Henrik Freischlader
Metropool, Hengelo
16 November 2012
Tekst: Nineke Loedeman / Foto’s: Herbert Schlüter
De Duitse bluesrockgitarist Henrik Freischlader (1982) is al mega-populair in eigen land. Al jaren timmert hij aan de (blues) weg en met erg veel succes. Ook in de rest van Europa geniet hij steeds meer bekendheid. Meer en meer liefhebbers van groovy bluesrock vinden hun weg naar de vele concerten en beluisteren zijn prachtige cd’s. In 2006 bracht hij zijn eerste album The Blues uit, en nu in 2012 aanbeland, heeft Henrik zojuist zijn 7e album House in the Woods uitgebracht. Op dit album speelt zijn vaste begeleidingsband mee, te weten Moritz Fuhrhop (Mister Mo) op keyboards, Theofilos Fotiadis op bas en Björn Kruger op drums. Heel recent is zijn eerste live dubbel DVD Show no. 47 uitgekomen.
Ik kijk erg uit naar dit concert, het is lekker in de buurt, en ik ga dus veel vrienden en bekenden zien. Al vaak heb ik Henrik en zijn band mogen zien, zowel tijdens festivals als eigen concerten. Eerlijk gezegd ook met verschillende gevoelens erna. Soms viel het tegen qua geluid in de zaal/tent, en soms qua opkomst. Maar ik was altijd ongelooflijk overtuigd van de muzikale kwaliteiten van Henrik en zijn band.
Klokslag 20.30 uur wordt de kleine zaal van Metropool getrakteerd op Shubangi & The Maxons, een vijfkoppige band uit Münster, Duitsland. Deze band, voor de eerste maal in Nederland, brengt een verrassende show vol soul, funk en hiphop. Eerlijk gezegd twijfelde ik in eerste instantie aan deze band als voorprogramma voor de HFB, maar het was weer eens wat anders en best aanstekelijk. Ruim drie kwartier hopste de zangeres over het podium, en kreeg het publiek al aardig mee in verfrissende dansmuziek. Leuk, zeg maar.
Maar als om 21.30 uur Henrik en consorten het podium oplopen, gaat er een zucht van opwinding door de volle zaal. Het is tenslotte al weer een tijdje geleden dat Henrik in Nederland was, en menigeen is van ver gekomen voor het concert van vanavond. Ook Henrik is aangenaam verrast over het grote aantal fans, dat had hij niet verwacht, zo zegt hij! Blij kijkt hij de zaal in, en geeft daarna het teken voor 1999, een nummer van zijn laatste album House in The Woods. Natuurlijk staat deze tour in het teken van dit album. Deze cd klinkt net iets anders dan zijn voorgaande cd’s, wat meer bluesy en, als ik het mag zeggen, wat toegankelijker misschien voor een groter publiek. Zo horen we oa. Take the Blame, en het lekkere dansnummer, volgens Henrik een reggae song, Nowhere to Go, waarbij stilstaan niet mogelijk lijkt te zijn. (Voor mij niet in ieder geval)
Kippenvel krijg ik, en velen met mij, van Peter Green’s I loved Another Woman, subliem gespeeld. Als vervolgens bluesballad Stop Breaking My Heart ingezet wordt, kan mijn avond al bijna niet meer stuk. Mooie, rustige gitaarsongs, afgewisseld met knallende rockstukken zoals Longer Days van het album Still Frame Replay. Een perfecte mix van stevig en gevoelig gitaarspel.
Het geluid is uitstekend vanavond in deze zaal, het wordt dan ook geregeld door Henrik’s geluidstechnicus Martin Meinschäfer. Eerlijk gezegd ben ik hier erg blij mee, ik heb het wel eens anders meegemaakt. Nee, vanavond is het top, overal in de zaal klinkt het uitstekend.
Het energie gehalte stijgt behoorlijk, Henrik wordt steeds losser en is erg gericht op zijn publiek. Ook tijdens zijn spel zoekt hij toenadering tot zijn fans en dat is voor mij vrij nieuw. Zelf heb ik er nooit moeite mee gehad, maar voor sommige mensen was de wat afstandelijke houding op het podium een minpunt. Vanavond dus absoluut interactie! Hoogtepunt is uiteraard The Bridge, welke vanavond prachtig klinkt in de overvolle zaal, met echo’s in de vocalen, heel bijzonder. 14 minuten duurt het maar liefst, maar had wat mij betreft gerust nog langer mogen duren hoor. En wat heerlijk, met zijn allen in het koortje zingen, ik zie om me heen allemaal mensen die ingetogen ooh hoo meezingen, de één wat voorzichtig, de ander uit volle borst.
Two Young Lovers is een fijn nummer wat rustig begint met een solo van Moritz, die de hele avond al relaxed en virtuoos zijn toetsen bespeelt, om daarna vloeiend over te gaan in een knallend ruig rockende Sisters. Het publiek geniet, en de band ook. Ik ben erg weg van drummer Björn, met zijn ontzettend krachtige drumwerk. Hij maait om zich heen, met zware slagen, zwiepend met zijn lange krullen. Hij en Theo hebben de touwtjes strak in handen, en stuwen Henrik en Mr Mo naar grote hoogten.
Na de titeltrack House In The Woods krijgen we als toegift nog Come Together, en als werkelijk perfecte afsluiter, vooraf gegaan door een prachtige intro, de ballad Won’t You Help Me…
Wat een heerlijke avond was dit, met een band die staat als een huis. Henrik is werkelijk een gitaarvirtuoos, die mensen raakt met zijn spel. Zowel in het ruige rock-werk, als in oorstrelende ballads. Afwisselend en indrukwekkend, kwaliteit in de breedste zin van het woord, gewoon goed was het! Helaas geen Wolkenwinde vanavond, maar die staat wel in een fantastische uitvoering op de DVD!
De Henrik Freischlader Band is nog te bewonderen op de volgende data en locatie’s;
zo 18-11-2012 Amersfoort – de Kelder.
di 20-11-2012 Leiden – Qbus
do 22-11-2012 Purmerend – P3
vr 23-11-2012 Oss – Groene Engel
za 24-11-2012 Weert – De Bosuil
zo 25-11-2012 Mol – Gompelhof (B)
ma 26-11-2012 Verviers – Spirit of 66 (B)
Website : http://henrik-freischlader.de/
Helemaal mee eens, het was een prachtige muziekavond en dat vond iedereen die ik naderhand gesproken heb. Voor de resterende shows zou ik de lezers aanraden om absoluut te gaan. (En als eerste een uitverkochte show in Nederland 250-275 werd mij gezegd is voor de band natuurlijk geweldig. Dat houden ze vast graag zo!!
Mooi verslag en helemaal waar!
Wat een aanwinst voor BluesMagazine! Nineke Loedeman, je schrijft geweldig, heerlijk om te lezen!!
weer een prachtig verslag van onze Nineke Loedeman en uit eigen ervaring geen woord gelogen(ik was er bij)
Prima verslag van een geweldige avond van een kwaliteits band!
Volledig mee eens! Genieten was het!
Weer een perfect verslag