The BluesBones
‘t Vermaeck, Rijen
13 december 2015
Tekst en foto’s: Bert Lek, alle foto’s Bert
Twee mensen in een jaar tijd vervangen in een populaire band is geen sinecure. Eerst werd gitarist Andy Aerts vervangen door Edwin Risbourg op Hammond en enige tijd geleden bassist Ronald Burssens door Geert Boeckx. In februari jl. maakten de fans kennis met Edwin, die tijdens Delft Blues debuteerde. Hij vulde netjes de gaatjes in, zonder op te vallen.
Deze zondagmiddag trekt hij direct in het openingsnummer Saved By The Blues alle aandacht naar zich toe met een lekkere Hammond solo. Achter hem staat Geert rustig te bassen en oudgediende Dominique Christens op drums houdt de boel strak bij elkaar. Stef Paglia etaleert gelijk in Witchdoctor zijn niet geringe kunsten op gitaar. Wat een fenomenale snarenplukker is hij. Bovendien trekt hij de mooiste grimassen en het lijkt net of hij erg veel pijn lijdt bij de mooie gitaarsolo’s en vanmiddag zijn dat er nog meer dan anders. Zanger Nico De Cock heeft last van een verkoudheid, dus moet hij af en toe gas terug nemen.
In het super gevoelige Voodoo Guitar gaat Nico in het gitaarspel van Stef zo op, dat hij achter hem met zijn handen ook een gitaarsolo staat weg te geven! Het luchtgitaar-wereldkampioenschap zal Nico nooit winnen, maar het is wel prachtig om de bezieling van de frontman te zien. She’s Got The Devil In Her is een mooie afsluiter van de eerste set. Daarna is het tijd om de laatste nieuwtjes met de fans uit te wisselen.
Er komt begin volgend jaar een dubbel live cd uit. Deze gaat waarschijnlijk ‘Live @ Hypestudio’ heten en er staan geen nieuwe songs op. De band probeert deze, net als de studio-cd ‘Saved By The Blues’ op Delft Blues in première te laten gaan. Volgend jaar januari gaan de mannen weer bij elkaar zitten om nieuwe nummerkes te schrijven.
Na de pauze gaat het voort met Broken Down Car. Nico zegt tegen het publiek, dat een dame hem in de pauze vroeg of ze ook dansbare nummers spelen. “Dat doen we in Riding Out, maar dan dient deze dame wel op de dansvloer te komen.”
De desbetreffende dame neemt de handschoen op en vervolgens stroomt de vloer vol met danslustigen. I’m Still Your Woman jaagt helaas de dansers weer weg, want dit is een langzaam nummer. Cruisin’ en The Devil’s Bride zijn heerlijke meebrulnummers, die nog langskomen. In het laatste nummer gaan zelfs de beentjes van Geert, Nico en Stef omhoog en zien we Albert King pasjes op het podium. Heerlijk om te zien hoe de mannen lachen en er lol in hebben. Het zit goed. In deze formatie kunnen ze voorlopig weer vooruit! Geen Little Wing in een Belgiek uitvoering, zoals een fan stiekem op de setlist schreef in de pauze, maar Whiskey Drinking Woman als toegift.
Het zal niemand verbazen als de band volgend jaar voor de vierde keer mag terugkomen bij de Stichting Blues Connection..
We horen graag je mening! Voeg reactie toe