The California Honeydrops
VANSLAG Podium, Borger
14 November 2013
Tekst en foto’s: Herbert Schluter
Het was alweer drie en een half jaar geleden dat The California Honeydrops voor het laatst in Nederland speelden. Toen viel het NiX Podium in Enschede de eer te beurt en mijn muzikale vriend Erik was na al die jaren nog steeds diep onder de indruk van hetgeen hij toen had gezien. Eindelijk, na al die tijd, zouden de Honeys ons kikkerlandje weer aandoen in de 2013 Europese tour en ik moest en zou mee naar het Drentse Borger. Zo gezegd, zo gedaan en op donderdag 14 november werd koers gezet van Twente naar Drenthe.
Cultuurpodium VANSLAG is gevestigd in een voormalige kerk in het centrum van Borger. De kerk is van binnen omgetoverd tot een multifunctionele ruimte voor toneel-, theater- en muziekvoorstellingen maar zonder dat de sfeer van vroeger verloren is gegaan. Dat zorgt voor een hele mooie ambiance. We waren mooi op tijd en de ontvangst was bijzonder hartelijk waarna we nog net een drankje konden bemachtigen bij de bar voor de heren on stage gingen.
Voor wie ze (ook) nog niet kent: de California Honeydrops zijn zo’n zes jaar geleden opgericht door de in Polen geboren Lech Wierzynski en Ben Malament. Lech zingt, speelt gitaar en trompet en Ben is de drum- en percussiespecialist. In 2009 kwam Johnny Bones de gelederen versterken; hij neemt de sax en dwarsfluit voor z’n rekening. Tijdens deze tour worden ze gecompleteerd door Doug Stuart op bas en Lorenzo Loera op toetsen. Normaal gesproken speelt Lorenzo bas, maar omdat toetsenist Charles Hickox niet kon heeft hij de honneurs maar waargenomen. Ingewikkelde rolverdeling? Voor een normale band misschien wel, maar voor deze mannen slechts kinderspel!
Zoals gezegd begonnen de Honeydrops mooi op tijd, en hoe! Lech speelt op een ouwe, versleten gitaar, Ben zit achter een bijzonder elementaire drumkit en de sax van Johnny is zo’n dof, oud exemplaar, net als de trompet die Lech even later tevoorschijn haalt. Maar mensenkinderen, wat een geweldige sound weten ze hiermee neer te zetten. Dit is hogere muziekschool, hier staan een paar ras-entertainers voor ons te spelen. Uiteraard bestaat het grootste gedeelte van de eerste set uit nummers van hun laatste album ‘Like you mean it’, al werken de Honeydrops absoluut niet met een setlist. Na drie nummers roept Lech dan ook ‘We’re gonna make a change in the program’, maar inderdaad… ‘There IS no program’! Ze zijn zo op elkaar ingespeeld dat, ook wanneer iemand uit de zaal een favoriet liedje noemt, deze song direct door iedereen wordt ingezet.
De sound van de Drops is vreselijk lastig te omschrijven. Het is een – overigens bijzonder smaakvolle – mix van blues, jazz, soul, misschien overgoten met wat gospel. Frontman Lech beschikt over een mooie, warme stem met een bereik waar ik eerlijk gezegd tamelijk jaloers op ben en ook de rest beheerst z’n instrument(en) tot in de puntjes zonder dat ze er mee te koop lopen. Na een liedje of zes is naar de mening van Lech de zaal nog niet enthousiast genoeg. Reden om, tja, hoe zal ik het omschrijven, ‘unplugged’ een soort van meerstemmige polonaise door de zaal te maken. Probeer er maar een voorstelling van te maken.
Set twee is een al even gevarieerde mix van oud en nieuw werk; na een cover van Howlin’ Wolf, ‘Big Boss Man’, is het tijd voor de titeltrack van het nieuwe album, ‘Like you mean it’ dus. Dan volgt een ‘overlegmoment’ (welk liedje zullen we eens gaan doen?) en als het niet rap genoeg gaat begint Ben maar alvast met een adembenemende drumsolo waarna uiteindelijk vloeiend de overgang wordt gemaakt. Dan eindelijk het glorie- en genietmoment voor Erik, wanneer hij roept ‘When it was wrong (I liked it better)’ van het album ‘Spreadin’ Honey’. Eindelijk, na dik drie jaar wachten weer dit nummer live horen spelen.
Als het optreden is afgelopen wordt er uiteraard geroepen om een toegift. Die komt met een geweldige, à capella, 5 stemmige uitvoering van ‘Love lifting up’ die wordt gebracht onderaan het toneel, zittend op de trap. Kippenvel tot op m’n voetzolen… Mocht u nou onverhoopt denken dat ik een tikkie overdrijf in m’n enthousiasme: nee! Deze California Honeydrops hebben er een fan bij en geef u op een briefje dat u de volgende keer, als u in de gelegenheid bent om een concert van deze band te bezoeken, ook voor de bijl gaat! Een absolute aanrader! Gelukkig hebben ze beloofd dat we niet opnieuw drie jaar hoeven te wachten voor ze weer in Nederland zijn… ik reken erop!
We horen graag je mening! Voeg reactie toe