SONY DSC

Normaal
Gelredome, Arnhem
19 december 2015

Tekst: Andre Wittebroek / Foto’s: Paul Ubbink

Zaterdag 19 december zal voor altijd een historische dag blijven voor de Nederlandse popmuziek. Na veertig jaar neemt de band Normaal afscheid van haar fans in een met 33.000 mensen volledig uitverkocht Gelredome in Arnhem. Als fanatiek Graafschapsupporter had men het liever op de Vijverberg in Doetinchem gedaan, maar zoals bassist Willem Terhorst opmerkt: “Daar zit geen dak op!” Dus maar uitgeweken naar het stadion van rivaal Vitesse, maar zanger Bennie Jolink komt wel ‘vliegend’ door de lucht op een motor naar het podium in een De Graafschapshirt. Een spetterende entree.

Zoals bij de meeste lezers wel bekend, stond Normaal veertig jaar geleden aan de basis van de dialectrock of boerenrock iets wat in Nederland niet eerder vertoond was. Bands als Rowwen Hèze, De Kast, Skik, Jovink en de Voederbietels volgden hen later. De Kast en Rowwen Hèze verzorgen in het Gelredome het voorprogramma en doen dat op de hun bekende wijze. Vrolijke muziek die het publiek goed opwarmt voor de band waar alles om draait deze avond: Normaal.

Normaal speelt een selectie uit hun oeuvre van veertig jaar, in totaal 32 nummers, als ik goed geteld heb. Alle nummers afzonderlijk bespreken is niet te doen, dat wordt veel te lang, dus houden we het algemeen.

Zoals gezegd komt Bennie met een motor het podium op en trapt de band af, na de bekende Normaalhaan die aan het begin van elk concert kraait, met het rockende Wi-j Luusteren Of Niet. Het rockt verder tot aan de pauze met nummers als Wi-j Doet Het Samen (op de melodie van Let’s Stick Together), Hiekikowokan, Wat Maak Ie Mie Now Dan, Een Reisjen Langs De Rijn (lekkere rock and roll), Net Als Gisteren, gezongen door toetsenist Roel Spanjers (verpakt in een reggaeritme met mooie trombone solo), Oh Deerne gezongen door gitarist Jan Wilm Tolkamp.

SONY DSC

Bij deze laatste twee nummers is Bennie even van het podium (zuurstof nodig misschien?). Bennie vervolgt daarna met Hummelo en met een van de nummers die de fans altijd geweldig vinden: het heerlijk rockende Alie waarbij het publiek een kolkende massa wordt! Men eindigt de eerste set met het emotionele En Dan Kan Ik Niks, geschreven voor de vorig jaar aan een hersentumor overleden ex-drummer en medeoprichter Jan Manschot. De song gaat over de machteloosheid die men voelt wanneer men terminaal is vanwege bijvoorbeeld kanker. Bennie vraagt aan het publiek een donatie te geven aan het KWF fonds i.p.v. aan Serious Request ‘met die publieksgeile overbetaalde DJ’s‘. Serious Request had nl. gevraagd hier te mogen collecteren.

Na de pauze speelt de band een akoestische set op een rond podium in het publiek. Het begint met een ode aan de jacht. Op het grote podium staat een hele jagersvereniging met de jachthoorns en blazen mee met de liederen over de jacht zoals Jagen In ’t Bos. Mooi plaatje al die mannen op een rij. Men vervolgt met Legere School In Hummelo. De akoestische set wordt beëindigd met Noa, Noa, Noa.
Vervolgens wordt Bennie Jolink in een bak naar het hoofdpodium gehesen terwijl de jagersvereniging op hun hoorns blazen. Waarna ze van het podium verdwijnen en dan begint de band weer met steviger en bekender werk, tot groot genoegen van het publiek. De rockende nummers spreken toch meer mensen aan en voor sommigen is de akoestische set aan de lange kant. Men wil meezingen, meebrullen, dansen. Vooral lekker rocken, zoals de fanszelf zeggen: Høken, Daldeejen!

Het bekende Noar Het Cafe van en gezongen door bassist Willem Terhorst wordt massaal meegebruld. Daarna volgden o.a. Ik Bun Maor Een Eenvoudigen Boerenlul, Achter De Wolken met een prachtige hammondsolo van Roel Spanjers en Ik Mos Pissen met een heerlijk reggae- en funkyritme, met op het eind een mooie slidesolo van Bennie.

SONY DSC

Uit 1992 het Status Quo-achtige Buugen Of Barsten, waarna drummer Timo Kelder zich kan uitleven in Een Pens Vol Power. De meezinger Hendrik Haverkamp komt voor het nummer waarmee Normaal veertig jaar geleden het festival in Lochem op zijn kop zette Drieteri-je Blues. Iedereen dacht daar in Lochem: “Wat is dit?”. Het begin dus van een veertigjarige carrière die hier vanavond eindigt!

Het høken (lekker plezier maken op muziek en bier) komt in Dat Was Høken aan bod. De kreet wordt massaal meegebruld. Twee bekende rockers sluiten de tweede set af nl. Deurdonderen en als laatste natuurlijk de klassieker Oerend Hard. Het publiek gaat volledig uit zijn dak: zingen, springen, dansen en velen met ontbloot bovenlijf en biergooiend.( Het is snikheet in het stadion ondanks dat het dak wel een meter geopend is…). Hierna komt men terug voor het laatste lied van de avond De Ballade Van De Muzikant, geschreven door Jan Manschot. De lampen gaan uit en het lied wordt in het donker gespeeld, begeleidt door vele lichtjes van de fans met aansteker of telefoon. Een zeer emotioneel moment waarbij menigeen een traantje wegpinkt.
Dan is het voorbij: Bennie Jolink bedankt alle mensen die in die veertig jaar met de band gewerkt hebben en als laatste de fans. Drie buigingen voor de fans, een eenvoudig ‘Bedankt’ door Bennie en dat is het.
Na bijna drie uur is het voorbij. Het geluid is goed, het stadion sfeervol verlicht, mooie passende beelden op het scherm achter het podium, de muziek zoals we van Normaal gewend zijn: veel rock, ook blues en in het akoestische gedeelte een mix van country en blues. Een gevarieerd concert en goed gespeeld. De herkenbare, diepe, warme stem van Bennie Jolink maakt het af.

SONY DSC

Conclusie:
Een waardig afscheid van een band die veertig jaar lang een grote, eigen rol gespeeld heeft in de geschiedenis van de Nederlandse muziek. Ze heeft de Achterhoek op de kaart gezet en de gewone man ook. Boeren en handwerkers konden zich ermee vereenzelvigen. Ze kregen een gezicht, een identiteit. Ze zijn gelijk aan iedereen, niets minder. Er werd en wordt nog vaak op hen neergekeken maar Normaal kwam voor ze op. Een muzieklegende bestaat niet meer maar de rol die Normaal gespeeld heeft zal altijd voortleven bij de ‘gewone’ man.

P.s. Blues Magazine bedankt Monique Westerdijk van kantoor Normaal en Mascha Rutten van De Feestfabriek voor de zeer prettige en attente samenwerking. Complimenten aan jullie!
Ajuu-de mazzel!

Website Normaal 

SONY DSC

SONY DSC

SONY DSC


Ook op Blues Magazine ...