Marcus King & band
7 juli 2022
Doornroosje Nijmegen
Tekst: Jos Verhagen / Foto’s: Marco v Rooijen
In een volgepakt Doornroosje heb je het als voorprogramma niet gemakkelijk, zeker niet al je in je eentje het podium op moet. Toch moet gezegd Leah Blevins liet zich niet intimideren door de volle zaal. Te midden van een deel van het publiek dat leed aan de hollandse ziekte wist zij dat deel van het publiek dat wel de moeite nam naar haar muziek en zang te luisteren mee te nemen met haar emotionele liedjes. Een kraakheldere stem. Met een spot on zuivere articulatie zodat haar teksten goed verstaanbaar waren wist ze te overtuigen, Zeker gezien de We love you kreten die uit het publiek kwamen na afloop van haar optreden. Haar mooiste liedjes bracht ze met inventief gitaarspel; een mooie ode aan Townes Van Zandt Runnin’, het mooie Beautiful disaster opgedragen aan de gescheiden vrouw. Luister zeker eens naar haar album First time feeling het is de moeite waard.
Na een korte pauze trad even na negen de Marcus King band in de arena om er gelijk vol in te vliegen met een drietal vette southern rock tracks. No Pain, Virginia en Hard working man. Het zeven koppige gezelschap had er duidelijk zin in en Marcus zelf was geweldig bij stem, en liet een groot deel van het gitaar werk over aan Drew Smithers (tijdelijk toegevoegd aan de band en gitarist van Bishop Gunn). Deze Drew toonde zich deze avond een meester op de slide gitaar en samen met Marcus speelde zij dat de vonken er vanaf spatte.
Na dit stevige opening werd er gas teruggenomen met Many rivers to cross en Beautiful stranger, gevoelig vertolkt door Marcus met een machtige Mike Runyon op de Hammond. Ik weet het na vanavond zeker, met zijn zangkwaliteiten en de rol als bandleider die hen passen als een handschoen leidde hij zijn band naar grote hoogte. Je zag hem genieten met een brede smile op zijn gezicht als hij zijn medespelers zag soleren. Zijn blazers/percussionisten/backing vocals Christopher Spies (saxofoon)en Justin Johnson (trompet) waren van buitenaardse klasse. Vooral de slow blues Have you ever been mistreated (Lightning Hopkins)en het jazzy Fraudulent Waffle was een dik 20 minuten durende muzikale orgie. Het was puur muziek plezier zoals je zelden hoort. In de dik twee uur die het concert duurde was elk nummer raak. Marcus King en zijn band trakteerde ons op een heerlijke fusie van southern rock/blues/jazz die we ons nog lang zullen blijven herinneren.
De Band:
Marcus King (vocals, guitar);
Drew Smithers (slide guitar)
Stephen Campbell (bass, vocals)
Jack Ryan (drums
Mike Runyon (keyboards)
Christopher Spies Jr (saxophone, percussion, vocals);
Justin Johnson (trumpet, percussion, vocals)
Set list:
No Pain
Virginia
Hard working man
Many rivers to cross
Beautiful stranger
One day she’s here
Have you ever been mistreated
Fraudulent Waffle
Dark cloud
Rescue me
good n gone
Homesick
Lie, lie, lie
Wildflower and wine
The Well
Toegift:
Trouble no more
Goodby Carolina
Top optreden, 100 %
Ter info: have you ever been mistreated heet eigenlijk Five Long Years. geschreven door Eddy Boyd
volgens de info die ik had wordt Lightnin’ Hopkins opgegeven
Qua optreden en passie helemaal met de recensie eens. Echter wat helaas niet vermeld wordt is dat het geluid slecht was afgestemd. De bas was veel te nadrukkelijk aanwezig waardoor zeker in de eerste helft van het concert de blazers overstemd werden.
he jos, mis de blind faith cover. wel gespeeld toch. was een geweldige avond.