NICK CURRAN & THE LOWLIFES / THE RHYTHM CHIEFS
3 December 2010
DB’s, Utrecht
Tekst : Jeroen Bakker / Foto’s : Huub Hoeberigs
Het oefenstudiocomplex dB’s in Utrecht biedt behalve alle faciliteiten voor beginnende muzikanten een poppodium met een (inter)nationale programmering waarin werkelijk alle stijlen vertegenwoordigd zijn. Rockers, hillbillies en bluesliefhebbers laten zich duidelijk niet weerhouden om ondanks een aangekondigd weeralarm te genieten van hun geliefde muzieksoorten. Deze avond dient dB’s tevens als ontmoetingscentrum voor zowel muzikanten als niet-muzikanten of eigenlijk iedereen die The Rhythm Chiefs een warm hart toedraagt. In afwachting van de langverwachte opvolger staat het optreden hoofdzakelijk in het teken van Ships of Wonder maar wordt naast de enorme muzikale veelzijdigheid met groot gemak aan Freddie King herinnert of aan de rijke nalatenschap van Hank Williams. Er is veel gezegd over de presentatie van Dusty maar de gedaanteverwisseling van de man met of zonder gitaar is iedere keer verbazenwekkend. Ook in dit opzicht dringt de gelijkenis met een zekere S.R. Vaughan zich op. ‘Niet lullen maar spelen’ is zoals altijd het motto en er is niemand die daar bezwaar tegen heeft. Kort geleden waren Dusty en Co. in de nabijgelegen Vredenburg (Leidsche Rijn) de opwarmer van Jeff Beck, vanavond speelt de band voorafgaand aan het optreden van Nick Curran & The Lowlifes.
De 33-jarige Amerikaan wordt in de blueswereld nog steeds als een talent beschouwd maar draagt een schat aan ervaring met zich mee. Zo fungeerde Curran onder meer drie jaar lang als bandlid bij The Fabulous Thunderbirds, indertijd te zien in het Tilburgse 013, en werd hij door Jimmie Vaughan niet alleen als favoriete nieuwkomer bestempeld maar ook ondersteund in de studio.
Het is precies een jaar geleden sinds Curran, toen met CC Jerome’s Jetsetters, tijdens een bescheiden Nederlandse tournee dB’s platspeelde en ook nu dreigt hetzelfde te gebeuren wanneer even voor elven het illustere kwartet de bühne betreedt. Het gezelschap laat zich niet beperken tot één genre. Waar The Rhythm Chiefs nog wel eens de countryroots opzoeken horen we bij de Amerikaanse collega’s een bij vlagen stevig punkgeluid maar dan wel met een knipoog naar de fifties. Het geluid is uitstekend. De band speelt hard, rauw en smerig ofwel pure Rock ’N Roll. Look What You’re Doing To Me kennen we van The Paladins maar wordt hier nog eens in een hogere versnelling gespeeld. De maniakale pianist is een blanke uitvoering van Little Richard met de Duivel op zijn hielen. Van het laatste album Reform School Girl horen we Sheena’s Back, stiekem een referentie aan Sheena Was a Punkrocker van The Ramones? De set omvat werk uit alle vijf albums maar ook hier worden de helden niet vergeten zoals in het ruige No Fun van The Stooges. Het zit er allemaal in vanavond, het smaakt naar meer en de kans is zeer groot aanwezig dat we dit prettige zooitje ongeregeld het komende jaar gaan terugzien.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe