Walter Trout
Atak, Enschede
1 November 2012
Tekst: Nineke Loedeman/ Foto’s: Herbert Schlüter
Hij bracht twee jaar geleden al eens een bezoek aan Atak en wist de zaal toen tot een kookpunt te brengen. Walter Trout (1951) is een bluesgitarist die zijn sporen verdiend heeft, dit in bands met onder meer John Lee Hooker, John Mayall en Canned Heat. Zijn eigen band begint hij eind jaren 80 en in 1990 volgt hun eerste album: Life In The Jungle. Met 21 albums op zijn naam is Walter één van de meest productieve artiesten van deze tijd. April 2012 verscheen het studioalbum ´Blues For The Modern Daze´, en dit album wordt beschouwd als Walters eerste echte bluesalbum. Het schijfje bevat 15 door hemzelf geschreven tracks. Een grote inspiratiebron bij de totstandkoming van het album, is country-bluesman Blind Willie Johnson geweest.
Vandaag in Atak is de afsluitende gig voor Walter Trout, van een omvangrijke Europese tour door Denemarken, Groot-Brittannië, Zwitserland, Duitsland en Nederland. Al vele jaren bestaat zijn band uit Sammy Avila op keyboards en backgroundvocals, Rick Knapp op basgitaar, en Michael Leasure op drums.
Het duurt een tijdje voor Walter en band op het podium verschijnen, en waar de aangekondigde supportact is gebleven is mij een raadsel. Maar Walter geeft gelijk vol gas en op zijn gebruikelijke kolderieke manier warmt hij de zaal op. Een volle zaal is het, precies goed. Behoorlijk wat mensen, ik schat enkele honderden, zijn vanavond gekomen voor een avond vol hardcore blues, lange uitgesponnen gitaarsolo’s en intense zang. En natuurlijk voor de prettige sfeer die er tijdens zijn concerten altijd heerst. Hij lijkt graag de clown uit te hangen, maar ondertussen speelt hij de veters uit zijn schoenen met vingervlug, messcherp gitaarspel.
Vanavond wordt er zowel nieuw als ouder materiaal gespeeld, een mooi nummer als Life in The Jungle is een goede binnenkomer. Al vrij snel kondigt Walter Say Goodbye To The Blues aan, de tribute aan zijn in 2005 overleden vriend en bassist Jimmy Trapp. Wat een emoties, wat een intense hommage aan zijn bluesbrother, nu al kippenvel.
Als iedereen wat is bijgekomen van dit altijd mooie nummer, wordt Andrew Elt gevraagd mee te zingen met het nummer Helpin’ Hand. Menigeen die de Walter Trout Band kent, weet dat Andrew al meer dan 10 jaar de tourmanager van de band is, en altijd enkele nummers meespeelt en zingt.
Voor zijn, zoals hij liefkozend zegt, “beautiful wife”, schreef Walter All I Want is You. Dit nummer, wat op zijn laatste album staat, begint rustig maar wordt naar een hoogtepunt gebracht door Sammy, met een duizelingwekkende Hammondsolo! Ook Walters versie van Red House gaat erin als gesneden koek bij het steeds luidruchtiger wordende publiek. Het basspel van Rick is stevig, maar niet overheersend. Soms wil ik ‘m wel wat meer uitgesproken horen eerlijk gezegd. Samen met drummer Michael zet hij hier weer een degelijke, strakke ritmesectie neer.
Zo vordert deze avond: Walter zingt en speelt goed, niets opzienbarends, nergens over de top maar wel gewoon goed. Vier mannen, van een zekere leeftijd, stuk voor stuk gelouterde muzikanten die nog steeds zichtbaar veel plezier hebben op het podium. Dan wordt “jonkie” Andrew nog even in het zonnetje gezet, aangezien hij de dag erop jarig is. Een Happy Birthday-song natuurlijk, gevolgd door een leuk cadeau in de vorm van een poster, waarin hij afgebeeld is in een superstrakke outfit à la Freddy Mercury, nice…
Als hij daarna zijn indrukwekkende strot opentrekt voor een Whole Lotta Love, is het publiek niet meer te houden. Ook Sammy mag naast zijn gierende Hammondspel laten horen hoe hij de blues zingt. Het nummer She’s a No Good Woman wordt zalig door hem gezongen, en nog maar eens dik onderstreept met een scheurende solo. Na een John Lee Hooker song met zowel een bas- als drumsolo, is het helaas na bijna 2 uur voorbij. Gelukkig volgt er nog een lange, vette toegift in de vorm van Goin Down, met natuurlijk nog eens het uitzonderlijke stemgeluid van Andrew. Een mooie afsluiter van een mooie avond. Persoonlijk had ik wel meer nummers willen horen van zijn laatste album, maar het mocht niet zo zijn vanavond.
