Jools Holland (with special guest vocalists)
TivoliVredenburg, Utrecht
10 maart 2023
Tekst: Daan Sindelka
Foto’s: Marnix Ruitenbeek
Vrijdagavond 10 maart, Utrecht. Het is een kille, winterse dag geweest, in de middag zijn gure sneeuwbuien over het land getrokken. De aangename warmte van een goedgevuld TivoliVredenburg laat ik mij dan ook welgevallen. Met een blond biertje in de hand stap ik verwachtingsvol de intieme halfronde Hertzzaal binnen, samen met een paar honderd anderen. Op het podium ontwaar ik slechts drie microfoons, een drumstel en de vleugel van niemand minder dan Jools Holland.
Jools Holland, u zou hem natuurlijk kunnen kennen als voormalig lid van de band Squeeze, waarmee hij midden jaren 70 in de vorige eeuw doorbrak als toetsenist. Veel aannemelijker is echter dat u Jools kent als presentator van het alom geprezen Britse muziekprogramma Later with Jools Holland van de BBC Two, dat al dertig jaar loopt en waar zo’n beetje iedereen die er in de hedendaagse muziek toe doet of deed al eens te gast is geweest.
Naast zijn tv-werk trekt de Brit al sinds jaar en dag rond met zijn fameuze Rhythm & Blues Orchestra, met wie hij ook de meeste van zijn albums maakte. Niets van een orkest in TivoliVredenburg nochtans, Jools Holland is naar het Europese vasteland gereisd met kleine bezetting. Past goed bij de zaal, en het maakt mij des te nieuwsgieriger naar dat wat komen gaat.
Zodra de protagonist het podium betreedt, weet ik al snel een ding zeker; het gaat een fijne avond worden. Jools Holland toont zich onmiddellijk de voorkomende gastheer die hij ook op televisie is, hij is genereus naar medemuzikanten, betrekt het publiek bij zijn show, lardeert zijn plezante anekdotes met een flinke dosis humor, is very British. En pianospelen: dat kan-ie! Dat constateert de zaal al tijdens het eerste nummer op de set, ‘Reconsider Baby’, een bluesklassieker waarbij Holland al maar eens demonstreert hoe soepeltjes hij zijn handen over de pianotoetsen laat glijden.
We worden meegenomen op een heuse muzikale trip, met als rode draad toch wel de liefde van Jools voor de piano, en zijn eigen piano in het bijzonder. Diverse stijlen passeren de revue, maar de boogiewoogie, waarin de man absoluut excelleert, is nooit ver weg. “I didn’t think anybody could play like that. Jools has that left hand that never stops”, zou BB King ooit hebben gezegd, en ‘Bumble Boogie’ gehoord hebbende, moet ik dat wel beamen.
Louise Marshall – kunt u voorbij hebben zien komen op Live at Pompeii (2017) van David Gilmour – en Sumudu Jayatilaka hebben prachtige stemmen en blijken niet alleen voortreffelijke backing vocals, maar staan solo ook meer dan hun mannetje, hetgeen wel blijkt uit de enthousiaste reacties uit het publiek. Marshall maakt ‘Waterloo Bridge’ tot een van de toppers van de avond.
Voor het laatste bedrijf van de avond verwelkomt Holland Ruby Turner op het podium. De Jamaicaanse, met wie Jools al jaren succesvol samenwerkt, blijkt met haar vocale kwaliteiten de kers op de taart. Bij de geweldige gospel ‘Peace in the Valley’ blaast ze werkelijk iedereen omver, en als het tempo omhoog gaat, zit niemand meer stil in zijn stoel, het dak gaat er bijna af. Dat wordt in de toegift nog eens dunnetjes overgedaan bij ‘Worried Man Blues’. Men is inmiddels gaan staan en het kraakt en piept van de oude gewrichten – de gemiddelde leeftijd licht nu eenmaal vrij hoog.
Compleet orkest of niet, iedereen heeft duidelijk een geweldige avond beleefd. Goed nieuws voor zij die het misten: begin april is Jools terug in Nederland, en voor het concert in Paradiso zijn op moment van schrijven nog kaarten beschikbaar. Dan overigens, weet de Brit zich weer vergezeld door zijn Rhythm & Blues Orchestra.
Website: https://www.joolsholland.com
Mooi beschreven!