Concertverslag: Laurence Jones Band 10-april-2022.

Tekst en foto’s: André Wittebroek
Foto’s: Nineke Loedeman. (Driftin’ Blues Photography)
(Let op: alle foto’s en teksten op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Het is niet toegestaan deze zonder voorafgaande toestemming te gebruiken, af te drukken of te publiceren.)

In Barlo Aalten is in 2021 het bedrijf Winsect opgericht en dat produceert insectenproteïne door middel van een nieuw productiesysteem. Eigenaar en bluesliefhebber Henk Haaring van Tico Tico, dat op dezelfde locatie staat, houdt regelmatig excursies in het Winsectgebouw en deze worden dan aan een live-optreden van een band gekoppeld.

Dit keer was het de beurt aan de Laurence Jones Band, met optredens op zaterdagavond en zondagmiddag.

Net voor de Corona Pandemie heeft Bluesmagazine een interview en concertverslag met hen gedaan in Metropool Hengelo (13-11-2019) en met de Coronatijd ertussen had schrijver dezes geen concertverslag in gedachten. Maar op uitdrukkelijk verzoek van de altijd weer zeer vriendelijke Laurence zelf en de veranderingen die er zijn geweest toch maar gedaan. Van de show in Metropool staan nog maar vier nummers op de setlist en dus nu zijn maar liefst twaalf van de zestien andere songs, waarvan ook nog eens drie van het nieuw uit te komen album in september.

In het verleden is Laurence al twee keer in Tico Tico geweest en dat was een doorslaand succes in een volle zaal. Nu speelt hij weer voor een uitverkocht huis en voor de show begint is de stemming al opperbest.

Het concert.

Met het verschijnen van de band op het podium is het publiek meteen razend- enthousiast, ook door de zeer spontane, vrolijke manier waarop Laurence contact heeft met het publiek en het direct inpakt. Net als bij de vorige concertverslagen van Manu Lavin en Rozedale spat het spelplezier er vanaf de eerste seconde vanaf. Bands zijn zo ontzettend blij weer live te kunnen spelen na de Corona Lockdowns en dat blijkt vanmiddag weer!!

Men opent met een Hammond-intro van longtime bandlid Bennett Holland in het stevige What’s It Gonna Be. Laurence is goed bij stem en zijn gitaargeluid is hemels en dat de hele show. Prachtig vloeiend met volle warme tonen en het gebruik van de hele hals kenmerken zijn spel. Geen gepiel op de vierkante centimeter. Laurence vertelde voor het optreden dat hij twee nieuwe gitaren bespeelt die door John Mayer zijn ontworpen en die hij van PRS Guitars Europe mag uitproberen. Houden zou ik zeggen! Wat een sound in combinatie met Marshall Amplification.

In Good Morning Blues zit een fijne reggae riff en het swingt heerlijk door de strakke ritmesectie met Jack Alexander Timmis op bas en de nieuwe drummer Samuel Jenkins. Dan volgen er drie nieuwe nummers en de eerste is Anywhere With Me, stevig intro en de samenzang van Laurence en Bennett is ook hier prima met vette drums op het eind. Een Hammond solo en gitaarsolo domineren het rockende Can’t keep From Loving You waarin het publiek enthousiast mee klapt. In Too Deep volgt met drumintro van Samuel die een geweldige kracht uit zijn polsen haalt, zijn schouders blijven bijna bewegingsloos. Mooie stijl. Mooie tonen uit de gitaar met het Wah Wah-pedaal dat Laurence regelmatig gebruikt. Funkier wordt het in Don’t Need No Reason met vloeiend, diep groovy basspel van Jack Timmis. Het staat ritmisch als het bekende huis. Top.

Het werkelijk fantastische Thunder In The Sky bezorgt menigeen kippenvel. Zang is krachtig en vol emotie en gitaarspel magistraal. ( Zie filmpje op mijn Facebook site). De tekst gaat over het moment dat Laurence te horen kreeg dat hij de ziekte van Crohn heeft toen hij achttien was. Gevoelig nummer. Heerlijk groovy verder in Mistreated, funky met met rollende bas. Lekker nummer. Before You Accuse me is meer rock and roll waarin de piano van Bennett domineert met ook een schitterende solo en het rock and rollt verder met Stop Moving The House. Het swingt en heeft de riffs van Status Quo, niet toevallig denk ik, want ze zijn net terug van een tour met hen in de UK. Weer dat lekkere pianootje. Stevig rockend komt Foolin’ Me, retestrak gespeeld en met prachtige, bijna Zappa-achtige overgangen. Ze spelen elk concert een paar covers van hun helden en altijd Jimi Hendrix waarvan deze keer Purple Haze, top gespeeld met Wah Wah-pedaal gebruik. Het laatste nummer wordt de liefdesballade Tonight en begint ingetogen en komt met die heerlijk gitaarklanken en het valt het weer op hoe makkelijk hij speelt en zich dan ook nog zeer vrolijk over het podium beweegt. De orgelsolo van Bennett, staande achter zijn orgel is super.

Natuurlijk komt er een toegift, het gebrul en geklap van het publiek kan niet genegeerd worden. Na Take me, een liefdesballade met groovy ritme komt als uitsmijter het bekende Fortunate Son van Creedence Clearwater Revival en het dak gaat eraf . Passend eind van een schitterend concert.

Conclusie:
Een werkelijk fantastisch concert, in een prachtige zaal met geweldig fijn publiek met respect voor de band. No Dutch Disease!! Setlist totaal anders dan de vorige show en de stijl is steviger/rockiger geworden en slaat uitstekend aan.
Topmiddag.

Line-up:
Laurence Jones: gitaar, leadvocals Bennett Holland: keys , vocals Jack AlexanderTimmis: bass Samuel Jenkins: drums