Morblus – L’ESPRIT 15 maart en BLUESCLUB XXL WAGENINGEN 16 maart 2014
Door Ton Kok en Bert Lek.
Meer foto’s Bert
Al meerdere malen speelde het Italiaanse kwartet Morblus in de Rotterdamse Bluessociëteit l’Esprit en daarom was het niet echt een verrassing dat de club op het moment dat de band het podium betrad met een kleine honderd bezoekers goed gevuld was. De groep begon exact kwart over tien met “Every Day I Have The Blues”, gevolgd door een funky-versie van “I’ve Got My Working”. Niet direct nummers waar ik direct warm van word en blijkbaar de band ook niet.
Het duurde een paar nummers voordat ik het nodige enthousiasme op het podium bespeurde en er interactie kwam met het publiek. Pas bij de eigen nummers “Emotional Mess” en vooral “Green Side”, een fraai latin/rock instrumentaal nummer, kwamen zowel de band als het publiek los. De band speelde een goede mengeling van oud- en nieuw werk en covers en originals. Met een langgerekt “Stormy Monday” kwam de eerste set tot een eind.
Na een pauze van exact twintig minuten werden de heren weer de bühne op gestuurd door manager Carolin Wobben, die de van nature wat chaotische Italiaanse aanpak met Deutsche Gründlichkeit in juiste banen weet te leiden. Met een instrumentale versie van Bobby Hebb’s klassieker “Sunny” werd de tweede set gestart, gevolgd door “Ain’t No Sunshine”, speciaal voor een jarige bezoeker. Hevig boogiënd kwam deze tweede set tot een einde en natuurlijk kon een toegift niet uitblijven. Dit werd “Purple Rain”, een nummer dat tegenwoordig op de setlist van menig bluesband is terug te vinden.
Beide sets van de heren duurden ongeveer vijf kwartier en met in totaal vijftien nummers kom je op allemaal vrij uitgesponnen werkjes, zonder dat het overigens ook maar een tel verveelde.
Met zanger/gitarist Roberto Morbilio heeft de band een charismatische frontman in huis (zal dat Italiaanse dingetje zijn, werd me ingefluisterd), maar de man speelt daarnaast geweldig gitaar. Blues, funk, jazz, latin, soul, rock, boogie, geen stijl is hem vreemd. Met toetsenist Daniele Scala heeft de band een tweede solist van niveau in de gelederen en met Stefano Dallaporta op bas en Diego Pozzan op drums staat er ook een niet te versmaden ritmesectie op het podium.
Morblus is toch wel een bijzondere band, niet alleen door de mengeling van de vele stijlen, maar zelfs als ze vrij traditionele blues spelen heeft de band toch een exotisch tintje, waar het Italiaanse accent van Roberto zeker mede debet aan is. Waar een accent bij Duitse, Nederlandse of Franse bands soms wat storend is, komt Roberto er gemakkelijk mee weg. Door de twee lange sets en toegift werd het een latertje in Rotterdam. Wat betreft de cd-verkoop kan de band ook tevreden zijn.
In het kader van de Green Side-tour staan de mannen uit Verona en omgeving de volgende middag in Bluesclub XXL te Wageningen. Wie zou denken, dat de heren zich er met een Jantje van Leiden vanaf maken komt gelukkig bedrogen uit. Bovendien is op een enkel nummer na de set ook anders. Geen “Every Day I Have The Blues”, maar “Down The Road I Go” is het openingsnummer. Ook hier komt de band langzaam onder stoom.
Helaas is het publiek op de “Italiaanse enclave”, rechts vooraan bij het podium na, een beetje tam. Er wordt beschaafd geklapt en aan het eind van de tweede set gaan er slechts twee stelletjes dansen. Daarvoor hoor je mooie uitvoeringen van “Ain’t Nobody’s Business”, “I Play The Blues For You”, met daarin verweven “I Wanna Get Funky.” (uit de Albert King box), zoals Roberto Morbioli dit nummer aankondigt. Tijdens deze mooie bluesmiddag wordt aan een verzoek voldaan van een nog steeds verliefd stel en speelt de band “Prison Of Love”. Het meest indrukwekkend is de uitvoering van het Ray Charles nummer “Believe To My Soul”. In dit stuk worden alle registers open getrokken, zowel vocaal als instrumentaal. Morbioli en Scala gaan tot het uiterste. Klasse!!
Op deze middag wordt er afscheid genomen met Freddie King’s “Woman Across The River.” Bij Morbioli is de pijp helemaal leeg en bezweet komt hij van het podium af en neemt dankbaar de vele felicitaties van het geweldige optreden in ontvangst.
Wie een van deze twee optredens heeft gemist of de band nog een keer dit voorjaar wil zien, die kan op zondag 20 april 2014 (1ste paasdag) terecht in ’t Hooghe Water te Capelle a/d IJssel.
Ik vond het geweldig!!!!!!