Jim Byrnes, Meneer Frits, Eindhoven, 31 maart 2014
Tekst: Roelof Passies. Foto © Ronald Rietman, i.s.m. Rootstime.be
Op deze warme maandag in maart lijkt het wel of we in Zuid-Europa leven. Zo vol zijn de terrassen in Eindhoven. Het is dan ook ruim boven de 20 graden, heerlijk om ook op het terras te gaan zitten. De verleiding is groot, maar nog verleidelijker is een optreden van Jim Byrnes. Er staat een hele rij voor de ingang van “Meneer Frits” om toegang te krijgen tot de zaal waar vanavond Jim Byrnes gaat optreden. Op de deur hangt een A4-tje met “uitverkocht”.
Als je Jim Byrnes al eens eerder hebt zien optreden dan blijft één ding je zeker bij, en dat is dat hij twee kunstbenen heeft. Die heeft hij gekregen na een zwaar ongeval. Hij werd aangereden door een automobilist terwijl hij een vriend die met pech langs de weg stond te helpen. Dit heeft hem niet weerhouden om zijn carrière verder te vervolgen; integendeel.
Jim Byrnes was er al vroeg bij; op zijn vijfde leerde hij piano spelen en toen hij dertien was zong en speelde hij bluesgitaar. Naast muziek heeft acteren altijd een grote rol gespeeld. Na het ongeluk besloot hij zich vooral op zijn muziekcarrière te richten. In 1981 richtte hij de Jim Byrnes Band op, waarmee hij vervolgens twee keer de Juno Award for Blues Album of the Year won. Tevens ontving hij in 2007 de ‘Male Vocalist of the Year’ tijdens de Toronto Blues Society’s Maple Blues Awards. Zijn echte liefde is de blues. Hij heeft inmiddels een indrukwekkende serie cd’s gemaakt, met als laatste zijn cd met een ode aan de oude blues uit St. Louis; “St Louis Times”.
Hij heeft op deze tour een hele band mee. Hij zelf komt op met een stok (zijn “Walking Stick” zoals hij dat in één van zijn nummers noemt). De eerste noten die uit de instrumenten komen zijn gelijk zeer herkenbaar als de meest elementaire blues akkoorden. Het openingsnummer is van zijn vorige cd “I Hear The Wind In The Wires” namelijk “I’m Moving On”. Er komen vanavond veel covers van grote artiesten voorbij die Jim in het verleden van dicht bij heeft meegemaakt. Jim blijkt ook met veel van deze artiesten te hebben samen gewerkt. Hij mengt zijn oeuvre met dat van anderen. Wat al gelijk in het begin ook opvalt is dat er in zijn begeleidingstrio een fantastische gitarist zit: Lindsey Mitchell. Hij weet elk nummer te voorzien van een werkelijk fenomenaal gitaar deel. Jim en Lindsy zijn perfect op elkaar ingespeeld, ze kennen elkaar dan ook al meer dan 40 jaar. In het nummer “Above And Beyond” van Buck Owens, dat trouwens ook al weer zo’n groot country klassieker is, valt ook zijn doorleefde donkere stem op. Tussendoor heeft hij mooie verhalen van artiesten waar hij mee heeft samen gespeeld. Zoals ook over Ray Charles. Ray had inmiddels schaken geleerd en wilde wel een partij schaken tegen Willie Nelson. Dat hij inmiddels goed kon schaken bleek wel toen Willie alleen nog wilde schaken met het licht uit. Het nummer “I Believe To My Soul” is trouwens een werkelijk fenomenaal, zoveel gevoel, passie, geweldig (zie video). Het nummer “I Get Evil” van Albert King staat ook op zijn laatste cd. Jim kende Albert al toen hij nog niet was doorgebroken en alleen in het weekend stond te spelen en door de week een arbeider was. Later zou hij één van de grote drie “koningen” van de bluesgitaristen worden naast BB King en Freddy King. Jim pakt de hele zaal in met zijn zeer aanstekelijke bluesnummers, maar speelt evengoed ook country, soul en rock ‘n roll. Het nummer “Nadine” is een zo’n heel aanstekelijk rock ’n roll nummer. Geschreven door Chuck Berry die hij als kind al tegenkwam. Je merkt dat Jim het ontzettend naar zijn zin heeft. Hij zit met veel plezier op zijn kruk het ene na het andere liedje met de daarbij behorende verhalen uit zijn mouw te schudden. Hij sluit de eerste set af met een nummer van een andere grote blues held R.L. Burnside.
