Ryan McGarvey
Outbaix Music Club, Ubach – Palenberg (D)
14 Juni 2013
Tekst, foto’s en video’s: Walter van Heuckelom ism Rootstime.be
Meer foto’s, zie fotoalbum Walter
Het voorlaatste optreden van Ryan McGarvey tijdens deze vierde heel succesvolle tour vond plaats in de Outbaix Live Music Club in Ubach – Palenberg . Een Duits dorp net over de grens van Nederland en België. Meer dan vijftig optredens in tien landen, dat is toch een mooie referentie. Geen Duesenberg lapsteel gitaar in de gitaarstaander van Ryan, wel een handgemaakte gitaar van Tommy’s gitaarshop in Viersen. Deze jongens zouden misschien wel eens de vaste leveranciers van gitaren en versterkers kunnen worden tijdens de komende Europese bezoeken van de Ryan McGarvey Band. De Outbaix Club was goed vol, ik schat een 150 tal personen toen omstreeks 21h30 Ryan, Justin en Logan het podium betraden om nog maar eens te tonen hoe goed ze wel zijn.
00004 Ryan McGarvey Ouybaix Ubach Palenberg 14 juni 2013- The one that got away
Dadelijk werd er stevig tegenaan gegaan met de bluesrocker “Blues Knockin’ At My Door”. De vettige galmende typische gitaarsound van Ryan vermengd met de krachtige diepe bas klanken van Justin’s vijfsnaars bas en het powerfull drumwerk van Logan Miles is een perfecte mix voor dit soort muziek. Ryan liet het publiek niet op adem komen want met “The One That Got Away” werd op ongeveer dezelfde manier en met veel passie doorgegaan. Ook de nieuwe song “Little Red Riding Hoot” bleef dezelfde sound en dezelfde hoge kwaliteit aanhouden. Regelmatig gebruik makend van het Wah Wah pedaal en dansend met zijn lange soepele vingers over de hals van zijn Gibson bracht hij een publiek in vervoering. Doordat het een warme vrijdagavond was en de Outbaix een nogal laag plafond heeft was het erg warm op het podium. Zo warm dat het zweet al rijkelijk vloeide na drie nummers. Dus tijd voor een rustiger nummer, een parel van een slowblues “Crying Over You”. Omdat het een rustiger nummer is wil dit nog niet zeggen dat Ryan het kalm aan kan doen. Integendeel voor de solo moet hij alles uit zijn Fender halen. Deze song had zo op een album van Joe Bonamassa kunnen staan. Met evenveel gevoel en intensiteit als Joe speelt Ryan de solo in dit nummer. Hij krijgt dan ook alle handen op elkaar in de Outbaix.
Met “Starry Night” gaat het tempo weer wat omhoog. Een nummer dat rustig opbouwt naar een explosieve climax.Ryan McGarvey op zijn best. De instrumentale Texas shuffle “Texas Special” is de ideale song om de vingersnelheid te laten zien. Geen enkele moeite heeft deze gitaarheld daarmee. Ryan behoort bij de beste gitaristen van de huidige generatie. Voor het laatste nummer van de eerste set nog vlug de Fender even inwisselen voor de Gibson Les Paul. “Hey Jimi” is een eerbetoon aan één van Ryan’s grote voorbeelden Jimi Hendrix. Tijdens de eerste bezoeken aan Europa was dit een vast nummer in het repertoire, maar nu wordt het nog maar sporadisch gespeeld. Ryan McGarvey maakt er wel een heel speciale en lange versie van. Maar liefst vijfentwintig minuten. Ook Logan op zijn drums en Justin op bas moeten nogmaals stevig uit de hoek komen, maar dat doen ze met verve. Als beloning mogen ze halverwege wat gaan rusten en doet Ryan alleen met zijn Gibson Les Paul iedereen genieten van zijn kwaliteiten als gitarist. Voor de laatste vijf minuten mogen Justin en Logan terug mee het aanwezige publiek verwennen. Het wordt een spetterend einde van set één.
