Jonny Lang
TivoliVredenburg, Utrecht
6 Juli 2014
Tekst: Daan Zeegers, Foto’s: Bert Lek, meer foto’s Bert
Zondag zes juli zette ik mijn eerste voetstappen in het vernieuwde gebouw dat TivoliVredenburg heet. Een aantal weken geleden begaf ik mijzelf nog in het “oude Tivoli” aan de Oudegracht, waar met een prachtige reeks concerten werd stilgestaan bij de sluiting van het pand. Het contrast tussen de twee vestigingen is enorm. TivoliVredenburg is gigantisch, modern en hip. Toegegeven: nostalgie heeft zo zijn charmes, al moge duidelijk zijn dat er in het vernieuwde TivoliVredenburg ons veel mooie dingen staan te wachten.
‘Wisten jullie eigenlijk dat er een voorprogramma zou zijn?’, aldus Lucas Hamming – die het voorprogramma mag verzorgen. Het merendeel van het publiek antwoord ‘nee’. ‘Vandaar dat het zo druk is’, reageert Hamming met enige zelfspot. Ik had zelf ook geen flauw benul. Desalniettemin was het prettig kennismaken met het jonge talent, dat slechts 20 jaar oud is. Hamming nam deel aan de televisieshow ‘De Beste Singer-Songwriter van Nederland’ en haalde hierin de finale. Lucas Hamming staat in zijn eentje op het podium, met diverse elektrische gitaren. Door middel van een aantal akkoorden begeleidt hij zichzelf; een beetje singer-songwriter-concept, maar dan versterkt. De inspiratie van de jonge muzikant ligt duidelijk in het genre pop-rock en rock-ballads en zodoende volgt er een ode aan Alex Turner, zanger van de Arctic Monkeys. De eerste paar nummers weet Hamming de complete zaal voor zich te winnen; de aandacht die er voor hem is, is opvallend. Echter, na een aantal nummers verslapt de aandacht van het publiek, iets wat samenhing met het steeds voller rakende ‘Pandora’.
Het is een ondankbare taak, openen bij Jonny Lang. Merendeels komt voor ruige gitaren en niet zozeer voor een singer-songwriter in de maak. Echter, Lucas Hamming heeft zich van zijn goede kant laten zien en met dergelijke kwaliteiten ligt er voor hem ongetwijfeld een toekomst in de muziekbranche in het verschiet.
De eerste kennismaking met TivoliVredenburg is voor mij tevens de eerste kennismaking met Jonny Lang, en het overtrof mijn verwachtingen. Vanaf de eerste noot die gespeeld wordt geeft Lang honderd procent. De energie vult de zaal en vanaf het begin heb ik een lach op mijn gezicht. Jonny Lang opent met ‘Blew Up’ en ‘Don’t Stop For Aythin’, die beiden wat neigen naar funk/funkrock. Na een knallend begin doet Lang een stapje terug met ‘A Quitter Never Wins’ – een nummer dat van het debuutalbum ‘Lie To Me’ afstamt. Overigens bracht Jonny Lang zijn debuutalbum al uit op 15-jarige leeftijd. Na ‘Turn Around’ zet Jonny Lang het rustige intro van ‘Red Light’ in. De ballad is een aangename afwisseling en heeft een beetje een John Mayer-gehalte; de pop-ballad valt verre van blues, maar Lang speelt er geen noot minder gepassioneerd.
Het intro van ‘Livin’ For The City’ herkent iedereen met een beetje Motown-kennis natuurlijk direct. De cover van Stevie Wonder blijft herkenbaar door de aanwezigheid van de toetsenist, al wordt het nummer meer gedragen door Lang, waardoor het barst van de leuke gitaarriedeltjes tussendoor. Na ‘What You’re Looking For’ volgt ‘Angel of Mercy’, waar Lang – zoals alleen hij dat kan – gelijkertijd exact dezelfde zanglijnen speelt op zijn gitaar als de zanglijnen die hij zingt. Het ‘On That Great Day’ herinnert ons eraan dat Lang reeds bekeerd is tot het christendom. Het gehele optreden is overduidelijk beïnvloedt door gospel en daar kun je bij dit nummer absoluut niet omheen.
Jonny Lang sluit af met het funky ‘We Are The Same’. Zo rustig, inspirerend en bescheiden het vorige nummer was, zo sexy is de afsluiter. Echter, een afsluiter zou geen afsluiter zijn als er geen toegift zou volgen. In eerste instantie speelt Lang in zijn eentje het ’40 Days, 40 Nights’ van Muddy Waters. Een ongekende energie vult de zaal; iedereen valt stil. En daar staat Jonny Lang, een 33-jarige gitarist die een cover van één van de grootste blueslegendes fantastisch neerzet. Het allerlaatste nummer is het befaamde ‘Lie To Me’, dat Lang in zijn eentje inzet op akoestische gitaar. Ongeveer halverwege valt de band in en krijgt Lang een elektrische gitaar in zijn schoot geworpen, om nog één keer het volume op te kunnen krikken voor een energiek afscheid.
De avond was geen avond van typische blues. De aangename afwisseling, met de uitstapjes naar pop, ballads, gospel, rock en funk, maken het repertoire van Jonny Lang ontzettend sterk. Dat hier een gelouterde muzikant staat moge duidelijk zijn. Jonny Lang is een icoon in de blueswereld, die mensen vanaf het begin tot het eind weet te boeien. Zijn energie, rauwe zang en geweldige gitaarspel maken het een plezier om naar te luisteren.
Hallo Daan en Bert,
Mooi verslag + dito foto’s van een geweldig concert van Jonny Lang. Ik ben blij dat ik er bij was!
Ook leuk dat we, onder het genot van een drankje, na afloop van het concert met z’n drieën nog even wat hebben kunnen napraten.
Keep up the good work!
Heel mooi verslag! Een geweldig concert in een mooie zaal ook! Eerste keer Jonny Lang live..fan-tas-tisch! Het had van mij de hele nacht mogen duren :-)
Gaaf verslag! Helemaal eens, het was een van z’n betere optredens in Nederland. Volgend jaar hopelijk weer!