THE ROLLING STONES – SIXTY ’62 – ’22

Maandag 7 juli 2022, Johan Cruijff ArenA, Amsterdam

The Rolling Stones Amsterdam 2022 poster

Het verhaal van het allerbelangrijkste optreden dat er dit jaar op Nederlands grondgebied plaatsvindt is inmiddels bekend. Echt op het allerlaatste moment kon het optreden van maandag 13 juni niet doorgaan, Mick Jagger testte, reeds aangekomen op de locatie, positief terwijl vrijwel alle bezoekers uit binnen- en buitenland al in of rondom de ArenA aanwezig waren. Stond Radio Veronica die middag nog geheel in het teken van de aanwezigheid van The Rolling Stones in Nederland, vandaag lijkt de Stones-koorts in de media iets te zijn afgenomen. Voor de echte fans maakt het allemaal niets uit. Die staan wederom al vroeg op de dag in de rij voor de tweede poging om de allerbeste staanplaatsen voor het podium te kunnen bemachtigen. Om 17.00 uur gaan de deuren van de ArenA namelijk open en zullen naar alle waarschijnlijkheid hardlooprecords worden gebroken op het onderdeel ‘200 Meter Sprint’ die zelfs Usain Bolt doen verbleken. De winnaars zullen vooraan staan in de Diamond Pit en in de Golden Circle terwijl ook gestreden zal worden voor een plek tegen de hekken die ter hoogte van de middenlijn zijn gepositioneerd. De eerste records zijn al maanden eerder gesneuveld want nog niet eerder werd er zoveel geld voor een concertkaartje betaald. 350 Euro’s voor de beste plaatsen? No problem. Logisch, het vermoeden dat het ‘wel eens de laatste keer zou kunnen zijn’ nadert natuurlijk meer en meer het punt dat dit daadwerkelijk ook echt het geval is. Niemand die daar vandaag ook maar één moment bij stil staat. The Rolling Stones vieren deze tour het zestigjarige bestaan en dat wordt hier en nu gevierd.

Tekst: Jeroen Bakker

Desondanks kan niet voorbij worden gegaan aan het feit dat de fundering van dit onwaarschijnlijke instituut toch nog onverwacht snel dreigde weg te vallen. Waar zelfs een wereldwijd verspreide pandemie niet in slaagde was daar het overlijden van drummer Charlie Watts die voor even het voortbestaan van de band serieus in gevaar bracht. De ziekte van de zo geliefde motor van de band, “For once, my timing has been a little off”, zo verklaarde hij nog droogjes, werd aanvankelijk vakkundig en, naar het zich liet aanzien, tijdelijk opgelost met het inschakelen van de ultieme vervanger, te weten Steve Jordan. De man die ooit door Watts persoonlijk werd getipt tijdens Keith Richards’ zoektocht naar een stel begeleiders voor zijn solo-activiteiten in de jaren tachtig. De tijdelijke job van Jordan werd 24 augustus 2021 abrupt omgezet in een dienstverband voor onbepaalde tijd. Op 80-jarige leeftijd stopte namelijk het Stones-hart.

Met de hervatting in St. Louis op 26 september bleek enerzijds het enorme gemis maar aan de andere kant een ijzersterke veerkracht van de overgebleven leden. Een door emoties overladen optreden bleek tevens de start van een nieuw tijdperk waarin werd aangetoond dat de Stones nog altijd in staat zijn om gedurende twee uur lang een enorme hoeveelheid energie, dynamiek, overtuiging en vooral kwaliteit te leveren. Er is dan ook buitengewoon veel interesse voor de veertien shows in Europa die afgelopen maart zijn aangekondigd en die de Stones onder meer ‘terugbrengt naar waar het allemaal begon’. De tour is vorige maand van start gegaan in Madrid en zal via onze hoofdstad, Brussel, Parijs en nog enkele andere steden kort na de show in Stocholm op 3 augustus eindigen in Berlijn waarvan inmiddels bekend is dat ook bij die laatste optredens een groot aantal Nederlandse fans aanwezig zal zijn.

Vanavond zien zij Ghost Hounds de meest denkbare ondankbare taak vervullen om de sfeer alvast naar een hoger niveau te tillen. Opwarmen is niet nodig want het dak is dicht.Vele acts zijn ze al voorgegaan onder de noemer ‘ervaring rijker, illusie armer’. Een oudere fan spreekt vol enthousiasme over George Thorogood en The J.Geils Band zoals die in 1982 “de Stones op scherp zetten in dat ‘echte voetbalstadion.” Zijn dochter beklaagt zich over het bereik: “Is hier geen wifi dan?”. De tijden zijn duidelijk veranderd. Hij kan eventueel nog 20 juli a.s. naar Utrecht om herinneringen op te halen bij Mr. Thorogood en zijn Destroyers. Vanavond zal hij het toch echt moeten doen met Ghost Hounds.

Opwarmen is niet nodig want het dak is dicht. Het is ze blijkbaar eerder goed afgegaan in Amerika waar de op blues geschoeide rock van de band uit Pittsburgh in de smaak viel bij fans van Bob Seger, Willie Nelson en ZZ Top waarna vervolgens ook het Stones-publiek kennis mocht maken deze bevlogen jonge honden onder leiding van zanger Tré Nation. Zelf spreken ze van geluk maar al vanaf het debuutalbum ‘Roses are Black’ is Ghost Hounds omringd door een fijn team van schrijvers, muzikanten en de legendarische topproducer Eddie Kramer. Onlangs verscheen het nieuwe ‘You Broke Me’ waarmee nu in Europa wordt gepoogd vaste grond aan de voet te krijgen. Wanneer je de QR-code op de banner achter de band scant wordt je doorgelinkt naar de website. Fraai staaltje marketing heet dat. Met een soepele combi van rock, blues en country krijgt het voorprogramma van vandaag, een voor Stones-begrippen althans, enthousiast ontvangst. Tré heeft een glimlach op zijn gezicht die zelfs te breed is voor de grote schermen aan de zijkanten van het grote podium. “We zijn heel blij om hier voor de eerste keer in Europa te spelen en beloven je snel weer terug te komen” aldus de sympathieke frontman. Een aanzienlijk deel van het voorste vak weet de activiteiten op het podium te waarderen.

