Mike Zito Band
NiXenMeeR, Enschede
13 november 2016
Tekst en video’s: Nineke Loedeman / Foto’s: Edwin Birkhoff. Hier zijn alle foto’s te zien.
Zondagmiddag rond de klok van 15.00 ga ik op weg naar een van de meest geliefde blues ‘huiskamers’ van Nederland, de NixenMeeR in Enschede. Als ik aankom, ik ben vroeg, is de bluesclub al aardig gevuld! Muziekliefhebbers uit alle windstreken van het land én uit Duitsland, zijn vanmiddag hier naartoe gekomen voor het (enige) concert in Nederland van de Amerikaanse singer-songwriter en gitarist Mike Zito en zijn band.
Mike is absoluut geen onbekende meer voor de reguliere NixenMeeR bezoeker. Zowel in 2014 als in 2015 vereerde hij de club reeds met een bezoek. Momenteel toert hij door Europa en is hij hier ter promotie van zijn nieuwste album ‘Make Blues not War’, een pittig en energiek album waarover Mike het volgende zegt: “The news never stops and it’s all become propaganda. But when you turn off the news and turn on some blues, the world is a beautiful place. I think music is the cure for all ailments. Always has been. Always will be.” Daar sluit ik me volledig bij aan.
As de band om 15:45 uur aantreedt is de NiX praktisch helemaal volgestroomd en rond de 100 liefhebbers staan te popelen om deze charismatische gitarist te zien en horen. Naast Mike zien we op het podium bas-icoon Scot Sutherland, die we kennen van zijn formidabele samenwerkingen met onder andere Tommy Castro, Elvin Bishop, Joe Louis Walker en Tab Benoit, om er maar enkelen te noemen. Zijn basspel is groovend en funky en uitermate bepalend voor iedere sound. Zijn stoere en ruige voorkomen vergeet je niet snel maar onder dat woeste uiterlijk schuilt een van de meest aimabele muzikanten die ik ooit heb ontmoet.
Jimmy Carpenter speelt al jaren saxofoon in de Mike Zito band. Daarnaast is deze veelzijdige muzikant uit Las Vegas ook tekstschrijver en arrangeur. Hij brengt, ik zou bijna zeggen uiteraard, ook eigen albums uit. Jimmy speelt een grote rol tijdens de optredens met Mike en blaast de ene na de andere swingende solo uit zijn sax. Daarnaast zingt hij ook niet onverdienstelijk. Zo horen we hem vandaag zijn nummer Walk Away zingen van zijn gelijknamige tweede solo album ‘Walk Away’, welke stamt uit 2014.
Nieuwkomer voor ons vandaag is drummer Matthew R. Johnson, een nog jonge muzikant uit Houston, maar zijn drumskills zijn uitzonderlijk goed. Sinds februari dit jaar maakt hij deel uit van Mike’s band en heeft inmiddels een vaste plaats veroverd. Samen met Scot zorgt hij voor een retestrakke basis voor het uitzinnige en virtuoze gitaargeweld van Mike en de vette saxofoonsolo’s van Jimmy. Alle vier de bandleden nemen een deel van de (achtergrond)zang voor hun rekening.
De band trapt af met het swingende Highway Mama dat afkomstig is van het nieuwe album ‘Make Blues Not War‘, welke deze week op vrijdag 18 november uitkomt. Natuurlijk speelt de band veel nieuwe nummers, zo horen we onder andere Make Blues Not War en Wasted Time. Deze nieuwe songs worden afgewisseld met bekend werk als Keep Coming Back (van het gelijknamige album) en Don’t Break A Leg.
De band is vanmiddag ‘on fire’! Mike vertelt aan zijn publiek dat hij hier erg graag komt, het welkom hier is altijd erg warm en hartelijk. Na een zinderend Wasted Time en 39 Days wordt een eerste swingende set afgesloten met het soulvolle Born On The Bayou. Tevreden schuiven de bandleden daarna aan voor een babbeltje met eveneens tevreden en enthousiaste bezoekers en zijn daarnaast ook druk met het signeren van zojuist aangeschafte albums…
Na een korte pauze neemt Mike alleen plaats op een kruk en krijgt de Live At The NiX akoestische gitaar aangereikt. Het publiek luistert ademloos terwijl hij unplugged enkele hele mooie nummers ten gehore brengt: Judgement Day, One Step At A Time (door vriend Anders Osborne geschreven) en Little Red Corvette (Prince).
Het is een waar genot om de man op deze ingetogen wijze te zien musiceren. Is het publiek nog stil tijdens zijn akoestische performance, het gaat compleet los als Mike de andere bandleden het podium weer opvraagt en ze de set elektrisch vervolgen met het funky Get Busy. Deze tweede set stoomt zo mogelijk nóg meer dan de eerste set en zie daar, voorzichtig dienen de eerste dansers zich op de vloer aan. De uitgekiende mix van nieuw en ouder werk staat garant voor een uiterst dansbaar optreden.
Hoogtepunt is zeker het nummer Bad News, een schitterend nummer dat Mike vaker speelt en dat ook op zijn nieuwe album staat. Deze Luther Allison klassieker wordt op weergaloze wijze gebracht met een lange indringende gitaarsolo. Mike toont zich een geweldige gitarist en beschikt over een soulvolle stem met een ietwat rauw randje. Het kippenvel staat hoog op menig arm. Na het voorstellen van de bandleden worden we nog getrakteerd op zo’n hele funky bassolo, op een wijze die alleen Scot Sutherland kan brengen en dit wordt gevolgd door een uitermate strakke drumsolo.
Na de opzwepende boogie Get Out Of Denver neemt Mike plaats op de rand van het lage podiumpje en brengt eerst alleen en dan samen met Jimmy een prachtig nummer ten gehore, wat flink beloond wordt met enthousiast geklap, gefluit en gejoel van de toehoorders. Als het optreden na bijna drie(!) uur spelen naar een eind toe loopt met The Road Never Ends, welke overigens heerlijk wordt gespeeld met een ongelooflijk staaltje vette slide gitaar, mag de band het podium niet verlaten zonder toegift! Twee nummers volgen dan nog, Time To Go Home en het uptempo swingende Choo Choo Mama, een nummer dat de dansers onder ons voor de laatste maal de vloer op lokt.
En wederom laat Mike Zito vandaag zien een uiterst begenadigd en gepassioneerd muzikant te zijn, die samen met zijn band een zaal totaal in vervoering kan brengen. Volgend jaar gaan we hem vast hier weer zien.
Peace, Love, Zito
In 2017 zal Mike weer terugkomen naar Nederland. Zo staat hij op 3 februari met The Blues Giants, te weten Sugaray Rayford, Albert Castiglia, Willie J. Campbell en Jimi Bott, in de North Sea Jazz Club te Amsterdam. Ook ligt er het plan om enkele dingetjes gaan doen met zijn compadres van de Royal Southern Brotherhood, de succesvolle band die hij in 2014 verliet. Ook Devon Allman zal daar dan weer bij zijn. Het zou me niets verbazen als we de RSB in oorspronkelijke samenstelling terug zien in Europa, fingers crossed.
Website Mike Zito
We horen graag je mening! Voeg reactie toe