LIGHTNIN’ GUY INTENS GELUKKIG!
Lingehuis Geldermalsen 13 september 2014
Tekst en foto’s: Bert Lek
Guy Verlinde, beter bekend als Lightnin’ Guy, is onder de indruk van het zaaltje met zeventig luxe fauteuils, die oplopend staan opgesteld. Zijn grote vriend Werner Berkens krijgt een smsje van hem: “Je moet vooral snel komen en achterom naar mijn kleedkamer gaan, dan laat ik jou zien waar ik vanavond optreed. Wat een luxe: een echt theater en helemaal uitverkocht. Dat is voor mij de eerste keer!” Niet alleen Werner deelt in zijn vreugde, maar ook het publiek op deze bijzondere avond. Guy krijgt nu eens publiek, die luistert en uitsluitend voor hem komt. “Dat spaart mijn stem en bovendien kan ik nu mijn gitaar anders bespelen en de nummers beter laten klinken”, zegt hij enthousiast vlak voor zijn optreden.
Hij start met Son House’s ‘Grinnin’. Hij staat alleen zonder gitaar en geeft zich erg “bloot”. Guy legt bijna elk nummer uit als het door een ander geschreven is of vertelt een verhaaltje hoe zijn liedje tot stand gekomen is. De eerste set duurt bijna een uur en na de pauze laat de organiserende stichting Betuws Blues & Jazz Promotie de artiest vrij hoe lang hij nog optreedt. Vanavond wordt het een latertje. Twee uur lang luisteren de mensen ademloos toe naar blues, singer-songwriter nummers, heerlijke boogie woogie en zelfs een protestsong. Deze laatste gaat over de Afrikanen, die in wankele bootjes proberen naar Europa te varen om zo een beter leven te krijgen. ‘Sacred Ground’, gaat over zijn geboorteplaats. Vol humor vertelt Guy over zijn gevoelens voor zijn geboortedorp, hetgeen ook weerklinkt in het nummer. ‘Let’s Work Together’ een van de twee hits, die Wilbert Harrison had (de andere was:‘Kansas City’), maar jullie kennen die in de vorm van Canned Heat, verduidelijkt Guy aan zijn toehoorders. Zeer speciaal is de uitvoering van Hendrix’s ‘Voodoo Chile’. Guy legt zijn gitaar op zijn schoot en die bespeelt hij dan als slide, dus hij kan geen afgetrapte versie laten horen! In ‘Gator Bop’ gaat het o.a. over berengeluiden, die de bezoekers mogen laten klinken. Daarmee gaat het net iets de gemakkelijke kant op, net als in ‘Bring It On Home’ dat natuurlijk een hoog meezing-gehalte heeft, maar het publiek vindt het allemaal prachtig.
Na zo’n meezinger is er ook weer een overpeinzing of een vrolijk stuk zoals ‘Let’s Have A Party’, over de Gentse Feesten, die de Brabantse nachten met gemak verslaan als je Guy moet geloven. Wanneer je denkt dat het na enkele welverdiende toegiften is afgelopen doet Guy er nog een schepje bovenop en gaat hij tussen het publiek zitten en gaat dan echt akoestisch verder. Guy neemt uiteindelijk met ‘Alabama Blues’ over een moordpartij in het racistische zuiden en het nummer ‘John The Revelator’ in een gospeluitvoering indrukwekkend afscheid van het publiek, dat met kippenvel achterblijft.
Guy Davis, Hans Theessink, Doug MacLeod gingen Guy voor, maar hij past moeiteloos in dit rijtje. Het is inderdaad een indrukwekkende avond, mede door het publiek, dat gelukkig alleen oog en oor voor de aardige vrolijke Belg heeft.
mooi interview en foto’s van een schitterend gitarist en blijkbaar ook nog een heel aimabel mens !
was weer een geslaagde avond, genoten van lightning guy