Er volgt nog een toegift maar dan is het ook echt voorbij en schieten de lampen weer aan. Niet veel later staat een energieke Walter vriendelijk al zijn fans te woord en gaat maar al te graag op de foto met ze. Dit is zijn passie en dit is de kracht waar Walter op drijft.
Een groots concert met een Walter Trout in uitstekende vorm, tot volgend jaar!
Walter Trout, still going STRONG!
Helemaal mee eens, al weer een geweldige avond met Walter Trout en niet te vergeten zijn Band….