SHAWN PITTMAN PRESENTEERT NIEUWE ALBUM IN SFEERVOL LEIDSE Q-BUS
SHAWN PITTMAN & The Özdemirs
Q-BUS LEIDEN
21 januari 2025
Al ruim voor aanvang van het optreden worden de eerste bezoekers van de Leidse Q-Bus persoonlijk welkom geheten door Hans van Polanen, het enthousiaste boegbeeld van het muziek- en cultuurhuis aan de Uiterstegracht. Wekenlang is er verwachtingsvol uitgekeken naar het concert van vanavond maar bovenal is het centraal gelegen intieme podium al jarenlang een ontmoetingsplaats gebleken waar veel bekenden uit de Sleutelstad en van ver daarbuiten, met elkaar wekelijks een grote liefde delen voor “het minder bekende”, of beter gezegd: muzieksoorten die je op de populaire radiostations vrijwel nooit te horen zult krijgen. Vooral de liefhebbers van de vele diepgewortelde Amerikaanse stijlen komen hier optimaal aan hun trekken. Ruim dertig jaar geleden slaagde Van Polanen erin om zijn grote idool, de Amerikaanse protestzanger Eric Andersen naar Leiden te halen.
De man die zichzelf ooit eens gekscherend omschreef als ‘een gemankeerde muzikant die op deze manier zijn gram probeert te halen’ wist in korte tijd iets heel bijzonders op te bouwen met behulp van een stel zielsverwanten die belangeloos hun medewerking verleenden. Er zouden nog ontelbaar veel gave acts volgen waarvan een groot aantal niet eens meer actief is maar waarvan sommige de grotere popzalen inmiddels moeiteloos weten uit te verkopen. Bekende voorbeelden zijn Pokey Lafarge en Drive-By Truckers. die naar niet alleen ‘Dead, Drunk and Naked’ maar vooral zwaar onder invloed speelden, en ook Rhiannon Giddens van Carolina Chocolate Drops die recentelijk met haar banjo en viola verantwoordelijk was voor het wereldwijde succes van zangeres Beyoncé op ‘Texas Hold ‘Em’.
De 43e Leidse Blues- & Jazzweek kende dit jaar met de naam SHAWN PITTMAN een aansprekende en internationale naam op het programma waar BluesMagazine graag bij wilde zijn…
Tekst: Jeroen Bakker / Fotografie: Marco van Rooijen
De foto’s zijn van het concert van 22 januari 2025 in TivoliVredenburg, Utrecht. Alle foto’s staan in het Fotoalbum Shawn Pittman.
De drukte bij de entree laat zien dat veel bezoekers hebben uitgekeken naar dit eerste optreden van SHAWN PITTMAN & The Özdemirs, de band die Pittman vaker ondersteunt tijdens zijn shows in Europa en met wie inmiddels enkele albums in de studio zijn opgenomen waaronder het binnenkort nog te verschijnen ‘My Journey’. Buiten is het gemeen koud maar binnen start een instrumentale warming-up waarin de muzikanten de vingers kunnen los spelen en het geluid nog iets gefinetuned kan worden. Het is een gloednieuwe track van de uit Oklahoma afkomstige Pittman die opgroeide in een muzikale familie maar al op vroege leeftijd naar Texas verhuisde om zich daar met enkele bekende muzikanten in te laten, waaronder Anson Funderburgh, Mike Morgan en Sam Myers, om zodoende de fijne kneepjes van het vak te leren en vervolgens zijn eigen stijl te ontwikkelen.
Met zijn bandleden en bijdragen van onze eigen Roel Spanjers op toetsen, die er overigens vanavond niet bij is, en Texas Horns die op het in Duitsland opgenomen ‘My Journey‘ te horen zijn, is het toch een behoorlijk intercontinentaal project geworden waarin allerlei klanken en sferen bij elkaar komen. In de set van vanavond, die je als een promotionele showcase kunt beschouwen voordat het festivalseizoen losbarst, krijgt het Leidse publiek enkele primeurs voorgeschoteld die er al behoorlijk goed in zitten.
In de stoere boogie-blues van ‘Damage Is Done’ worden ook de stembanden opgewarmd en lijkt het geluid naar ieders tevredenheid te zijn afgestemd. Pittman oogt comfortabel met zijn band waarin bassist Erkan zijn zoons Levent (op drums) en Kenan (op gitaar) in de gaten houdt en ziet dat het met de toekomst van de blues ook wel goed zit. De jongens blijken eveneens bekend met het voorgaande materiaal zoals ‘Go Down Swinging’ van het sterke album ‘Hard Road’ dat twee jaar geleden werd uitgebracht. Het vervaarlijk klinkende ‘Finger On The Trigger’ is weliswaar niet zo dreigend als de uitvoering op ‘Make It Right!’ maar het duel zoals de 50-jarige Pittman dat hier uitvecht met zijn veel jongere side-kick is werkelijk niet te versmaden. De invloeden in het spel van Pittman zijn dikwijls overduidelijk aanwezig en wie zijn ogen sluit tijdens het vlotte ‘Add It Up’ zou toch menen dat het Jimmie Vaughan is die daar vanavond op het podium van de Q-Bus staat.
In de gevoelige blues-ballad ‘Blame It On Me’ horen we de Amerikaan van zijn meest kwetsbare kant. De muzikale schuldbekentenis zou niet eens misstaan in het repertoire van de ooit hier nabij geboren Mary Servaes, beter bekend als Zangeres Zonder Naam. Het optreden lijkt qua emoties alle kanten op te vliegen maar wij horen liever de stoere Pittman die wordt opgejaagd door zijn solide band. De ruwe randjes worden te vaak iets te voorzichtig opgezocht. Daarentegen blijft de aandacht van het publiek probleemloos op het podium gericht. Iets dat de band ook goed in de gaten heeft en duidelijk waardeert. Zo is de sfeer op zowel het podium als daarvoor uitstekend en doet de bar eveneens goede zaken. Daar gaat zelfs een weddenschap dat geen enkele muzikant er hier in slaagt om het publiek muisstil te krijgen, verloren. Best bijzonder als je beseft dat het een nieuwe track, namelijk het titelnummer van het album betreft en dat we in de tweede helft van het optreden zijn beland nadat tijdens een korte break de allereerste vinyl-exemplaren van ‘My Journey’ hier zijn verkocht.
Met de afsluiter van het album, een smaakvolle vertolking van Little Milton’s ‘That’s What Love Will Make You Do’ en een een pittige uitvoering van Muddy Waters’ ‘Hoochie Coochie Man’ wordt het optreden afgesloten en kunnen zowel band als publiek terugkijken op een zeer geslaagde avond. Een prachtige avond, mede mogelijk gemaakt door Van Polanen en zijn geweldige team. Waarvoor grote dank en veel respect!
Het nieuwe album ‘My Journey’ van Shawn Pittman is o.a. te bestellen via zijn platenlabel Continental Record Services.
Stukje Puik Proza gelardeerd met
Prachtig fotowerk ✌️
Dank mannen