Na de pauze komt hij op met de opmerking dat het hier heel “gezellig” is. Er komen nu nog meer nummers voorbij van zijn laatste cd . Deze is trouwens “uitverkocht”, maar je kunt hem bestellen via zijn website. Een aanrader, kan ik je vertellen. Het nummer “St Louis Blues” is zo’n klassiek bluesnummer dat al meer dan honderd jaar bestaat. Hij geeft het een beetje een Spaans sfeertje mee, mede door het ritme van de drummer. Het nummer “Cake Alley” gaat over een straat in St Louis die je maar beter kunt vermijden. Doc Watson is één van zijn favorieten, deze wordt dan ook geëerd met de song “Walk On Boy”. Dit is een echt Amerikaanse folk story. “My Walkin” Stick, zeer toepasselijk trouwens, heeft meer een jazzy sfeertje. En zo blijft Jim je vanavond verrassen met zeer diverse stijlen muziek. De Beatles klassieker “Anna” is geschreven door Arthur Alexander, wederom een hoogtepunt met kippenvel. Zoals gezegd, mooie verhalen tussendoor. Zo ook over een concert in het noordelijkste puntje van Canada. Op een school met kinderen van ongeveer 10 jaar met heel veel verschillende culturen en ook Eskimo kinderen. Aan het eind vroeg Jim aan de kinderen of ze een verzoeknummer hadden. Waarop één van de kinderen riep: “He, did you know Johnny Cash?” En alle kinderen zongen de tekst mee van “I hear that train rolling”. Het kon niet anders dat ze thuis deze lp moesten hebben, Folsom Prison Blues. Hierna speelt Jim als afsluiting het nummer “Folsom Prison Blues”. Een groot applaus, een staande ovatie volgend, en het kan ook niet anders dan dat er nog een toegift komt. Met één van de grootste bluesnummers aller tijden “Little Red Rooster”. Jim begint met slide om zijn vinger, heel simpel, heel clean, maar zo gaaf, geweldig. En om nog eens in echte blues sfeer af te sluiten eindigt Jim het concert met een nummer van Robert Johnson. Een groter afscheid is bijna niet mogelijk.
Jim heeft vanavond op mij een geweldige indruk gemaakt. Onvergetelijk, wat een heerlijk avondje blues.
1e set: 1. I’m Moving On; 2. Above and Beyond (Buck Owens); 3. Waymore’s Blues (Waylon Jennings); 4. I Believe To My Soul (Ray Charles); 5. You Treat Me Like You Used To Do; 6. I Get Evil (Albert King); 7. Fever (Little Willie John); 8. That Will Never Do; 9. Nadine (Chuck Berry); 10. Just You And Me (RL Burnside).
2e set: 1. Give Me Love; 2. St. Louis Blues; 3. Cake Alley; 4. Walk On Boy (Doc Watson); 5. My Walkin’ Stick; 6. Girl It’s Monkey Town; 6. Anna (Arthur Alexander en The Beatles); 7. You Don’t Know Me Baby; 8. Folsom Prison Blues (Johnny Cash).
Toegift: 1. Little Red Rooster (Willie Dixon en Howlin’Wolf); 2. I Believe I’ll Dust My Broom (Robert Johnson).
We horen graag je mening! Voeg reactie toe