Gov’t Mule
Metropool, Hengelo
8 Mei 2016
Hun Europese tour is zojuist begonnen en twee concerten doet de Amerikaanse jamband Gov’t Mule in Nederland. Gisteren stonden ze nog als headliner in een volgepakte tent op Moulin Blues en vanavond staan de mannen op het podium van Metropool in Hengelo. Warren Haynes op gitaar/zang, Matt Abts op drums, Danny Louis bespeelt toetsen, gitaar, trombone, trompet en Jorgen Carlsson op basgitaar zijn er weer klaar voor.
Tekst en foto’s: Nineke Loedeman
Voorafgaand aan dit concert is een wel heel bijzondere Instore sessie gepland en wel bij Mule fan van het eerste uur: Johan Dollekamp van platenzaak Popeye. Hij heeft zijn uiterste best gedaan om zijn ultieme held Warren Haynes hier een korte sessie te laten spelen en dat is hem gelukt!
Om 16.00 uur hebben zich al veel fans verzameld in de gezellige winkelstraat waar gezamenlijk gewacht wordt op de komst van Warren Haynes. Een simpele opstelling van een microfoonstandaard, een paar boxen en een versterker, that’s it. De immer vriendelijke bandleider is gewapend met Blondie, zijn Gibson gitaar en hij brengt vanmiddag enkele verzoek nummers. De mensen mogen titels roepen en dat doet men dan ook! Tussen die nummers Spots Of Time (van zijn recente solo album ‘Ashes & Dust’, lees hier de recensie), Endless Parade en uiteraard Soulshine, babbelt Warren er ontspannen op los. Het publiek, zo rond de 125 man, staat er wat onwennig bij en uit respect voor de man blijft het eerbiedig stil tijdens dit uiterst intieme optreden. Want intiem is het…Warren’s warme soulvolle stem is er een uit duizenden en komt prachtig tot zijn recht in deze bescheiden setting. Een man, een gitaar. Zie hier de video-impressie.
Het weer is vandaag met zo’n 25 graden echt heerlijk en al geruime tijd voor aanvang van het concert is het op het plein voor Metropool een gezellige drukte. Vele Mule fans uit het gehele land en uit buurland Duitsland zijn hier naartoe gekomen.
Afgelopen jaar vierde deze Southern Rock band hun 20 jarig jubileum. De band wordt gezien als de ultieme live band en kan putten uit een mega groot eigen repertoire maar ook een cover schuwen de mannen niet. En: geen show is hetzelfde. Frontman Warren Haynes is niet alleen een magistrale gitarist maar is daarnaast ook een erg goede vocalist.
Om 20.45 uur komt de band het donkere podium op, welke is verlicht in overwegend rode en blauwe kleuren en ook nog eens vol staat met rook. Met opener Worldboss trapt het viertal stevig af. Al snel hierna verruilt toetsenist Danny Louis even zijn toetsen voor zijn gitaar om enkele nummers te voorzien van slaggitaarpartijen. Deze multi-instrumentalist hoop ik verder in de show ook nog aan het werk te zien met zijn trombone! Helaas is dat vergeefse hoop, hoewel het instrument wel ‘ready to use’ en onder handbereik lijkt te zijn.
Tijdens Broke Down On The Brazos horen we weer eens goed hoe Jorgen Carlsson tekeer kan gaan op zijn basgitaar, soms zelfs mét distortion. Zijn basspel is heel herkenbaar en behoorlijk aan de stevige kant zeg maar, maar tijdens een hele sterke Game Face horen we dat hij zijn basgitaar ook heel subtiel kan bespelen. Gehuld in zwarte kleding doet hij onafgebroken en zonder poespas waar hij goed in is.
Matt Abts is een superstrakke drummer, die met Jorgen de basis lijnen uitzet waarop Warren en Danny hun muzieknoten neervleien…Hij oogt wat vermoeid tijdens de eerste set maar dat is van korte duur en zijn drumsolo halverwege de tweede set is ronduit indrukwekkend te noemen.
Zoals al eerder gezegd, Warren is naast een fenomenale gitarist een uiterst goede vocalist. Hoewel zijn zang ietwat wordt opgeslokt in de muziek van Gov’t Mule, zet hij hiermee wel de kers op de taart en hij bepaalt hiermede het geluid van de band. Daarnaast is hij een uiterst subtiele bandleider. Iedere keer lijkt het me alsof er vier individuen op een podium hun eigen ding staan te doen, schijnbaar lichtjes in zichzelf gekeerd. Maar hier staat toch echt één formatie te spelen. Vier mannen die elkaar fantastisch aanvoelen en in dit samenwerkingsverband hun eigen gevoel kunnen overbrengen aan het publiek dat hier zichtbaar van geniet.
