Phil Bee’s Freedom: aanwinst voor de Nederlandse podia!

Phil Bee's Freedom-136 (def)

Tekst : Ton Kok / Foto’s: Nineke Loedeman, in samenwerking met bluesbreeker.nl

Afgelopen zondag hield Phil Bee’s Freedom een showcase in Café De Noot in Hoogland om zich voor te stellen aan het publiek. De Noot was goed gevuld met bezoekers uit alle windrichtingen, zowel van dichtbij als van verre. Wat moet je er van verwachten als de zanger van een van je favoriete bands een doorstart maakt met nieuwe muzikanten om zich heen. Dat het geen King Mo zou zijn lag wel in de lijn der verwachtingen. Ik dacht zelf meer iets in de richting van Phil Bee & Friends, zoals deze speelden op het Serious Blues Request gebeuren in Harderwijk eind vorig jaar. Dit mede omdat Pascal Lanslots en Leif de Leeuw, die daar destijds ook meespeelden, nu weer van de partij waren. Toen was het een losse jam, wat Phil Bee’s Freedom in De Noot liet horen was echt serieuze sh*t.

Phil Bee's Freedom-89-2 (def)

Funkend en groovend gaat de set van start en bij het eerste nummer is al duidelijk, dat we van een bijzondere gebeurtenis getuige zijn. “Onnederlands goed” hoorde ik iemand van BluesInWijk zeggen en hoewel dit nooit een van mijn favoriete termen is geweest, moet ik zeggen dat dit Nederlands/Belgische gezelschap internationale allure heeft.

Ik begreep onlangs van Phil, dat hij zeer geïnspireerd nieuwe nummers aan het schrijven was. Die waren deze avond nog niet te horen, maar de bewerkingen van een aantal bestaande nummers (covers durf ik ze eigenlijk niet te noemen) waren soms waanzinnig mooi. Zoals “All Along The Watchtower”. Leif de Leeuw, die het station van aankomend talent inmiddels wel gepasseerd is, zet een solo neer, waar je zelfs als toeschouwer van buiten adem raakt. En denk je even bij te kunnen komen, dan gooit de andere gitarist, Berland Rours, er nog een schepje bovenop. En dan is er nog een derde solist op dat niveau. Toetsenist Pascal Lanslots vult rustig aan waar nodig is, maar weet alle aandacht op zich te richten als hij helemaal losgaat op een van de diverse klavieren om zich heen. De Belgische ritmesectie met Carlo van Belleghem op bas en Marcus Weymare op drums staat ook als een huis. Je ziet de vingers van Carlo nauwelijks bewegen, maar deze man zet zo’n ongelooflijke groove neer … Marcus Weymare is geen onbekende, hij maakte in 2009 deel uit van King Mo. Real funky stuff. Zangeres Merel van der Veer, van de Culemborgse band The First Lady, komt bij diverse nummers vocale assistentie verlenen. En dan is daar natuurlijk Phil Bee, die met zal relaxte, soulvolle stemgeluid de zangpartijen voor zijn rekening neemt en dan weer een stapje terug doet en de muzikanten om zich heen inspireert het beste uit zichzelf te halen. De mannen luisteren aandacht naar elkaar en je ziet ze positief reageren als iemand iets onverwachts doet op zijn instrument. Iedereen speelt in dienst van de band en men zit elkaar geen moment in de weg.

Phil Bee's Freedom-51 (def)

Enkele van King Mo bekende nummers als “Big Legged Woman”, “My Heart Is Burning” en “I Don’t Need No Doctor” staan op de setlist, maar verder laten ze nummers ondermeer van Bobby Blue Bland, John Hiatt, Warren Haynes etc. horen. Hun versie van “Crossroads” met prima twin-gitaarwerk doet herinneringen oproepen aan het werk van de Allman Brothers Band in hun hoogtijdagen. En hoewel het een gewaagde vergelijking is:  Berland Rours en Leif de Leeuw doen me regelmatig denken aan het illustere duo Warren Haynes/Derek Trucks. Deze beide heren zijn onnavolgbaar op slide, maar wat Leif in “Feels Like Rain” liet horen, smaakt ook naar meer. En dan “Old Love”. Vaak gehoord de laatste jaren, maar deze versie kan zich meten met de beste.

Hoewel niet strikt een bluesband is dit gezelschap ontegenzeggelijk een grote aanwinst voor de Nederlandse podia. Een must see als ze in de buurt spelen.


Ook op Blues Magazine ...