Walking In Memphis
Duycker, Hoofddorp,
24 januari 2016
Tekst en foto’s Bert Lek. Meer foto’s Bert Lek
De driemansformatie Bag Of Bones opent het minifestivalletje ten bate voor Phil Bee’s Freedom, die deelneemt aan de International Blues Challenge (IBC) in Memphis (Tenn) . De band bestaat uit Elco Jongkind, gitaar en zang, Daniel Lottersberger op bas en drummer Thorsten Grau.
In het begin is de zaal bijna leeg, waardoor het geluid oorverdovend klinkt en mij wegjaagt, wanneer ik de foto’s gemaakt heb.
Na een uur is het de beurt aan de Memphis Soul Stew. Een nieuw project van zanger en harmonicaman Robbert Fossen. Het is zo’n lekker ouderwetse grote soulband met drie blazers en twee achtergrondzangeressen. De band bestaat uit een mengeling van zeer jonge, niet zo ervaren en doorgewinterde musici, zoals Rob Ruijter (gitaar) en Pascal Lanslots (Hamond B3). Van een soul/gospel band wordt verwacht dat ze spetterend beginnen. Helaas worden het twee langzame nummers. Vooral Close The Door (The Holmes Brothers) wordt in een te laag tempo gebracht. Don’t Let Nobody Drag Your Spirit Down van Eric Bibb en Nobody’s Fault But Mine van Blind Willie Johnson doen weer terugdenken aan Brews-N-Blues in de Eusebiuskerk in Arnhem 20 november afgelopen jaar. Ook dit is hier een prima uitvoering.
In het vijfde nummer maakt Robbert Fossen plaats voor Marit Guda, terwijl Nicolet Wijnvoord haar plaats inneemt als achtergrondzangeres naast Judith de Vos. Zij brengt Heard It Through The Grapevine van Marvin Gaye. Wat een stem heeft deze dame. Robbert heeft Tony Joe White ontdekt als componist en brengt deze middag Did Somebody Make A Fool Out Of You en Ain’t No Grave Body Down, waar zijn stem zich perfect voor leent. Deze set wordt afgesloten met een mooie uitvoering van None Of Us Are Free van Solomon Burke.
De jongelingen Lars Hoogland (drums en bas, niet dezelfde persoon, alleen de naam), Lothar Wijnvoord (gitaar), Dave Warmerdam (Rhodes piano) zijn nog niet zelfverzekerd genoeg. Dat merk je, zoals ze kijken naar Robbert en vooral Pascal, die de boel goed bijeenhoudt. Hun uitvoeringen worden te plichtmatig uitgevoerd, vooral het showelement ontbreekt. Het is nogal stijfjes, maar zij hebben potentie genoeg om verder te groeien. Wil dit project slagen, dan dienen er ook een paar Staxklassiekers aan het repertoire toegevoegd te worden.
Wie wel flair heeft, dat is de Phil Bee’s Freedom band. Phil krijgt uit handen van Janny van Doorn, lid raad van advies van de Dutch Blues Foundation de plaquette Dutch Blues Challenge 2015, nu met hun naam erin gegraveerd. Het knalt er gelijk in met For My Brother. Phil Bee, zang, Pascal Lanslots, Hamond B3, gitarist Berland Rours, Marcus Weymaere op drums, Bart Kamp op bas (als vervanger van Wil Hermens vanwege zijn 25 jarig huwelijksfeest) en het dameskoortje Esther van Cleef en Marlou Wijnen zetten in tien nummers een perfecte set neer. Vooral All Along The Watchtower van Bob Dylan, bekend geworden in de uitvoering van Jimi Hendrix, is er een om ingelijst te worden. Tergend langzaam, maar oh zo mooi (met dank aan Ruben Hoeke op gitaar).
Laten we eerlijk wezen: het heeft niets met blues te maken wat deze mensen brengen.
Phil Bee’s Freedom is net als King Of The World gewoon een erg goede popband. Het idee om de deelnemer aan de IBC net als het Oranje in hun goede tijd uit te zwaaien is erg leuk. Alleen had dan Big Bo in plaats van Bag of Bones het festivalletje moeten openen of had alleen de twee deelnemers laten aantreden. Dat was evenwichtiger geweest. Nu was het alleen gezellig druk (honderd mensen) bij Memphis Soul Stew en bij het begin van Phil Bee’s Freedom. Later in de set van Phil Bee gingen de mensen al naar huis. Tenslotte moet er de volgende dag wel weer door een aantal gewerkt worden.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe