22ste Rory Gallagher Tribute Festival
Café de Zon in Wijk aan Zee
6 en 7 maart 2020
Tekst: Arthur ter Avest // Foto’s: Gerhard Harder. (Let op: alle foto’s, video’s en teksten op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Het is niet toegestaan deze zonder voorafgaande toestemming te gebruiken, af te drukken of te publiceren.)
Het eerste weekend in maart behoort traditiegetrouw toe aan het Rory Gallagher Tribute festival in Wijk aan Zee, dit jaar alweer voor de 22ste keer (en vroegtijdig uitverkocht). 2020 is het jaar waar het 25 jaar geleden is, dat Rory Gallagher gestorven is aan de gevolgen van een complicatie na een levertransplantatie. Sindsdien vinden er verspreid over de wereld jaarlijkse tributefestivals plaats, zo ook in Wijk aan Zee.
Uit alle windstreken van Nederland zijn de fans van Rory neergestreken in Wijk aan Zee, zo ook uit Engeland, Ierland, Duitsland, België, Oostenrijk, Italië en Hongarije. Ieder jaar probeert de organisatie (www.rorygallagher.nl) er weer wat bijzonders van te maken, ook dit jaar is ze dat weer meer dan goed gelukt! Traditiegetrouw begint het festival op vrijdagavond om 20:00 uur en vinden er drie optredens plaats. De zaterdagmiddag wordt gevuld met akoestische optredens door gitaristen die op het festival spelen, zaterdagavond vinden er dan weer drie optredens plaats en voor wie nog niet genoeg heeft, is er op zondagmiddag nog een afterparty met live-muziek in Heemskerk. De Bikkels (Rory in het Nederlands) en Last Fair Deal hebben hier gespeeld (ondergetekende heeft dit laatste gemist).
Alle bands en muzikanten die op het festival optreden, spelen sets die bestaan uit muziek die Rory in de loop van zijn leven heeft gespeeld en opgenomen. Daardoor dat Rory muzikaal gezien diep geworteld was in de blues en de Keltische muziek, maar ook de power en de drive van rock en punkmuziek wist te waarderen, ontstaat er iedere keer weer een bijzonder gevarieerd programma. Iedere tributeband brengt het oeuvre van Rory op zijn eigen manier ten gehore en put uit de rijke catalogus.
De aftrap dit jaar was voor de Ierse band Fresh Evidence, die als een horde jonge honden bezit namen van het podium en een energieke set speelden. De toon was gezet!
Nadat Rory in 1978/1979 zijn muzikale koers iets verzet had na het bezoeken van een concert van de Sex Pistols, mondde dit in de live plaat Stage Struck. De nummers van deze plaat vormden de kern van het optreden van deze jonge Ieren. De bezoekers wisten dit te waarderen, iedereen zat er meteen goed in.
De Nederlandse band Laundromat nam het stokje op onnavolgbare en geheel eigen wijze over. Deze band wordt door de kenners altijd weer genoemd en geroemd als beste en meest originele Rory tributeband. Laundromat speelde een melodieuze set en putte vooral uit het wat rustiger en swingender materiaal uit Rory’s begintijd en van zijn laatste platen.
De dynamiek die Rory in zijn live-optredens had, komt bij Laundromat ook altijd weer goed uit de verf. Als gastmuzikant speelde Carlo Straatburg een aantal nummertjes mee op de mondharmonica. Lekker!
Nu Marcel Scherpenzeel de Band of Friends heeft verlaten en zijn eigen band heeft geformeerd, is hij overgangswijze nog diep geworteld in de muziek van Rory Gallagher. De Marcel Scherpenzeel Band speelde een stevige, maar gevarieerde set en putte uit het gehele oeuvre van Rory. Met Bobby Jacobs (Focus) op bas en de jonge drummer Damian de Weerd wist Marcel de avond naar een climax toe te brengen met de krakers Shadow Play, What’s Going On en Bullfrog Blues als uitsmijters.
Bij binnenkomst op zaterdagmiddag werden de bezoekers welkom geheten door Vincent Rory Gallagher Gear met een kleine maar fijne greep uit zijn verzameling Rory Gallagher gitaren en versterkers die hij in de loop van de jaren verzameld heeft en Theo Reijnders met zijn prachtige schilderkunst. Bezoekers konden lootjes kopen en de winnaar kon aan het eind van de middag één van de drie Rory-schilderijen uitzoeken. Prachtig initiatief met een geëmotioneerde en blije winnaar (De koper van het winnende lot heeft dit iemand gegeven met de opdracht bij winst een fan uit te kiezen die een schilderij van Rory zou weten te waarderen, prachtig toch! That’s the spirit!).
De akoestische optredens werden verzorgd door Frank en Harald (Double Mission) uit Keulen. Frank is een bezoeker van het festival, die vorig jaar alle moed heeft samengeraapt en gevraagd heeft of hij zijn muzikale held mocht eren. Dit jaar is hij door de organisatie gevraagd. Leuk. Gonzalo Portugal uit Spanje nam het stokje (of de gitaar) over en liet zien dat hij in de loop van de jaren gegroeid is. Met zijn rauwe stem en uitmuntende gitaarspel zette hij een mooie set neer.
De Ier Seamie o’Dowd, ieder jaar weer de ongeslepen diamant tijdens het grote internationale festival in Ballyshannon – Ierland, speelde een gevarieerde set en liet zijn Ierse folk invloeden klinken in zijn gitaarspel. De Duitse toetsenman Jan Sperhak ondersteunde delen van het optreden met atmospherische klanken.