Achtergrondzangeres Sasha Allen die later op de avond mag opdraven tijdens de hoofd-act en te horen was op het voorlaatste album is er nu even niet bij. Haar vriendinnen hebben er erg veel plezier in en vormen tezamen met de blazers een solide begeleiding waarmee het geluid van Ghost Hounds sterk overeind blijft. Een aanzienlijk deel van het voorste vak weet de activiteiten op het podium te waarderen.

Kort daarvoor was zij voor heel even te horen tijdens het testen van het geluid. De opluchting in de wachtrij is duidelijk groot wanneer rond 16.00 uur ‘binnen’ tijdens de soundcheck de stem van Mick Jagger klinkt en hij ‘ Living in a Ghost Town’ zingt. “Zelfs buiten is de akoestiek waardeloos”, wordt er gemopperd in de rij. Een paar uur later, 20.45 om precies te zijn is het dan zover en staan daar toch echt The Rolling Stones om samen met het Nederlandse publiek een uitzonderlijk jubileum te vieren. Met een snoeiharde maar strak gespeelde ‘Street Fighting Man’ is al direct de toon gezet. Jagger is er duidelijk op uit om de teleurstelling van het gecancelde concert weg te nemen. Wanneer ‘Let’s Spend The Night Together’ wordt ingezet, waarmee wordt afgeweken van de standaard-set, is al snel duidelijk dat het best eens een bijzondere avond kan worden. Voor de oudere fans is ‘Out of Time’ het eerste hoogtepunt dat genoteerd kan worden. Opvallend is echter dat ook de jonge bezoekers het refrein hartstochtelijk weten mee te brullen. Het is niet helemaal onwaarschijnlijk dat er zich hier drie generaties ophouden. Keith Richards geniet zichtbaar van het enthousiasme, zoekt contact met Ronnie Wood aan de andere kant en lijkt duidelijk opgelucht dat de kop er af is. Zo halverwege de middenstip valt niet te ontkennen dat het geluid optimaal is. De galm lijkt op een locatie als deze helaas onvermijdelijk. Gelukkig wordt alles keihard meegezongen. De interactie tussen band en publiek is ronduit bijzonder en de opzet van Jagger om er een onvergetelijk feest van te maken is nu al geslaagd.

“Zijn er nog boeren?”, grapt hij in niet geheel accentloos Nederlands. Nee dus, die kwamen namelijk niet door de blokkade van de vele honderden fans die hier al vroegtijdig was neergezet. Ook is hij blij dat we niet bij Frans Bauer staan maar hier aanwezig zijn, refererend aan de reactie van de diep teleurgestelde fan zoals die enkele weken geleden overal te zien was. Via de online ‘Stones-vote’ is h et gedurende de tour mogelijk om invloed uit te oefenen op de setlist. Vooral voor de die-hard-fans die meerdere optredens bezoeken of gezien hebben een fijne kans om eens iets anders te horen dan de vaste waarden zoals die al tientallen jaren steeds weer gespeeld worden. De keuze voor het optreden van vanavond bestond uit ‘Sweet Virginia’, ‘Fool to Cry’, ‘Ruby Tuesday’ en ‘Wild Horses’. Het lot heeft beslist en Jagger zoekt zijn harmonica om het intro van ‘Sweet Virginia’ in te blazen. De echte fans zijn duidelijk blij met de uitslag van de verkiezing. Richards zoekt geconcentreerd naar de juiste akkoorden. Tijdens zijn momentje in de show, voor Jagger het moment om even een rustpauze te nemen, wordt met ‘You Got The Silver’ en een stevig rockende ‘Happy’ wederom terug gegrepen op het materiaal uit de jaren zeventig. Wanneer vervolgens de show wordt vervolgd met ‘Miss You’ lijkt het klaar met de verrassingen maar dat de band zich toch echt bezwaard voelt na die afzegging blijkt wel uit het feit dat niet alleen ‘Can’t You Hear Me Knocking’ wordt toegevoegd maar tevens ‘Midnight Rambler’, een andere publieksfavoriet, wordt voorgeschoteld. Liefhebbers van de bluesharp komen volledig aan hun trekken, Jagger is in bloedvorm, heeft de regie volledig in handen, speelt met camera en publiek tegelijk. Steve Jordan beukt zich in hoog tempo door de tweede helft. Nergens verslapt het optreden. Kan ook niet met troeven als ‘Start Me Up’, ‘Sympathy For The Devil’,‘Jumpin’Jack Flash en ‘Gimme Shelter’ achter de hand al lijkt zangeres Sasha Allen zich enigszins te overschreeuwen in haar aandeel tijdens die laatstgenoemde. Lisa Fischer die zich deze dagen overigens wel in Nederland bevindt, wordt nog altijd gemist. Het is een kniesoor op deze geweldige avond, The Rolling Stones hebben zich op overtuigende wijze gerevancheerd en nemen de uitzinnige reacties na ‘Satisfaction’ dankbaar in ontvangst.

Werkelijk niemand heeft na afloop het idee dat dit wel eens de laatste keer kon zijn. Aan de Stones zal het in ieder geval zeker niet liggen. De shirts voor ’70 And still counting’ kunnen alvast geprint worden.


Ook op Blues Magazine ...