Johnny Mastro & Mama’s Boys
Cafe Cambrinus, Horst – L’Esprit, Rotterdam
23 Oktober 2013 – 26 Oktober 2013
Tekst en foto’s: Ton Kok
De twee gezichten van Johnny Mastro & Mama’s Boys
Kort geleden ontving ik via Facebook een uitnodiging van Pieter Minten en Annemiek Rongen om een privé concert bij te wonen van Johnny Mastro & Mama’s Boys in café Cambrinus in Horst op woensdag 24 oktober. Daar zouden opnames gemaakt worden voor een akoestische DVD van deze band.
Het is aardig stukje rijden op een doordeweekse dag, maar ik had gelijk het gevoel dat ik erbij moest zijn en ik moet zeggen, het werd een heel bijzondere avond. Een kleine vijftig bezoekers, het merendeel bekende blues vrienden, kregen twee sets van een uur voorgeschoteld met uitsluitend eigen werk. Uiteraard de nodige nummers van de recente cd’s “Beautiful Chaos” en “Luke’s Dream”, maar ook oudere nummers als “Slave” en “Demon Blues”, aangevuld met een paar volledig nieuwe nummers als “Monkey Man” en “Mother’s Blues” werden op intense wijze neergezet voor een, zeker tijdens de eerste set, muisstil publiek.
De Nederlandse gitarist Danny Vlaspoel, voegde zich in beide sets voor een aantal nummers bij de band als special guest en hield de Nederlandse eer hoog. Toegift werd Mastro’s bewerking van Little Walter’s “Temperature” en ondanks het feit dat dit nummer elektrisch versterkt beter uit de verf komt, werd het een mooie afsluiter.
Afgelopen zaterdag trad de groep aan in de Rotterdamse Bluessociëteit l’Esprit. Het ging er hier een stuk heviger aan toe, maar met dezelfde intensiteit. Moddervet! Gitarist Smokehouse Brown slingerde de ene na de andere grandioze gitaarsolo het publiek in. Zowel zijn reguliere gitaarspel als slidewerk is van grote klasse. Bassist Mike Hightower fungeerde als een onverstoorbare rots in de branding en drummer Stephen Kida, woensdag alleen met snaredrum, nu ongelooflijk krachtige en strakke klappen uitdelend op een volledig drumstel. En dan de frontman, mister Johnny Mastro, die als harmonica speler af en toe doet denken aan Lester Butler, maar ook zeker Little Walter en James Cotton laat doorklinken in zijn spel. Daarbij heeft hij een eigen herkenbaar stemgeluid. Het nieuwe “Monkey Man” was nu te horen in elektrische versie en ook het nummer “Walking” was nieuw. Dit keer wel wat meer covers zoals “Feel So Bad/Summertime”, “Turn On Your Love Light”, de meest heftige uitvoering van “Sadie”, die ik ooit gehoord heb, “Not Fade Away/When The Saint Go Marching In” en een weergaloze versie van “Raining In My Heart”, waarmee de reguliere show aan zijn eind kwam. Natuurlijk kwam Mastro nog even terug om de genadeklap uit te delen.
Een mooie opsteker voor l’Eprit, dat weer eens ouderwets afgeladen was. Johnny Mastro & Mama’s Boys gaan elke keer weer tot het uiterste en na afloop waren er in Rotterdam uitsluitend tevreden gezichten te zien.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe