Main Street Crossing in Tomball, TX heeft een zekere reputatie in Texas. En dat is geen slechte, dus ik was benieuwd of ze deze reputatie zouden waarmaken toen ik op weg ging naar het optreden van Walter Trout. Vanavond met lokale Texaanse held en Special Guest Lance Lopez. Beiden uiteraard niet onbekend in Nederland, maar ja, ik was er toch zeg maar.
Walter Trout
Main Street Crossing – Tomball, TX – USA
1 mei 2018
Tekst en foto’s: Edwin Birkhoff Kijk hier voor alle foto’s.
(Let op: alle foto’s, video’s en teksten op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Het is niet toegestaan deze zonder voorafgaande toestemming te gebruiken, af te drukken of te publiceren.)
Net als in Antone’s wordt ook hier de Blues zittend beleefd. Eerst een hapje eten, je kunt kiezen uit hamburger of hamburger met één of meerdere smaakjes. Nou ja, daar ben ik niet vies van, dus kom maar op. MSC is goed voor circa 100 bezoekers schat ik zo in. Waar je ook zit, je ziet het allemaal perfect. Om even na acht uur wordt Walter aangekondigd met een behoorlijke speech… In Tomball wordt niet gesproken tijdens een concert. MSC is vanaf het moment dat de artiest op het podium staat een theater waar ballet of opera wordt vertoond. Het wordt stevig benadrukt en de consequenties van het niet nakomen worden ook duidelijk gemaakt…. “That’s the door out….”. Niet zo’n gek idee voor sommige Nederlandse clubs?
Enfin, kleine zaal, stilte en een van emoties overlopende artiest, dat belooft intimiteit in optima forma…… En dat is slechts een understatement kan ik zeggen. De set is echt niet anders dan op andere avonden, maar het lijkt wel of hij wat meer tijd neemt, iets relaxter speelt, zijn verhalen zijn wat langer en zijn humor is trouwens ook heel wat harder dan wat ik ooit in Nederland van hem heb gehoord.
En dat allemaal met net zoveel gitaargeweld als altijd. Walter is na zijn ziekte heel langzaam weer steeds beter gaan worden en ‘vaster op zijn benen’ zeg maar. Dat denk ik in ieder geval ook vanavond weer te merken.
De band met Michael Leisure op drums, vader Sammy Avila op toetsen, zijn zoon Danny Avila op de basgitaar en zoon Jon Trout doet ook weer een paar nummers mee.
De set bevat uiteraard een aantal songs van ‘Battle Scars’ uit de periode na zijn ziekt waarbij hij in een vlaag van “inspiratie” 18 nummer schreef in 1 1/2 dag. De songs zijn “dark, graphic, morbid and depressing….. If your feeling good now leave now…..” waarop Walter Almost Gone en Cold, Cold Ground brengt.
Na het voor zijn zoon geschreven Cry if You Want To betreedt Jon zelf het podium. En daar was ik alweer een beetje verrast. Waar hij in het verleden voornamelijk slaggitaar mee riedelde heeft hij nu zijn gitaarkwaliteiten duidelijk verbeterd en perst hij er goede solo’s uit. Zijn vaders stijl is goed terug te horen maar wat maakt dat uit? Daarnaast is hij duidelijk zelfverzekerder wat het allemaal wat minder geforceerd maakt en meer plezier uitstraalt.
De tweede song met Jon is de titelsong van Walter’s laatste album ‘We’re All In This Together’ dat hij met vele bevriende muzikanten opnam. Eén van hen was Joe Bonamassa die meedeed bij de opname van dit nummer… en daar zit een beetje bijzonder verhaal aan vast… nou ja, luister zelf maar maar wat Walter te vertellen heeft…
De familie van Irene zit in de zaal. Niets bijzonders zou je zeggen, fijn voor ze, maar Irene was de vrouw die een belangrijke rol in het leven van Walter en vooral zijn vrouw Marie heeft gespeeld, nadat Marie uit Denemarken over kwam. Zij was als een “…she was as a surrogate mother for me…” Laat nou Irene de inspiratiebron zijn geweest voor Work No More…. Voel je de tranen al branden?
Een andere track van dat laatste album is Gonna Hurt Like Hell was er een waarbij Kenny Wayne Shepherd meedeed. Voor deze gelegenheid doet Lance Lopez mee om de rol van Kenny in te vullen. Nou weet je één ding zeker als Lance het podium betreedt… het tempo gaat omhoog. Dit blok dynamiet valt zijn gitaar aan en hij perst er de ene na de andere solo uit.
Terwijl ik me bedenk dat Main Street Crossing inderdaad haar reputatie heeft waargemaakt, klein, intiem, geweldig geluid, geen gedoe met licht, goede hamburger en met vriendelijk personeel, perst Danny er nog een geweldige solo uit op zijn bass. Dat is nou “bending” !
Wederom met een glimlach op mijn gezicht op weg naar het volgende optreden…
We horen graag je mening! Voeg reactie toe