The Holmes Brothers
Mezz, Breda
29 November 2013
Door Bert Lek / Meer foto’s : fotoalbum Bert
HEMELS MOOI!
Meestal wordt een voorprogramma overgeslagen in een recensie. Voor Billy & Bloomfish, aka Kathleen VandenHoudt en Pascale Michiels, beide zang en gitaar dient men vanwege hun verdiensten een uitzondering te maken. Beide dames maakten o.a. deel uit van The Blue Angels, één van de beste formaties die in de jaren negentig in de Benelux rondliepen. Gezeten op twee krukken brengen de dames zeven eigen nummers zoals “Skeleton Man”, ”Come What May”, “Chaingang”, niet te verwarren met de uitvoering van Sam Cooke en “Wasted Words.” De laatste is niet de hit van The Motions uit de jaren zestig. Veel van deze nummers zullen terug te vinden zijn op hun debuut cd als duo half februari 2014. Het is een zeer onderhoudend half uur met mooie zang en wat eenzijdig gitaarspel, hoewel Kathleen een regiment Chinese gitaren tot haar verzameling heeft met namen zoals Grote, Kleine Maan en Amistar gitaar.
Na een korte ombouw pauze is het de beurt aan The Holmes Brothers, waar een kleine 150 mensen voor gekomen zijn. Zij zullen vijfenzeventig minuten genieten van prachtig gospel, blues en soul. Wendell Holmes, gitaar en keyboard, zijn broer Sherman, bas en hun oude maat uit Virginia Popsy Dixon op drums. Wat zo mooi is: alle drie kunnen ze prachtig zingen! Zowel solo als in harmonie en wat voor hoge stem haalt Popsy nog steeds, ongelofelijk! Alle drie mannen hebben een respectabele leeftijd van zeventig plus. Hun leeftijd is een goed bewaard geheim.( Zelfs in het uitgebreide interview met de mannen in Block nummer 88 van november/december 1993, komt er geen leeftijd aan de orde.) Alleen lijkt het dat Sherman wat moeite heeft met zijn conditie, waardoor hij het meeste vocale werk overlaat aan de andere twee.
Deze prachtige avond wordt gestart met “Amazing Grace”, die zowel op hun laatste (Brotherhood) als derde cd (Jubilation) staat. Het is een ingetogen versie met Popsy in de hoofdrol. Het gospel kleed wordt direct daarna afgegooid met het wereldse “Big Boss Man” van hun album Simple Truths. Via de bluesklassieker “It Hurts Me Too” komt men uit bij het album Brotherhood, die net verschenen is. Daarvan spelen zij o.a. de meer poppy nummers “Soldiers Of Love”, “Stayed At The Party” en “Drivin’ In The Drivin’ Rain”. Met “Close The Door” (State Of Grace) met Wendell achter het keyboard komt er langzaam maar zeker een einde aan dit formidabele concert. Ze eindigen zoals ze begonnen zijn met gospel. Als laatste “Jesus On The Mainline” en de toegift vanavond is “May God Be With You”. Sherman vraagt aan het publiek “I Don’t Know About You. We Have A Good Time Tonight.” en dat moet iedereen volmondig beamen. De stemmen van de heren zijn nog steeds geweldig. Er lijkt maar geen sleet op te komen.
Meer foto’s, zie fotoalbum Bert
We horen graag je mening! Voeg reactie toe