00005 Ryan McGarvey Outbaix Ubach Palenberg 14 juni 2013- Cryin’ over you
Volgens de woorden van Ryan had hij het beste gespaard voor na de pauze. Dadelijk had hij al de toeschouwers weer in zijn greep met het ijzersterke “Joyride” uit zijn debuutalbum “Forward In Reverse”. Veel cimbalenwerk van Logan Miles, een ijzersterk refrein en een vettige en schreeuwende gitaarsolo. Dan volgen nummers van het succesalbum uit 2012 “Redefined”. Te beginnen met “My Sweet Angel”. Rustig beginnend met een leuk terugkerend gitaarrifje en dan uitbarsten naar een stevig en krachtig refrein. Iets waar Ryan McGarvey heel bedreven in is. Nog een dergelijke ijzersterke song is “Never Seem To Learn”. Knap werk van de ijzersterke ritmesectie met dat opdwepende ritme, en daar bovenop dat sublieme gitaarwerk. Wat kan muziek toch mooi zijn. “All The Little Things” is nog zo een bluesrock nummer dat alles heeft wat een goede song moet hebben. Heel krachtig gezongen door Ryan en hier maakte hij ook gebruik om die nieuwe gitaar eens grondig uit te testen. Aan het aangezicht van Ryan te zien kan hij goed leven met deze mooie en goed klinkende gitaar. Misschien wel de gevoeligste tekst die Ryan tot nu toe geschreven heeft is “So Close To Heaven”. Het is een trager nummer dat hij met veel emotie zingt.
Veel Wah Wah krijgen we in “Watch Yourself”. Justin McLauchlin laat duidelijk merken dat hij er erg veel zin in heeft, hij lacht en heeft heel veel interactie met de fotografen en het publiek. Ryan die nog steeds zijn jasje aanheeft is nu echt doornat, het zweet loopt echt uit zijn mouw, over zijn gitaar op het tapijt. En het is nog lang niet gedaan, want de versie van “Blue Eyed Angel Blues” is nog stukken beter dan de album versie. Bijna 15 minuten puur genot in dit blues nummer. De gitaar jankt, huilt , krijst eigenlijk doet ze alles wat ze in dit nummer moet doen. Vrijdagavond 14 juni was ook Rory Gallagher dag op dag achttien jaar dood. Ook daarhadden Ryan, Justin en Logan Miles aan gedacht. Ze wilden één van hun grootste helden echt herdenken door een nummer van hem te spelen. Dat werd “A Million Miles Away”. Wie de versie van Ryan kent weet dat deze zeker niet moet onderdoen voor de originele versie. Spijtig genoeg was dit groots eerbetoon aan de veel te vroeg gestorven gitaarheld ook het einde van het concert. Het publiek was duidelijk onder de indruk en wilde meer.
En de Ryan McGarvey Band kwam terug om nog één groots nummer te brengen. Ze wilden er zich niet vlug van afmaken. De mensen kregen een bisnummer van meer dan twintig minuten. “Mystic Dream” is een psychedelische opdwepende instrumentale song. Justin haalde zijn vingers nog eens met veel souplesse en juistheid over de dikke bassnaren. Logan Miles gaat als een bezetene tewerk op zijn DW drumstel en geselt zowel zijn trommels als zijn cimbalen. Maar de meeste aandacht blijft toch naar de superieure frontman van de band Ryan McGarvey gaan. Elke vierkante millimeter van zijn Gibson gebruikt hij. Aan elk knopje prutst hij, hij draait zijn snaren bijna over maar steeds op een geniale manier zo dat hij steeds het effect en de klank krijgt die hij wil. Een echte meester op zijn instrument. Wanneer jullie dit verslag lezen is deze band hoogstwaarschijnlijk al terug op weg naar hun thuisland Amerika. Maar niet getreurd, uit goede bron heb ik vernomen dat ze in oktober en november 2013 terug in Europa zullen zijn. Wees maar zeker de fanbase van deze band zal ook dan weer gegroeid zijn. Ik voorspel deze jongens een gouden toekomst.
00015 Ryan McGarvey Outbaix Ubach Palenberg 14 juni 2013- A million miles away
We horen graag je mening! Voeg reactie toe