The Hoax
De Bosuil, Weert
26 Oktober 2014
Tekst en foto’s: Audrey Vrolijk, meer foto’s zie facebookalbum Audrey
Toen ik enige tijd geleden eens zei dat ik naar The Hoax ging werd mij gezegd “you’re in for a party”. Het was zondag zelfs nog beter dan dat, het werden er twee!
Het was druk in De Bosuil, om drie uur gingen de deuren open en het publiek stroomde gestaag naar binnen. Om vier uur werden we verrast met het voorprogramma Take This, het was echter geen positieve verrassing. Het duo speelde de ene meezing cover na de andere en toegegeven, bij een kampvuurtje zouden ze het wellicht leuk doen maar vandaag sloegen ze de plank volledig mis. Het aanwezige publiek klapt nog beleefd echter het drie kwartier durende voorprogramma duurt de meeste mensen te lang, waarbij een band met wat meer pit de volle zaal had kunnen opwarmen voor The Hoax liepen er nu mensen naar buiten om een boek te lezen om maar vooral te voorkomen dat men in een negatieve stemming zou geraken voordat The Hoax met het optreden zou beginnen.
Rond kwart over vijf komt dan eindelijk de hoofdact van vanavond op. Hierop heeft iedereen gewacht en dat is direct duidelijk merkbaar in de zaal. De band geeft direct vol gas met Long Way Home van het album ‘Humdinger’. Na het volgende nummer Please Love Me ligt de zaal aan de voeten van de band. Enkele nummers later kondigt zanger Hugh Coltman aan dat het weer tijd is voor wat werk van het nieuwste album ‘Recession Blues’, een tribute aan BB King. Vanuit het publiek wordt geroepen: “He is not yet dead”, waarop zanger Hugh Coltman reageert met een gevat “True”.
2 Steps Back, Hipslicker, het maakt niet uit welke plaat gespeeld wordt, elk nummer wordt vol overgave gespeeld en de energie spat van het podium. The Hoax doet wederom waarmaken waar ze voor staan. Een geweldig energiek concert met fantastisch gitaarspel van de gitaristen Jon Amor en Jesse Davey. De solide basis van drum en bas en natuurlijk de zang en het fantastische mondharmonica spel van Hugh Coltman.
Het concert is veel te snel voorbij en nu is het wachten op de jamsessie die is aangekondigd. Iets later dan gepland komt de band om half negen de zaal in. De setting waarbij de band letterlijk tussen het aanwezige publiek staat zorgt voor een intieme sfeer. Alsof het hun eerste optreden van de dag is, zo lijkt het, gaat The Hoax verder. Later in de set komen er nog wat gastmuzikanten en de heren van de band staan hun plaats met zichtbaar plezier af. Elke gastmuzikant krijgt terecht een daverend applaus van het aanwezige publiek. Was het concert van de middag al een feest dan wordt dit nog eens ruimschoots overtroffen door de jamsessie. Zo te zien maakt het de Britse heren niet uit of ze voor grote volle zalen spelen of zoals vandaag voor een klein publiek in een intieme setting. Passie, energie en enthousiasme maakt van elk optreden van The Hoax een party.
Website The Hoax
Nice pics!!!!!!!!
“Solide basis van drum en bas”?!? Ik was er niet bij, Little Steve was bij mij aan het repeteren voor de nieuwe CD, maar ik kreeg een Whatsappertje…
“Check this out. Gisteren naar The Hoax geweest. Het was vreselijk. Deze geluidsman was volledig van god los, bas was 1 vette brei, bij iedere klop op de kick wapperden de broekspijpen nog een paar seconden na, echt niet normaal. Zo erg dat IK, je gelooft het niet, op de geluidsman ben afgestapt om te vragen waar die mee bezig was. Ik ging ervan uit dat het eoa lokaal figuur was die deze muziek niet begreep, maar wat schetst mijn verbazing? Het was hun eigen uit de UK meegenomen geluidsman!”
Na een uur ging deze muzikant (en blues liefhebber) teleurgesteld naar huis. Is dat beroerde zaalgeluid helemaal langs Audrey heen gegaan?!? Jammer…
@Adriaan, ik kan u verzekeren dat ik geen last heb gehad van wapperende broekspijpen noch van overdadige trilling van lichaam en ledematen van bass en drum.
Audrey, aan de foto’s (mooi trouwens!) te zien stond je helemaal vooraan. Dan hoor je de PA en m.n. het laag niet.
Het geluid was prima, het publiek genoot met volle teugen, altijd te horen aan de reacties na ieder nummer en de jamsessie was een feest.
Natuurlijk zijn er altijd critici over alles en nog wat, dat mag als de grote meute maar genoten heeft want daar doet de band en de zaal het voor.