Twee pittige sets dus vanavond met onder andere mooie hoogtepuntjes als Beautifully Broken en het funky Stoop So Low. De jazzy sound van sommige nummers staat mij persoonlijk altijd erg aan, maar zeker ook het lange jamwerk doet je je ogen sluiten en langzaam meegaan in de flow. De reggae groove van I’m A Ram, met kittige tussenstukjes van Love Me Do, brengt bij menigeen het lichaam wat meer in beweging.
Ik kan me van vorige keren herinneren dat het geluid voorin deze zaal vrij hard en nogal breiig was. Dat was nu eigenlijk niet anders maar halverwege de zaal en boven op het balkon komt het geluid nu wel heel goed tot zijn recht. Tijdens de tweede set gaat de band op volle toeren en deze set komt me wat meer ontspannen over dan de eerste.
Om 23.15 uur eindigt het concert, om nog een toegift erachter te plakken van een klein kwartier: No Quarter. Tevreden verlaten de fans de zaal om nog even gezellig na te kletsen of wat goodies en/of muziekdragers op de kop te tikken, met of zonder handtekening. Voor een aantal van hen, diegenen die bij de Instore van Popeye Recordstore waren, kan deze 8ste mei niet meer stuk. Dit was een ‘once in a lifetime’ ervaring.
The Mule vervolgt de Europese toer, om na de zomer thuis in de VS met de heren van Blackberry Smoke op pad te gaan, een band die ook al eerder Metropool op zijn kop zette. Wellicht is dit ook een interessante combi voor de Nederlandse fans?
Noot van de redactie: op 5 augustus 2016 brengt Gov’t Mule een nieuw album uit, The Tel-Star Sessions, met de oorspronkelijke line-up Warren Haynes, Allen Woody and Matt Abts.
Website Gov’t Mule
Website Warren Haynes
Set 1:
World Boss
Steppin’ Lightly
Broke Down On The Brazos
Game Face
Beautifully Broken
Fool’s Moon
Stoop So Low
I’m A Ram
Love Me Do
I’m A Ram
Set 2 :
Devil Likes It Slow
Birth Of The Mule
Devil Likes It Slow
Painted Silver Light
Slackjaw Jezebel
Drumsolo
Trouble Every Day
Bad Little Doggie
Mr. Man with Jungle Boggie/Getaway teases
Toegift:
No Quarter
Prachtig verslag en topfoto’s Nineke!
Hallo Nineke,
Bedankt voor de leuke gesprekken voorafgaande aan het solo-optreden bij Popeye en voor en na het concert in de Metropool. Blues Magazine en Johan van Popeye sowieso super bedankt voor de gouden tip m.b.t. het “in store” optreden, hetgeen door het waanzinnige zomerweer naar de straat zelf was verplaatst. Ik heb me nog als een gek moeten haasten naar Hengelo vanuit Maastricht omdat ik net pas thuis was van 2 dagen blues en bier op Moulin Blues, Ospel, toen ik de aankondiging van Warren’s optreden tegenkwam op jullie website. Nineke er zitten trouwens enkele super coole foto’s tussen. Vooral de op één na laatste. Een mooie Warren grimas! Een klein detail m.b.t. de recensie: het eerste nummer van Warren’s solo set is niet “Ashes & Dust” maar het van dat album afkomstige “Spots Of Time”. Bedankt en tot de volgende keer!
Hoi Roger,
Het was leuk je te ontmoeten en ondanks dat je je hebt moeten haasten was je toch mooi op tijd voor Warren’s performance! Dank je voor je compliment en voor de juiste songtitel. Heb het inmiddels aangepast in de tekst. Tot een volgende keer!
Mooi verslag Nineke! Ben zaterdag op Moulin geweest omdat zondag niet ging lukken, maar ik hoop in de toekomst nog eens een show in Metropool te zien. Die Roger, reist het hele land door
Geweldig concert, schitterende foto’s !!
Nineke, prima gedaan. Ik denk dat de omstandigheden ook beter waren dan in Ospel.