De finale is traditiegetrouw voor Barry Barnes (Sinnerboy) en Danny Vlaspoel (Laundromat) die er samen met de bezoekers een uitbundig feest van maken. De serieuze noot tijdens dit feest werd gespeeld met het nummer Wheels Within Wheels van de gelijknamige akoestische plaat van Rory (postuum uitgebracht), een nummer wat eenieder in de ziel raakt.
De zaterdagavond werd geopend door de Seamie o’Dowd Band, in dit geval een gelegenheidsformatie van Seamie met twee Nederlandse gastmuzikanten. Wat zou er gebeuren wanneer dit een band zou zijn die in een vaste samenstelling speelt? De pannen gingen in ieder geval van het dak, zonder ooit samengespeeld te hebben, zonder geoefend te hebben, behalve kort bij de soundcheck, wisten deze heren een weergaloze set neer te zetten. Tsjonge!
Last Fair Deal uit Spanje speelde voor de derde keer op het festival in Wijk aan zee, een publiekslieveling. Deze band put vooral uit het materiaal van Taste en uit de beginjaren van Rory. Gonzalo Portugal speelde over de van Vincent geleende VOX AC30 versterker van Rory en liet zijn gitaarklanken knetteren en kraken zoals Rory deze in zijn beste tijd liet klinken.
Frank van Pardo (vroeger Ruben Hoeke Band) speelde nog een deuntje mee op de mondharmonica bij I Wonder Who (Muddy Waters, te beluisteren op Irish Tour).
De avond werd besloten door een bijzonder project: Loreley 1982 revisited. Dit Rockpalast-optreden van Rory werd in grote bezetting gespeeld (Barry Barnes (gitaar en zang), Danny Vlaspoel (gitaar), Dave Burns (bas), Jan Sperhak (toetsen) en Joey Spijker (drums)) en zou eigenlijk door een blazer die op de Loreley heeft meegespeeld ondersteund worden, de 82 jarige Howie Casey. Door het faillissement van de vliegmaatschappij Flybe mocht dit helaas niet zo zijn en moest de organisatie op het allerlaatste moment op zoek naar een geschikte vervanger.
Dit lukte door de weergaloze saxofonist Boris van der Lek te strikken. Boris dacht waarschijnlijk: “Oh jee, wat doe ik hier in een zaal met enkele honderden uitgelaten Rory fans, in een gelegenheidsformatie en niet in ‚mijn‘ genre?”, hij bracht gelukkig met verve mooie bijdragen en soli ten gehore en was een verrijking voor dit eenmalige project. Als finale speelden alle nog aanwezige gitaristen met de band het nummer Shadow Play en nadat de pannen er al af lagen, ging het dak er nu helemaal af.
Ik geloof niet dat er een artiest is, die zoveel mensen, 25 jaar na zijn overlijden nog zo weet te bewegen. Er zijn veel artiesten die noemen, dat ze de gitaar hebben opgepakt, geïnspireerd door Rory Gallagher en niet de minsten: Slash, the Edge, Brian May enz.. Zo ook zijn er legio tribute-bands, solo artiesten en zeker ook vele podia die een plaats bieden de muziek van Rory te laten voortleven en niet op de laatste plaats natuurlijk de mensen die met veel liefde al het werk op zich nemen festivals te organiseren zoals dit in Wijk aan Zee. Geweldig, hartelijk dank! Dat Rory nog leeft, merk je ook door het regelmatig verschijnen van nieuw materiaal. De plaat Check Shirt Wizzard is parallel met het festival verschenen en tijdens Record Store Day 2020 zal er een akoestisch optreden uit Cleveland op plaat verschijnen. Mooi toch…!
We bedanken ook Rene Brons en The Class voor de mooie video’s!
Mooi verhaal Arthur hoop dat het in ballyshannon dit jaar ook zo gast
Dank je voor het mooie verslag! Last Fair Deal speelde voor de 5de keer in Wijk aan Zee. Seamie O’Dowd werd bijgestaan door Joeke Wouda (Laundromat) op bass en Nico Groen (Bullfrog Taste Express) op drums. Inderdaad nooit samen gespeeld, zagen elkaar voor het eerst tijdens de soundcheck. Maar klonk alsof ze niet beter wisten en al jaren samen speelden.
Last Fair Deal in Heemskerk was ook een gekkenhuis. Het café was propvol, mensen liepen weg omdat ze er niet meer bij konden …. De Bikkels speelden een heel leuke set, de vertaalde teksten zijn echt grappig. Na afloop nog een jamsession met onder andere Barry Barnes, Dave Burns en ondergetekende (ja er kwam nog wat geluid uit mijn stem!) Tot volgend jaar!
Klasse Arthur Goed verwoord !
Zoals Arthur vermeldde Fantastisch dat Rory nog zo herdacht wordt na zijn overlijden 25 Jaar geleden.
En daarom ook heel veel complimenten voor de mensen die dit mogelijk gemaakt hebben.
Met Name de Organisatie en alle vrijwilligers.
Bedankt en Hoop dat jullie het nog lang vol houden !!
Heel veel Respect !!
Dank je Kees!
Dank voor de correctie en aanvullingen Jan.
Mooi gedaan Arthur, heerlijk om het weekend op deze manier nog een keer te herbeleven.
Mooi verslag.
Meer foto’s, ook in 3D : http://www.facebook.com/Festival3D.nl/photos/?tab=album