Zoals altijd nemen de heren tijd voor een praatje met hun fans, en het signeren van de cd’s. Iets wat de fans bijzonder waarderen, het is dan ook druk bij de tafel. Als ook ik Walter bedank voor het concert, vraag ik hem hoe hij zich voelt, zo aan het eind van deze tour. “Ik ben blij, blij dat ik morgen naar huis ga. Het is een goede, maar drukke tour geweest. Ik ben eerlijk gezegd moe, mijn keel doet zeer en ik wil gewoon naar m’n vrouw en kinderen, die ik dan lekker zelf weer naar school kan brengen”.
Maar, zo zegt hij, “Volgend jaar ben ik weer terug in Nederland, met optredens op Moulin Blues in Ospel, en op Ribs en Blues in Raalte. Ook in de planning staat om begin volgend jaar 2 cd’s uit te brengen, en ik ga een boek schrijven, over mijn leven!” Nog even hebben we het gehad over de BB King film The life of Riley, waarin Walter te zien is. “Een echte aanrader voor iedere bluesliefhebber, het is een prachtige film geworden. En ik hoop van harte dat de film ook in Nederland vertoond gaat worden.” Nou, dat hoop ik samen met hem…
Website: http://www.waltertrout.com/
Mooi verslag, Nineke Loedeman! Nog bedankt dat ik mee mocht.
Knap verslag Nineke!! Mooi gedaan. Ikzelf was ook naar Atak gegaan maar heb Walter samen met Marco in Eindhoven gezien. Zelfde soort konsert maar voor mij persoonlijk teveel lange en harde gitaarsolo's. De rustiger nummers waren een zeer welkome afwisseling. Ik was bij zijn eerste nederlandse tour in 1990 (in Luxor in Neede) en hij was de eerste met de zgn. viooltonen op de gitaar. Geweldig konsert, nog steeds de beste van hem die ik gezien heb. Het is natuurlijk een waanzinnige goede gitarist en een zeer aardige man maar ik zou graag wat meer afwisseling zien in zijn show.
Een Freischlader of een Bonamassa hebben dat meer, wil niet zeggen dat de een beter is dan de ander, wel anders.
dat Concert heb ik op DVD Neede
@ André: De eerste met viooltonen op gitaar? Leslie West had dat in 1971 al aardig onder de knie en ook Rory en Richie Blackmore heb ik het gedurende de 70's regelmatig zien en horen doen. Niets ten nadele van Walter overigens.
Die ik live daarmee heb gezien natuurlijk..Rory op de Campus in Enschede gezien in 1970? en Richie met Deep Purple maar kan het me niet herinneren. Bij Walter in neede stond ik derde rij van voren midden voor het podium en zag daar hoe hij het deed. Natuurlijk deed Roy Buchanan het ook al jaren maar die nooit live gezien helaas.
Mario, je weet mijn vraag al, zou je me een vreselijk groot plezier willen doen, ik heb ook nog veel moois
? Ruilen?/
kump goed
Mooi verslag! Ik mocht ook bij het concert aanwezig zijn. Ik ben het eens met de opmerking dat ik graag wat meer van zijn laatste cd had willen horen. Ook ik was net als Andre in Neede in Luxor. Dat was op 15/3/1991, een gedenkwaardig concert. Daarna ben ik Walter altijd blijven volgen.
Kan me dat concert nog herinneren. Niet dat het al weer zolang geleden was. Mooie zaal.
Neede was idd legendarisch !!
hum lijkt alsof ik op ander concert was, heb al zijn cd’s maar deze avond teleurstellend vlak en eentonig jammer moet beter kunnen